Γράφει ο Βαγγέλης Πάλλας
Β. Σόιμπλε: «Οι εκλογές στην Ελλάδα δεν είναι απαραίτητες!…»
Μ. Σούλτς: «Επιθυμούσαμε συγκυβέρνηση με το ποτάμι!…»
Μέρκελ: «Με τον Σαμαρά θα ήμασταν πιο ήρεμοι!…»
Β. Σόιμπλε «Λυπάμαι για τους Έλληνες, η συμπεριφορά της κυβέρνησης είναι ανεύθυνη!…»
Οι παραπάνω δηλώσεις των εκπροσώπων της Ε.Ε. δείχνουν φανερά το έλλειμα δημοκρατίας στην ευρωπαϊκή ένωση. Γιατί το όλο οικοδόμημα της Ε.Ε. φτιάχτηκε για να διαλύσει την έννοια της λαϊκής κυριαρχίας και της δημοκρατικής αντιπροσώπισης.
Η σκληρή επιτήρηση της χώρας από την Ε.Ε. και το ΔΝΤ έφερε τη χώρα στο δρόμο της εξαθλίωσης και της ανθρωπιστικής κρίσης.
Όπως αναφέρει ο Κώστας Δουζίνας, υπάρχει έλλειψη δημοκρατίας στην Ε.Ε. Γιατί αυτό είναι απαραίτητο για την θωράκιση των νεοφιλελεύθερων πολιτικών και την προστασία αυτών από την λαϊκή εξουσία.
Αυτό που πραγματοποιήθηκε στην Ελλάδα είναι αδιανόητο από τους κανόνες των δημοκρατικών λειτουργιών και είναι η αδυναμία της ευρωπαϊκής ιδεολογίας που δείχνει περιφρόνηση της αστικής δημοκρατίας, και στο δικαίωμα των λαών να αποφασίσουν για την τύχη τους.
Το δημοκρατικό έλλειμα έχει δύο διαστάσεις, τη θεσμική και την κοινωνική. Η θεσμική διάσταση αναφέρεται στην αδυναμία των ευρωπαϊκών πολιτών να επηρεάσουν την παραγωγή πολιτικής σε ευρωπαϊκό επίπεδο. Ενώ η κοινωνική αναφέρεται στην αποτυχία δημιουργίας μιας κοινής ευρωπαϊκής ταυτότητας.
Η έλλειψη διάκρισης των λειτουργιών και η ανεπαρκής νομιμοποίηση των θεσμών είναι τα στοιχεία του δημοκρατικού ελλείματος στην Ε.Ε.
Το συμβούλιο των υπουργών συνεδριάζει με κλειστές πόρτες. Η επιτροπή αποτελείται από πρόσωπα που ορίζονται από τις εθνικές κυβερνήσεις, ενώ το ευρωπαϊκό κοινοβούλιο υιοθετεί ή απορρίπτει μια απόφαση που λόγω αδιαφάνειας ο μέσος πολίτης δεν γνωρίζει αν η απόφαση αυτή που τον αφορά λαμβάνεται σε κοινοτικό ή εθνικό επίπεδο.
Τα πολιτικά κόμματα σε ευρωπαϊκό επίπεδο συμβάλλουν και διαμορφώνουν την ευρωπαϊκή πολιτική συνείδηση.
Ενώ η πλειοψηφία των ευρωπαϊκών λαών απαιτούν διαφάνεια, δημοκρατία, αλληλεγγύη. Η πλειοψηφία της Ε.Ε. αποτελείται από συντηρητικά νεοφιλελεύθερα κόμματα, με αποτέλεσμα οι αποφάσεις να ορίζονται από τα κυρίαρχα αστικά κόμματα της Ε.Ε.
Σηματοδοτώντας έλλειψη δημοκρατικού ύφους.
Στην Ελλάδα και στη συντηρητική παράταξη, ιστορικά, συνύπαρξη, συνηπήρξαν δυο εντελώς διαφορετικές κοινωνικές τάξεις και πολιτικές τάσεις. Εκείνη της οικονομικής ολιγαρχίας, της άρχουσας τάξης των προνομιούχων και βολεμένων αστών, οι οποίοι ανέκαθεν συγκροτούσαν μια ιδιότυπη εγχώρια αριστοκρατία πλούτου. Για τον κόσμο αυτό η συντήρηση, με την έννοια της με κάθε τρόπο υποστήριξης των συμφερόντων και διατήρησης των κεκτημένων της, αποτελούσε αυτονόητο πολιτικό ζητούμενο. Η αλαζονική και αυταρχική συμπεριφορά και υπεροψία, υπήρχαν από τα βασικά στοιχεία μιας ταξικής πολιτικής που συνδέθηκε με τις προσπάθειες διατήρησης αυτής της τάξης στην εξουσία.
Μια ολιγομελής κοινωνική ομάδα βέβαια, δεν μπορεί να επιβληθεί από μόνη της σ’ένα κοινοβουλευτικό σύστημα. Χρειάζεται ευρύτερες κοινωνικές συμμαχίες, για να επιβιώσει, τις οποίες, όταν δεν τις έχει, τις επιδιώκει με κάθε τρόπο. Η «άρχουσα» λοιπόν τάξη, διαμόρφωσε ένα σύστημα προνομιακών και πελατειακών σχέσεων με ασθενείς οικονομικά και γι’αυτό ευάλωτες κοινωνικές ομάδες, οι οποίες, λόγω του χαμηλού μορφωτικού και πολιτιστικού επιπέδου τους, δεν είχαν αναπτυγμένη κοινωνική συνείδηση. Συνέδεσαν έτσι την επιβίωσή τους με εκείνη «αφεντικών» λειτουργώντας πάντοτε μέσα από σχέσεις εξάρτησης και υποτέλειας. Ο φανατισμός, η θρησκοληψία, η προσωπολατρείας και ο λαϊκισμός, υπήρξαν τα πολιτικά εργαλεία που χρησιμοποιήθηκαν για την διατήρηση αυτής της περίεργης και αντιφατικής συνύπαρξης και κοινωνικής συμμαχίας μεταξύ «αριστοκρατικής» και «λαϊκής» δεξιάς.
Τη σταδιακή απώλεια της δημοκρατίας στη χώρα μας αλλά και στην Ε.Ε. ανέδειξαν τα ανεξάρτητα ΜΜΕ του πλέον καθοριστικού παράγοντα σήμερα στη διαμόρφωση και στην επιβολή πολιτικής και ηθικής φόρμας.
Ένας άλλος τομέας που έχει έλλειψη δημοκρατίας είναι ο στρατιωτικός και ο αστυνομικός.
Συχνά πραγματοποιούνται σε αρκετές χώρες της Ε.Ε. αλλά και στην Ελλάδα ασκήσεις καταπολέμησης πληθυσμού μέσα σε μεγάλες πόλεις (Βερολίνο, Παρίσι, Ελβετία, Άμστερνταμ, Αθήνα) χρησιμοποιώντας από τον στρατό μηχανοκίνητες μονάδες καταστολής του πλήθους.
…Η Ευρώπη είτε θα είναι δημοκρατική, είτε θα δυσκολευτεί να συνεχίσει να υπάρχει…
Αλέξης Τσίπρας
…Δεν μας κάνει η λογιστική τους Ευρώπη, εμείς είμαστε οι ιθαγενείς αυτής της ηπείρου, εμείς τη χτίσαμε με γνώση και έρωτα, και εμείς είμαστε αυτοί που πρέπει να τους διώξουμε τώρα.
Στη συνομοσπονδία του ωραίου, το κιτσαρο των λογιστών δεν έχει-ποτέ δεν είχε καμία θέση…
Αυτά…
