Του Δρ. Ηλία Κοπανάκη
Στις ευρωεκλογές της 26ης Μαΐου 2019 τα αποτελέσματα έδωσαν ένα σαφές διττό μήνυμα στον πολιτικό κόσμο της χώρας. Το μήνυμα αυτό είναι ότι ο λαός δεν ξεχνά και ότι δεν φοβάται πλέον τις ερινύες που βοούσαν στα ώτα του περί της χαμένης ψήφου στα μικρά κόμματα. Η πολιτική αυτή τάση του εκλογικού σώματος αν θα συνεχιστεί μένει να το δούμε. Λαμβάνοντας υπόψη τις πολιτικές επιλογές του ελληνικού λαού τα τελευταία 9 μνημονιακά χρόνια θα πρέπει να περιμένουμε μια συνέχεια σε αυτήν την πολιτική στροφή προς έναν πλουραλισμό των φωνών που τον εκπροσωπούν.
Οι κάλπες της 26ης Μαΐου ανέδειξαν έναν μεγάλο ηττημένο, τον κ. Τσίπρα και μαζί με αυτόν φυσικά το κόμμα του, το κόμμα του ΣΥΡΙΖΑ που τα όργανά του και τα στελέχη του φέρουν βαριά την ευθύνη των όσων τραγικών διέπραξε με τις υπογραφές του ο κ. Τσίπρας. Ευτυχώς αυτή η επικίνδυνη για τα συμφέροντα της πατρίδας κυβέρνηση, και κατώτερη των περιστάσεων για την οικονομία και τις ζωές των πολιτών του κράτους τούτου, πολύ σύντομα θα είναι πολιτικό παρελθόν.
Μένει να δούμε ο λαός τι θα αποφασίσει γυρνώντας σελίδα, σχετικά με την διακυβέρνηση. Ή μήπως αυτό είναι κίβδηλο δίλημμα και θα μπορέσει να το ξεπεράσει; Θα μπορέσει να το υπερπηδήσει βλέποντας πια πιο καθαρά ότι η διακυβέρνηση της χώρας από μόνη της, όταν γίνεται από ανάξιους και εγκάθετους οδηγεί σε χείριστα αποτελέσματα. Το ζητούμενο του σχηματισμού κυβέρνησης είναι ένα ζήτημα μετά το κλείσιμο της κάλπης. Δόξα τω Θεώ υπάρχουν στην πατρίδα μας θεσμικές διαδικασίες που εξασφαλίζουν την διακυβέρνηση. Ο πολίτης όμως που θα οδηγηθεί στην κάλπη θα πρέπει να έχει τον νου του τον συνδυασμό και την σταυροδοσία που θα επιλέξει.
Το ποσοστό άνω του 20 % των συνδυασμών που δεν εξέλεξαν ευρωβουλευτή δίνει ελπίδα για το αύριο. Αρκεί να ολοκληρώσουν οι πολίτες αυτό που ήδη ξεκίνησαν στις επικείμενες βουλευτικές εκλογές. Να σχηματίσουν μια Βουλή των Ελλήνων με μια πλειάδα φωνών, όσο το δυνατόν βγαλμένες από τα σπλάχνα του ελληνισμού. Δυνάμεις που θα εκπροσωπούν τις διαχρονικές αξίες και τα ανέσπερα ιδανικά της παράδοσης των Ελλήνων. Γιατί στους δύσκολους καιρούς που ο πλανήτης πορεύεται θα επιζήσουν και θα διαπρέψουν εκείνοι οι λαοί που έχουν βαθιές ρίζες. Και έχουμε έναν τόσο βαθύ πλούτο που είναι απορίας άξιο πως δεν τον εκμεταλλευόμαστε στα σύγχρονα πεδία των οικονομικών πολέμων και των μαχών εξουσίας και διασφάλισης των εθνικών δικαίων στο παγκόσμιο γίγνεσθαι.
Καλή Λευτεριά!
«Πολλοί καιροί με δέρνουμε μα οι κλώνοι μου δε σπούνε,
γιατί ’χω ρίζες δυνατές βαθιά και με βαστούνε»