Μια ακόμα επανάσταση στα 1570 με αρχηγό τον ισχυρό γαιοκτήμονα Γεώργιο Καντανολέων που είχε το αρχοντικό του στο Κουστογέρακο Σελίνου.
Μεταξύ των 5 στρατηγών του ο Καντανολέων είχε ορίσει ως καγκελάριο τον Αναστάση Πάτερο – Ζάπα από την Ανώπολη Σφακίων. Οι Ενετοί είχαν κλειστεί στα τέσσερα μεγαλύτερα κάστρα από τα οποία, εκείνο της Ρεθύμνης είχε παραδοθεί και ετοιμαζόταν και των Χανίων. Οι επαναστάτες ήλθαν σε συνεννόηση με τον Πατριάρχη και τον Τσάρο της Ρωσίας για βοήθεια. Όμως την τελευταία στιγμή ο Καντανολέων έπεσε θύμα παμπόνηρης παγίδευσης. Πίστεψε ότι ο διοικητής των Χανίων είχε αποφασίσει να συνεργαστεί με τους επαναστάτες για μια αυτόνομη Κρήτη που θα ευημερούσαν.
Ο διοικητής είχε μια ωραιότατη κόρη την Σοφία, η οποία ήταν ερωτευμένη με τον γιο του Καντανολέοντα τον Πέτρο. Και ο Πέτρος την είχε ερωτευθεί όταν του έδωσε παλαιότερα το έπαθλο της νίκης ιππικών αγώνων. Οι δύο νέοι είχαν ανταλλάξει ερωτικές επιστολές. Ο πατέρας της το έμαθε αυτό και το εκμεταλλεύθηκε για να καταστείλει την επανάσταση. Προσέφερε λοιπόν την κόρη του Σοφία γυναίκα του Πέτρου Καντανολέοντα. Ο γάμος έγινε στην μεγάλη εξοχική έπαυλητου διοικητή στο χωριό Αλικιανός.
Οι εκατοντάδες όμως Κρητικοί καλεσμένοι του Καντανολέοντα ήπιαν κρασί με υπνωτικό. Κοιμήθηκαν και σφαγιάσθηκαν. Όλοι οι καλεσμένοι του γάμου από μέρος του γαμπρού, σφαγιάσθηκαν πάνω στο γαμήλιο τραπέζι και ενώ ο γάμος είχε γίνει. Μεταξύ αυτών και ο γαμπρός, ο νεαρός και ωραίος Πέτρος. Από άλλες πηγές αναφέρεται ότι η νύφη Σοφία όταν αντίκρυσε τον Πέτρο σφαγμένο και όλους τους καλεσμένους του, τρελάθηκε και κρεμάστηκε απ’ το μεσιανό δοκάρι της μεγάλης σάλας. Οι φωτογραφίες που σας παραθέτουμε είναι απ’ την έπαυλη όπως σώζεται σήμερα.
Είναι κρίμα που την άφησαν έτσι να ερημώσει. Αν και διατηρείται πολύ καλά η γραμμή της έπαυλης, η αρχιτεκτονική της, οι χώροι της. Η είσοδος, η κλειστή αυλή, το πελώριο κατώι και τα δωμάτια πίσω του, η εξωτερική σκάλα με το ανώι, πίσω του ίσως τα υπνοδωμάτια. Οι δύο πύργοι του, να ήταν δωμάτια ή φυλάκια; Οι πέτρες που είχε ντυθεί η αυλή σώζονται ακόμα. Είναι κρίμα που δεν ξέρουν οι κάτοικοι του χωριού και της Κρήτης την ιστορία της. Αυτό το μικρό ανάκτορο θα μπορούσε να είχε αναπαλαιωθεί.
Τώρα είναι αυτούσια η ενετική έπαυλη, τα απομεινάρια της βέβαια, χωρίς καμία παρέμβαση. Θα μπορούσε να αναστηλωθεί ακόμα και σήμερα βάση αυτού που υπάρχει. Να μπει πινακίδα που να γράφει και σε ξένες γλώσσες και στα ελληνικά την ιστορία της έπαυλης. Και να είναι επισκέψιμη με είσοδο ένα υποτυπώδες εισιτήριο. Μόνο τα τραινάκια με τους τουρίστες που περιφέρονται πάνω – κάτω θα ήταν ένα καλό έσοδο για την Δήμο. Και οι τουρίστες θα μάθαιναν κάτι απ’ την ιστορία μας. Που είναι πραγματική ιστορία και όχι θρύλος.
