Έφυγε από την ζωή σήμερα σε ηλικία 84 χρονών ο “Παραμυθάς της Κρήτης” Αριστοφάνης Χουρδάκης.
Υπήρξε ένας κορυφαίος σύγχρονος κρητικός λαογράφος Αριστοφάνης Χουρδάκης, που τιμήθηκε το 2013 από την Ακαδημία Αθηνών για την συνολική προσφορά του στο χώρο της λαογραφίας, συγκέντρωσε σε ένα καλαίσθητο τόμο τους μύθους της Κρήτης, έργο μοναδικό σε ολόκληρη την Ελλάδα, καθώς για πρώτη φορά εκδίδεται τοπική συλλογή σχετικού ενδιαφέροντος.
“Οι μύθοι της Κρήτης” είναι μια σπουδαία συλλογή λαογραφικής ύλης που ρίχνει φως σε μια άγνωστη ως σήμερα πτυχή του κρητικού λαϊκού πολιτισμού, όργανο απαραίτητο για κάθε μελετητή και ερευνητή του Κρητικού πολιτισμού, αλλά και για κάθε κρητική οικογένεια λόγω του διδακτικού χαρακτήρα των μύθων.
Η διάσωση και αποδελτίωση του πολυτίμου αυτού λαογραφικού υλικού και η δυνατότητα αναβίωσης και διάδοσης στις νέες γενιές των ηθικών διδαγμάτων των κρητικών μύθων καθιστούν το βιβλίο εξαιρετικά σπουδαίο και πολύτιμο.
Πρόκειται ίσως για τη μοναδική περίπτωση λαογράφου στην ελληνική περιφέρεια που έχει εκδώσει εννέα συλλογές με λαϊκά παραμύθια από την περιοχή του και συνεχίζει με μεράκι το έργο του. Από το 1993, σε ηλικία 60 ετών, ο κ.Χουρδάκης εκδίδει κάθε χρόνο ένα βιβλίο. Συγκεκριμένα, έχει εκδώσει εννέα βιβλία με παραμύθια, τρία με εύθυμες ιστορίες και ανέκδοτα και ένα με ιστορίες της τουρκοκρατίας.
Γεννήθηκε σ’ ένα μικρό χωριό. Η μητρική του γλώσσα είναι η κρητική ιδιωματική.
Ο Αριστοφάνης Χουρδάκης γνωρίζει καλά τα ήθη και έθιμα της παλιάς Κρήτης τα είδε και τα έζησε.
Άκουγε ιστορίες, παραμύθια, τραγουδάκια, μαντινάδες και άλλα πολλά. Αυτά ήταν βιώματα που άφησαν τα ίχνη τους μέσα του.
Το 1989 πήρε την σύνταξη του έχοντας την αγωνία με τι θα ασχοληθεί τα επόμενα χρόνια και ήταν πολύ τυχερός που βρέθηκε στο δρόμο του παραμυθιού κι γνώρισε μιαν άλλη Κρήτη που δυστυχώς χάνεται.
Τα παραμύθια είναι ένα παγκόσμιο είδος λαϊκής λογοτεχνίας και πολύ ή λίγο μοιάζουν μεταξύ τους.
Υπάρχουν παραμύθια που τα συναντούμε σε όλο τον ελλαδικό χώρο με κάποιες παραλλαγές. Όπως υπάρχουν και πολλά τοπικά.
Τα κρητικά παραμύθια μοιάζουν πολύ με τα νησιώτικα (Κυκλάδες-Δωδεκάνησα) και ο λόγος είναι απλός.
Τα μετακινούσαν οι ναυτικοί από λιμάνι σε λιμάνι.
Ο αείμνηστος καθηγητής της Λαογραφίας Γεωργ. Μέγας, που ασχολήθηκε πολύ με το ελληνικό παραμύθι, γράφει κάπου σε ένα βιβλίο του, πως τα κρητικά παραμύθια έχουν μεγάλες ομοιότητες με τα σικελικά παραμύθια.