Του Αλέξανδρου Ρασκόλνικα
Μου κάθονται στο λαιμό αυτές οι επισκέψεις των υποψηφίων Δημάρχων, μεταξύ άλλων, και στις υπηρεσίες των δημοτικών κοινωνικών δομών που μετά από τόσα χρόνια δημοσιονομικής ασφυξίας, έχουν πια καταρρεύσει. Πρόταση για την ανασυγκρότηση αυτών των δομών, έχει κανείς τους?
Έχει κάνεις τους να προτείνει κάτι συγκεκριμένο ή προς το παρόν “ενημερώνονται”, όλοι αυτοί, οι χθεσινοί και οι προχθέσινοι?
Έχει κανείς εξηγήσει το σχέδιό του?
Έχει επεξεργαστεί κανείς από όλους αυτούς, κάποιες προτάσεις?
Μεθόδους εφαρμογής των προτάσεών του, έχει μπει στον κόπο να καταθέσει, κανείς τους?
Ρωτώ, επειδή ο Μανώλης με τα λόγια, χτίζει ανώγια και κατώγια και σχολικά συγκροτήματα με συμμετοχή εργολάβων. Όσο την αρχή αυτή, της αυτοδιοίκησης, τη διεκδικούν άνθρωποι ατάλαντοι και φλύαροι ή -χειρότερα- διαπλεκόμενοι με τις τοπικές μαφίες, τίποτα καλό δεν μπορεί να προμηνύεται.
Αντί να μας πρήζουν με τις αερολογίες τους, ας μας παρουσιάσουν ένα προσχέδιο του πρώτου τους προϋπολογισμού. Καταρχήν, ας μας παρουσιάσουν τον τρόπο που θα διαχειριστούν τα ανταποδοτικά τέλη. Τους άμεσους φόρους, δηλαδή, που εισπράττουν από τον πολίτη, όχι για να πλουτίζουν εργολάβοι καθαριότητας, αλλά για είναι οι πόλεις καθαρές.
Σε μια Ιδανική πολιτεία, το κύριο κριτήριο επιλογής του “καταλληλότερου”, πρώτου μεταξύ ίσων, θα ήταν να έχει παρουσιάσει ένα σχέδιο για το πώς θα μεταφέρει πόρους από τις τσέπες των επιτήδειων και των πονηρών που μπαίνουν σήμερα, πίσω στην κοινότητα.
Ρωτώ και ξαναρωτώ, διότι αν υπάρχει κάποιος τρόπος ανασύνταξης αυτής της καθημαγμένης κοινωνίας, μόνο μέσα από τον μικρότερο πυρήνα διοικητικής δομής, την τοπική αυτοδιοίκηση, θα μπορούσε να βαδίσει.