Όσο ξεχειλίζει η οργή και ωριμάζει η συνειδητοποίηση της επιβίωσης μέσω της μονοδρομικής αγωνιστικής διεξόδου στον πληθυσμό των φτωχομεσαίων αγροτών που αντιμετωπίζουν το ραγδαία πλέον και ολοφάνερα επιχειρούμενο ξεκλήρισμα τους από την πολιτική των κυβερνώντων και μεταφραστών αυστηρών προσταγών από τους ιμπεριαλιστές- δανειστές, άλλο τόσο οι διάφοροι αγροτοπατέρες πασχίζουν να εκτονώσουν ανώδυνα και εσπευσμένα την ηλεκτρισμένη ατμόσφαιρα με μηδενικό χάρισμα πρωτοτυπίας. Μια από τα ίδια δηλαδή , τα παλιά μυριοειδωμένα. Παρά τους γέρικους και βραχνιασμένους λεονταρισμούς των καθοδηγητών και τις προειδοποιήσεις των πως θα καεί το πελεκούδι, στο τέλος των ωδινών γεννιέται ποντίκι υποταγμένο.
Εμπνευσμένοι λοιπόν από τις όντως περιορισμένες επιδόσεις του κάπως φτωχού σε αγωνιστικές παραδόσεις γιαπωνέζικου εργατικού κινήματος ζηλώνουν δόξαν της μωρής συμπεριφοράς, όπου οι απεργοί συνεχίζουν να δουλεύουν και να παράγουν στα εργοστάσια περιοριζόμενοι απλά στο να φορούν το γνωστό μαύρο περιβραχιόνιο (!!) και τάχατε δηλωτικό πως απέχουν της εργασίας. Μηρυκάζουν λοιπόν ξανά οι αγροτοπατέρες αναίσχυντα και με εξειδικεύσεις αυτή τη χρεοκοπημένη τακτική.
Παρατάσσουν τα χιλιάδες τρακτέρ (και πράγματι είναι ελπιδοφόρα εντυπωσιακή και δικαιολογημένη η μαζική και δυναμική συμμετοχή του αγροτόκοσμου) στην άκρη των εθνικών οδών και αραιά και που (σαφώς υπό την ασφυκτική πίεση της βάσης) προχωρούν σε συμβολικούς ολιγόλεπτους και μονόωρους αποκλεισμούς με το αηδιαστικό επιχείρημα της επίδειξης καλής θέλησης (!!) και της μη παρενόχλησης της ομαλής ζωής των υπόλοιπων πολιτών. Όμως αυτός ο ανώμαλος και παρά φύσιν αγώνας προφανώς και δεν δύνανται να διασαλεύσει ούτε κατά κεραία την βάρβαρη μνημονιακή κανονικότητα. Στον Προμαχώνα συγκεκριμένα μετά από πενθήμερη φθοροποιό και μες στην παγωνιά άπραγη παραμονή των αγροτών απέξω από το τελωνείο, μόλις προχθές τη Τρίτη διακόψαν σχεδόν στιγμιαία την κυκλοφορία.
Δεν αναφέρομαι (παρά την καίρια βαρύτητα που έχουν αυτά τα δεδομένα και τα οποία εναρμονίζονται ολότελα με την μορφή των δράσεων που τα συνοδεύουν) στο στρεβλό πολιτικό πλαίσιο που ορίζουν οι ηγεσίες των αγροτών, στην παρεμβολή του ευρύτερου ιδεολογικοπολιτικού κορμού του κάθε κομματικού φορέα σαν προϋπόθεση επιτυχίας με μακροπρόθεσμη προοπτική, στην ανεπαρκή προετοιμασία, στην προγενέστερη αποσυγκρότηση των αγροτικών συλλόγων και των συλλογικών διαδικασιών, στα χαοτικά κατάστιχα των αιτημάτων.
Στην αποπροσανατολιστική και συνδιαχειριστικής χροιάς απαίτηση εκτροπής του Αχελώου που επιδιώκει να εξοκείλει τη στόχευση της πάλης από το κρίσιμο άμεσο πρόταγμα, τις θεατρικές ενέργειες, το ηττοπαθές ύφος που θεωρεί ανεδαφική την καθολική ακύρωση των σχεδιασμών του αντίπαλου και την κατάθεση πονηρών απαιτήσεων, όπως χαρακτηριστική είναι αυτή της διατήρησης του ταμείου του ΟΓΑ. Άσχετα με το γεγονός ότι έτσι δεν θα συμβεί καμία αλλαγή του νέου αντιασφαλιστικού καθεστώτος, των συνταξιοκτόνων ρυθμίσεων του και των μέτρων φοροεξόντωσης.
Στις πολιτικά βλακωδέστατες εκκλήσεις για συνάντηση με τον πρωθυπουργό, την αξίωση παραίτησης του αρμόδιου υπουργού και την βιαστική μεταφορά της κλιμάκωσης και επί της ουσίας υπονόμευσης και διακοπής (αναστολή πάντοτε τη βαφτίζουν) των αγώνων στην Αθήνα. Γιατί και παλιότερα προέκυπταν τέτοια παραπλανητικά αιτήματα αιχμής και υιοθετούνταν όμοιες διαλυτικές μεθοδολογίες, αλλά χρονικά εμφανίζονταν στη κατοπινή, ύστερη φάση όπου όδευε η υπόθεση στο ξεπουληματικό κλείσιμο.
Τώρα βέβαια εξηγείται η επαγγελματική βιασύνη και προσπάθεια του άρον-άρον και κατεπείγοντος τερματισμού της ιστορίας, εξαιτίας του κινδύνου απώλειας του ελέγχου της κατάστασης. Μιας και τα προβλήματα δεν σχετίζονται πια με την απόπειρα μιας κάποιας συρρίκνωσης του βιοτικού επίπεδου της αγροτιάς. Αλλά απειλείται η ίδια η υπόσταση της, προαλείφεται ο αφανισμός της. Πιο ντροπιαστικό στιγματισμό οι αγροτοπατεράδες δεν θέλουν άλλον από τα συχαρίκια που έδωσε για την υπευθυνότητα τους ο γραμματικός του νεοεστεμμένου γόνου της γνωστής οικογένειας των Καρπαθίων και η <<ευγενική>> διευκόλυνση (ατιμωτική θα έλεγα) και συνοδεία των τρακτέρ που πήγαιναν στα Τέμπη από τις δυνάμεις των ΜΑΤ.
Σχολιάζω όσα έστω και τηλεοπτικά παρατηρεί καθημερινά με αγωνία ο κάθε λαϊκός άνθρωπος, ο οποίος με λαχτάρα προσδοκά τη νίκη όσων ξεσηκώνονται και κινητοποιούνται, αφού ρέει συγγενικό ταξικό αίμα στις φλέβες τους. Και που φυσικά η όποια υποχώρηση και λύγισμα του κοινού εχθρού θα σηματοδοτήσει και τη δική του διεκδικητική παρότρυνση και το αντιστασιακό αναθάρρεμα του. Οπωσδήποτε θα προβληματίζεται για την εξέλιξη της παρωδίας των ελεύθερων αποκλεισμών και δεν θα πείθεται από τις κραυγές του αρχισυνδικαλιστή, που προειδοποιεί τον υπουργό να λάβει το μήνυμα πως είναι δήθεν διατεθειμένος να συνεχίσει τη μάχη μέχρι το Πάσχα και ως τη πλήρη δικαίωση.
Τα συνετά επιτελεία του συστήματος οπωσδήποτε αναλύουν και αξιοποιούν τα εφησυχαστικά μηνύματα που εκπέμπουν οι πεμπτοφαλαγγίτες και σύμμαχοι αγροτοπατεράδες με τους κομματικούς ψευτοαριστερούς κηδεμόνες τους. Στην αντίθετη κατεύθυνση ρίχνουμε όλες μας τις δυνάμεις, ώστε να απομονωθούν και παραμεριστούν οι δοσιλογικές πρακτικές. Να αυτοργανωθούν και συντονιστούν όλοι οι αγρότες στα μπλόκα σε μια πορεία αποφασιστικής αντιπαράταξης με την αντιδραστική συγκυβέρνηση και την ιμπεριαλιστική επιμελητεία των ΕΕ και ΔΝΤ. Να επιλέξουν τον δρόμο της ασυμβίβαστης και σκληρής πάλης ανάλογης του κύματος δυσαρέσκειας και αγωνιστικής διάθεσης που τους πλημυρίζει κερδίζοντας παράλληλα και την αναγκαία και εύκολη πλέον πλατιά λαϊκή συμπαράσταση.
Σε αυτά τα μπλόκα σίγουρα θα συγκρουστούν κατευθείαν οι προωθητές της αμείλικτης αντιαγροτικής ευρωπαϊκής πολιτικής με τους αγρότες που υπερασπίζονται το δικαίωμα να ζουν την οικογένεια τους καλλιεργώντας το χωράφι τους και να έχει τη δυνατότητα ετούτος ο τόπος να συγκομίζει το βαμβάκι και το στάρι του. Αυτή η αντιπαράθεση θα έχει επίσης και ένα έμμεσο χαρακτήρα, γιατί θα κονταροχτυπηθούν τα αντικρουόμενα ταξικά συμφέροντα και μέσα από τη διαπάλη της επικράτησης στις κινητοποιήσεις της γραμμής του ασυμφιλίωτου, του ατόφιου αγώνα ενάντια στην αντίληψη της συνδιαλλαγής, της ανακωχής και συντριβής.
Ταυτόχρονα όμως πανικοβάλλει ιδιαίτερα τους ιθύνοντες η ακτινογράφηση των συνθηκών και η επίγνωση πως κοχλάζει η αγανάκτηση των από κάτω, αφού το μαχαίρι της αντιλαϊκής επίθεσης όχι απλά αγγίζει το κόκκαλο, μα το τρυπά κιόλας φτάνοντας ίσαμε το μεδούλι και ίσως οι φωνές της συνθηκολόγησης τελικά εξασθενήσουν και πνιγούν. Και τότε ίσως ξεμπροστιαστούν οι ρόλοι των τιμονιέρηδων (επάξια γιουχαΐστηκε ο υποστηριχτής του δημοψηφισματικού ναι Παναγόπουλος) και φανερωθεί η πραγματικότητα πως εδώ δεν είναι η μακρινή Άπω Ανατολή όπου απεργούν δουλεύοντας.
Εδώ είναι τα Βαλκάνια και εδώ υπήρξε, μεγαλούργησε και ακτινοβολεί ακόμη ως σήμερα παραδειγματίζοντας το ηρωικό και επίκαιρο Κιλελέρ…
Αλληλεγγύη και νίκη στον αγώνα των αγροτών.
Καπετανάκης Μανώλης
μέλος της Πρωτοβουλίας Αντίστασης
