του Νικόλα Τζαβάρα – Δημοσιογράφος
Αφορμή στάθηκε η μη αναγνώριση της επιτυχίας της από την Ελληνική Ομοσπονδία, καθώς μ’ έναν αυστηρότατο νόμο(2725/99) ο οποίος τροποποιήθηκε με Φ.Ε.Κ.903/Β/15-3-2019 (δηλαδή σχεδόν μετά από ένα χρόνο από την επιτυχία της Αλεξάνδρας σ.σ. 13-19/8/ 2018), θεσπίζει πως: για ν’ αναγνωριστούν τα δικαιώματα της 1ης έως 6ης θέσης για διάκριση σε Πανευρωπαϊκούς αγώνες ενός αθλητή ΑμεΑ, θα πρέπει στον τελικό του αγωνίσματος να συμμετέχουν αθλητές 8 διαφορετικών χωρών. Στον συγκεκριμένο τελικό (ύπτιο 50 μ.) αγωνίστηκαν 10, από 7 διαφορετικές χώρες. Η 8η χώρα (Ισραήλ) αποχώρησε τελευταία στιγμή, αιφνιδίως και χωρίς αιτία από τον τελικό. Όμως υπήρχε ως συμμετοχή και ως φυσική παρουσία.
Η Αλεξάνδρα, παρόλη την κινητική της αναπηρία και την χρήση αμαξιδίου, είναι ένα δυναμικό άτομο, ανεξάρτητο από μικρή ηλικία, αγωνίζεται, ματώνει και δουλεύει σκληρά όλα τα χρόνια της ενασχόλησής της με το άθλημα της κολύμβησης, για να δοξάσει την χώρα μας με το εθνόσημο στο στήθος.
Είναι ένας ακάματος εργάτης με στόχο της επιτυχία, που θα την καθιερώσει και θα την αναδείξει. Η κολυμβητική πισίνα, είναι το δεύτερο σπίτι της. Αφιερώνει πολλές ώρες από την ζωή της εκεί. Κι όλα αυτά, σχεδόν από μόνη της, χωρίς υποτροφίες, μεγάλες χορηγίες (αυτές πηγαίνουν σε αρτιμελείς αθλητές που «πουλάνε» στα ΜΜΕ)… αλλά το κυριότερο -απ’ όλα- χωρίς τη στήριξη της πολιτείας. Τουναντίον, βέβαια, καθώς όχι μόνο το ελληνικό κράτος δεν τη στηρίζει αλλά της γυρίζει την πλάτη, επιδεικτικά, ακόμη και μετά από την τεράστια επιτυχία του χρυσού μεταλλίου στους πανευρωπαϊκούς αγώνες του Δουβλίνου
Η Ελλάδα «τρώει» τα παιδιά της!!!
«Έφτασα στα όρια μου με κόστος την υγεία μου για την Ελλάδα»
«1η θέση το 2018 στο Πανευρωπαϊκό Πρωτάθλημα στο Δουβλίνο. Ναι; Ε, και;… Χαρήκαμε… Πριν λίγες ημέρες έσκασε αυτή η βόμβα που ακυρώνει όλη την προσπάθεια μου. Δηλαδή τα δικαιώματα της 1ης θέσης, όχι την επιτυχία μου.
Ο λόγος; Ότι ενώ είχα 10 αντιπάλους στον τελικό που κέρδισα, είχα 7 διαφορετικές χώρες κι όχι 8», δηλώνει καθώς αν είχε αναγνωριστεί ως χρυσή πρωταθλήτρια από την Ελληνική Ομοσπονδία, τότε και οι απολαβές της, τόσο σε οικονομικό επίπεδο, όσο και σε επαγγελματικό (δικαίωμα θέσης στις Ένοπλες δυνάμεις ή στον ευρύτερο δημόσιο τομέα κλπ), θα ήταν διαφορετικές.
«Η χώρα μας “χωνεύει” τα πάντα με ευκολία, που είναι ΥΠΕΡ της κι όχι υπέρ αυτών που μόχθησαν. Καταπατώνται κάθε είδους ανθρώπινα δικαιώματα, στο βωμό του χρήματος. Εν τέλει οι κερδισμένοι ποιοί είναι», αναφέρει με πικρία η χρυσή πρωταθλήτρια για να συνεχίσει: «Σίγουρα όχι εγώ, που πολλάκις έφτασα στα όρια μου, ίσως και να τα ξεπέρασα, με βαρύ “κόστος” της υγείας μου».
«Το Ισραήλ απέσυρε τη συμμετοχή του, τελευταία στιγμή από τον τελικό»
Ο Νόμος 2725/99, που προαναφέραμε, και θεσπίστηκε από το 2013, αναφέρει πως: μόνο αν συμμετέχουν 8 και άνω αθλητές από αντίστοιχες χώρες, ο αθλητής δικαιούται τα προνόμια της διάκρισης των θέσεων του βάθρου: «Γιατί ο νόμος κι η ομοσπονδία τον υιοθετεί, εφόσον λέει ότι πρέπει να υπάρχουν αθλητές από 8 διαφορετικές χώρες κι όχι 7 ή λιγότερες, ενώ γνωρίζει ότι αυτό είναι κάτι φυσικά αδύνατο σε Ευρωπαϊκό επίπεδο; Κάθε χρόνο πηγαίνω με γνώμονα ότι θ’ αγωνιστώ “αφιλοκερδώς” για την χώρα μου, γιατί οι συμμετέχουσες χώρες είναι λιγότερες από εκείνες που αναγνωρίζει το Ελληνικό κράτος. Όμως αυτή τη φορά, είχαμε 8 διαφορετικές χώρες στο πίνακα. Ήμουν πολύ κοντά στην κατάκτηση του ονείρου και το πίστευα» τόνισε η Αλεξάνδρα Σταματοπούλου, συνεχίζοντας:
«Η αθλήτρια, όμως, του Ισραήλ τελευταία στιγμή και αναίτια αποχώρησε και δεν συμμετείχε στον τελικό των 50 μέτρων στο ύπτιο. Όμως υπήρχε ως συμμετοχή στα χαρτιά, όπως και ως φυσική παρουσία. Για κάποιο λόγο, που κανείς μας δεν γνωρίζει, δεν συμμετείχε (σεβαστό)… Πώς όμως η Ελληνική Ομοσπονδία δεν μου αναγνωρίζει τα δικαιώματα της 1ης θέσης;».
«Ας γίνω η αφορμή που θα καταργηθεί αυτός ο νόμος ώστε οι επόμενες γενιές να μην αντιμετωπίσουν τις συνέπειές του»
«Θα το δω, όμως, πως θα μπορέσω να βρω το δίκιο μου. Αν όχι, τότε ας σταθώ η αφορμή που θα αλλάξει αυτός ο νόμος ώστε οι επόμενες γενιές να μην αντιμετωπίσουν τις συνέπειές του. Κάποια στιγμή ας αλλάξει αυτή η διαδικασία –επιτέλους- από την Ομοσπονδία αθλητισμού.
«Παλέψαμε για να κάνουμε υπερήφανη τη χώρα μας, τους ανθρώπους που πίστεψαν σε εμάς, λαμβάνοντας την απόρριψη της πολιτείας εγγράφως»
«Εύχομαι κάποια στιγμή τα μέτρα που θα θέσετε (οι αρμόδιοι), να είναι με γνώμονα το κοινό καλό των αθλητών. Διότι με τη στάση σας, απωθείτε τους ανερχόμενους αθλητές, ηλικίας από 17 έως 25 (πολύ ευαίσθητες ηλικίες κατ’ εμέ).
Για μένα καλώς ή κακώς το δέχομαι, δεν μπορώ να κάνω κάτι διαφορετικό.
Όμως λυπάμαι πραγματικά που αθλητές, όπως εγώ, κι άλλοι σημαντικοί στο χώρο του αθλητισμού, παλέψαμε για να κάνουμε υπερήφανη τη χώρα μας, τους ανθρώπους που πίστεψαν σε εμάς, να λαμβάνουμε μια τόσο κατηγορηματική και απρόσωπη απόρριψη, εγγράφως από την πολιτεία.
Παλεύω από το 2015, με ατομική μου ευθύνη, λαμβάνοντας υπόψη μου, ότι δεν θα έχω τις χώρες που απαιτούνται για να διακριθώ. Στην προκειμένη, όμως, περίπτωση, είχαμε λάβει γνώση για τη συμμετοχή 8 διαφορετικών χωρών και στις συμμετέχουσες υπήρχαν και οι 8 διαφορετικές χώρες. Το ότι μια χώρα με φυσική παρουσία στο χώρο, δεν θέλει τελευταία στιγμή να λάβει μέρος, θεωρώ ότι είναι δικαίωμα της».
«Πόσο δίκαιο είναι από το ελληνικό κράτος να αμαυρώνει με αυτό τον τρόπο την ιστορία και την εικόνα ενός αθλητή;»
«Ωστόσο, δεν γνωρίζω το κατά πόσο δίκαιο είναι από το ελληνικό κράτος, να αμαυρώνει την εικόνα ενός ανθρώπου-αθλητή καθώς και να ακυρώνει την προσπάθεια του, την οποία με κόπο και τις συνοδές δυσκολίες του, κατάφερε, να κάνει την χώρα του υπερήφανη… Αν την έκανε εν τέλει ποτέ υπερήφανη. Γνωρίζω πολύ καλά ότι το μήνυμα μου δεν θα εισακουστεί κι ό,τι θα φανεί ανούσιο. Όμως εύχομαι μέσα από την ψυχή μου, ΟΧΙ άλλος αθλητής, στη περιθωριοποίηση. ΟΧΙ άλλος αθλητής ματαιωμένος για συμφέροντα της χώρας κι όχι του αθλητισμού.
STOP στην εκμετάλλευση ανθρωπίνων δικαιωμάτων, με πρόσχημα το “δίκαιο” αυτής της χώρας.
STOP στην υπέρτατη αδιαφορία προς τους ανθρώπους, που σας κάνουν με τον τρόπο τους, (είτε γνωστικά, είτε αθλητικά, είτε καλλιτεχνικά κλπ.), υπερήφανους ή έστω παλεύουν γι’ αυτόν το σκοπό.
STOP στην γενικευμένη αθλιότητα αυτής της χώρας».
