Είναι μία αλλοπρόσαλλη εποχή αυτή που ζούμε.
Ένα παράδειγμα είναι και η υπόθεση με τους Ρώσους κατασκόπους. Η κυβέρνηση αποκάλυψε τη δράση Ρώσων κατασκόπων και επιχειρηματιών στο Σκοπιανό. Στελέχη της μάλιστα έσπευσαν να συνδέσουν τις αντιδράσεις των πολιτών με τη δράση μίας ξένης δύναμης σε ελληνικό έδαφος. Την ίδια στιγμή η κυβέρνηση της “πρώτης φοράς Αριστερά” ταυτίζεται απόλυτα με τις ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ. Τώρα, μέσα σε διάστημα μόνο λίγων μηνών, από τους σφιχτούς εναγκαλισμούς με τον Ρωσοπόντιο επιχειρηματία Ιβάν Σαββίδη που ήρθε να σπάσει τα κατεστημένα, περίπου τον βγάζουν στη φόρα.
Εμείς, ουδεμία διάθεση έχουμε να υποστηρίξουμε τον Ιβάν Σαββίδη. Ποτέ δε θεωρήσαμε ότι το κατεστημένο αλλάζει δημιουργώντας νέα κατεστημένα.
Ο Πολάκης έχει πάντως εξήγηση γι’ αυτή την αλλοπρόσαλλη πολιτική πραγματικότητα που βιώνουμε, τη γεμάτη αντιφάσεις και ανατροπές. Σε ερώτηση του δημοσιογράφου Γιώργου Σαχίνη στην εκπομπή “Αντιθέσεις” στην ΚΡΗΤΗ TV είπε περίπου ότι το σύνθημα “έξω οι βάσεις του θανάτου” δεν έχει πλέον και πολύ ουσία αφού ως γνωστόν “ο υπαρκτός σοσιαλισμός έπεσε με πάταγο” κι ως εκ τούτου, το συμφέρον της χώρας πλέον ταυτίζεται με αυτό των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ έως ότου προκύψει ένα νέο επαναστατικό όραμα.
Έτσι λοιπόν ενώ οι πολίτες αυτής της χώρας είχαν την ψευδαίσθηση ότι ψήφιζαν κυβέρνηση της Αριστεράς, στην ουσία ψήφιζαν κυβέρνηση μίας μελλοντικής Αριστεράς που θα έρθει όταν υπάρξει ένα νέο επαναστατικό όραμα. Ως τότε, θα πρέπει να είμαστε ρεαλιστές και να συμβιβαστούμε, σε μια πραγματικότητα με λιτότητα, με νεοφιλελεύθερες πολιτικές, και με πλήρη ταύτιση με τις ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ, “γιατί αυτό προστάζει το συμφέρον της χώρας”.
Περιμένοντας λοιπόν το νέο όραμα, περιμένοντας τον Γκοντο.
Μέσα σε αυτή την πραγματικότητα οι πολίτες υποφέρουν. Κακώς βεβαίως γιατί τα μνημόνια τελειώνουν και η ανάκαμψη έρχεται, όπως πολλάκις αρθρογράφοι που βρίσκονται κοντά στη “φιλολαϊκή” κυβέρνηση έχουν επισημάνει.
Με κυβέρνηση μελλοντικής Αριστεράς η ΔΕΗ προχωρά μαζικά σε διακοπές ρεύματος. Σε μεροκαματιάρηδες, σε έντιμους επιχειρηματίες που τα χρόνια της κρίσης έχουν βρεθεί σε τεράστια δυσκολία και δε μπορούν να ανταπεξέλθουν. Τώρα, η εταιρεία πρέπει να επιβιώσει. Ας πεθάνουν λοιπόν οι άνθρωποι. Και η κυβέρνηση σιωπεί. Περίπου αποκαλεί αυτούς τους συνανθρώπους μας “μπαταξήδες”. Βλέπετε, δεν ήξεραν εξαρχής ότι δεν ψήφιζαν για Αριστερά στην κυβέρνηση, αλλά για Αριστερά …στο μέλλον, όταν θα υπάρχει το “όραμα”.
Οι πολίτες όμως δεν έχουν χρόνο να περιμένουν το μέλλον. Χρειάζονται λύσεις τώρα.
Είναι λυπηρό πάντως να βλέπεις πορεία δεκαετιών για κάποιους ανθρώπους να πετιέται στον κάλαθο των αχρήστων για να συμμετάσχουν σε μια κυβέρνηση που η σχέση της με την Αριστερά περιορίζεται μόνο στον τίτλο. Πέραν της προσωπικής τους ιστορίας που λεκιάζουν, ξοδεύουν και το ηθικό πλεονέκτημα που κατέκτησαν προηγούμενες γενιές με δάκρυα και αίμα.
Αλλοπρόσαλλη βίαιη πραγματικότητα σε μία εποχή χωρίς όραμα.
Στην εποχή της “πρώτης φοράς Αριστεράς”.
