Του Γιάννη Πατινιωτάκη *
Είμαι στην παράταξη του «Δήμου Ενεργών Πολιτών» από το 2010, από την αρχή της ύπαρξής της. Τα όσα συνέβησαν χθες με την ανεξαρτητοποίηση τριών δημοτικών μας συμβούλων με αναγκάζουν να γράψω δημόσια τα όσα σκέφτομαι, παρότι δεν το συνηθίζω.
Σε όσα χρόνια ασχολούμαι με τα κοινά έμαθα ότι υπάρχουν άγραφοι κανόνες πολιτικής ηθικήςκαι ότι η τήρησή τους είναι αυτό που τελικά μας χαρακτηρίζει απέναντι στους συμπολίτες μας.
Έναν τέτοιο κανόνα έσπασαν χθες οι τρεις αυτοί σύμβουλοι. Αυτόν του σεβασμού της συλλογικής βούλησης μιας παράταξης, όπως αυτή εκφράστηκε δημοκρατικά στις ολομέλειες που κάναμε τους τελευταίους μήνες. Μιλήσαμε όλοι ανοιχτά, εκφράσαμε τις απόψεις μας, συζητήσαμε πολύ και καταλήξαμε στις αποφάσεις μας.
Οι εκλεγμένοι αντιπρόσωποί μας στο δημοτικό συμβούλιο έχουν την υποχρέωση να εφαρμόζουν αυτές τις αποφάσεις. Αυτό είναι η δημοκρατία, το να σέβεσαι την πλειοψηφία. Η διαφωνία φυσικά και επιτρέπεται και προστατεύεται. Έχει όμως και ένα όριο πολιτικής ηθικής.
Αυτό το όριο πολιτικής ηθικήςτο έδειξαν στο παρελθόν άλλοι δημοτικοί σύμβουλοι. Ο Νεκτάριος Αλεξανδράκης, ο Μιχάλης Βλαχάκης, η Βαρβάρα Περράκη διαφώνησαν και παραιτήθηκαν. Δεν ανεξαρτητοποιήθηκαν, παρέδωσαν τις έδρες τους στην παράταξή τους. Μπορεί να είχαμε διαφορές αλλά φέρθηκαν με σεβασμό και έδειξαν πολιτικόήθος.
Αυτό ακριβώς που δεν έδειξαν τώρα οι τρεις πρώην σύμβουλοι μας. Με καθαρά προσωπικά κριτήρια έκαναν επιλογές για τη δική τους πορεία και μόνο. Ας ακολουθήσουν αυτό τον δρόμο, μα δεν θα τους πάει μακριά και πλέον δεν μας αφορά. Κανένα από τα ανταλλάγματα που θα πάρουν δεν θα ισοφαρίσει αυτό που έκαναν και θα το βρουν μπροστά τους. Σε εμένα, αρκεί η στάση του Γιώργου Ξανθουδάκη: χωρίς καθόλου λόγια, μόνο με τις πράξεις του.
* Μέλος «Δήμου Ενεργών Πολιτών»