Η είδηση του θανάτου του σκόρπισε θλίψη στην επιστημονική κοινότητα.
Ο Γιάννης Πρασιανάκης γεννήθηκε στη Χρυσαυγή Κισσάμου το 1941 και τα τελευταία 40 χρόνια ήταν κάτοικος Αλίμου.
Υπήρξε Πρόεδρος της Ελληνικής Ένωσης μη Καταστροφικών Ελέγχων επί 22 συναπτά έτη και Ομότιμος Καθηγητής ΕΜΠ.
Κύριος αναγεννητής της επιστημονικής κοινότητας, το 1985 εισήγαγε τους Μη Καταστροφικούς Ελέγχους στο Ελληνικό Πανεπιστήμιο και το 1988 ασχολήθηκε για πρώτη φορά με την ΕΛΕΜΚΕ, που αρχικά λειτουργούσε ως επαγγελματικό σωματείο. Την παρέλαβε, την εγκατέστησε στο ΕΜΠ, την ανέδειξε διεθνώς με τη διοργάνωση εθνικών και διεθνών συνεδρίων στη χώρα μας.
Ο Γιάννης Πρασιανάκης ποτέ δεν είχε ξεχάσει τα Χανιά. Υπήρξε ο πρώτος καθηγητής των μαθημάτων Μηχανικών στη Σχολή Ορυκτών Πόρων, στο Πολυτεχνείο Κρήτης την περίοδο 1985 – 1988 ενώ υπήρξε διοργανωτής δύο διεθνών συνεδρίων στα Χανιά το 2003 και το 2007.
Ο αδελφός του Γιώργος Ν. Πρασιανάκης μας έστειλε την εξής επιστολή – αποχαιρετισμό με τίτλο “Αντίο Αδελφέ”:
Στις 17.5.2019 πέθανε στην Αθήνα,από ανεύρυσμα κοιλιακής αορτής,ο αδερφός μου ΓΙΑΝΝΗΣ Ν. ΠΡΑΣΙΑΝΑΚΗΣ,ομότιμος καθηγητής ΕΜΠ.Τάφηκε, πιστεύω προσωρινά, στο νεκροταφείο του Π. Φαλήρου στις 22.5.2019. Όσους παρεβρέθηκαν και όσους μας συμπαραστάθηκαν,θερμά ευχαριστώ.Λίγα απ’ όσα έπρεπε και δεν επέτρεψαν να ειπωθούν εκεί οι συνθήκες,παρατίθενται ως πηγαίο,στερνό αντίο:
Aπρόσμενα, άδικα έφυγες αδερφέ μου προσμένοντας να μπείς στο 79 έτος της ζωής Σου.
Γεννημένος τέτοιες μέρες(22.5.41) στην Κεφάλα Βουκολιών, όπου είχαμε καταφύγει οι κατωμερίτες από το θέατρο της μάχης της Κρήτης,ακολούθησες μια δύσκολη,επίπονη, δημιουργική ανοδική πορεία.
Το δημοτικό σχολείο της Αγίας Τριάδας ακολούθησαν τα Γυμνάσια Καστελίου Κισάμου και Αθήνας.Συνέχεια η Φυσικομαθηματική Σχολή των πανεπιστημίων Θεσσαλονίκης και Αθηνών.Από το 1971 το Εθνικό Μετσόβειο Πολυτεχνείο.Αρχικά υπεύθυνος του εργαστηρίου αντοχής υλικών,του καθηγητή Περικλή Θεοχάρη και συνέχεια όλες οι βαθμίδες της καθηγητικής ανέλιξης(λέκτορας,επίκουρος, αναπληρωτής,τακτικός καθηγητής της έδρας Εφαρμοσμένων Μαθηματικών και Φυσικών Επιστημών(ΣΕΜΦΕ)). Ολοκλήρωσες με την ανακήρυξη Σου σε ομότιμο καθηγητή ΕΜΠ.Η καριέρα Σου,διδακτορική και εκπαιδευτική,με αριστούχα πάντοτε αξιολόγηση,χαρακτηρίστηκε από πλούσιο συγγραφικό έργο (βιβλία, δημοσιεύματα, ανακοινώσεις κ.α.)
Παράλληλα επιδόθηκες, με ιεραποστολική αφοσίωση,στη μελέτη αντοχής υλικών με τη μέθοδο των μη καταστροφικών ελέγχων, ιδρύοντας την Ελληνική Εταιρεία Μη Καταστροφικών Ελέγχων (ΕΛΕΜΚΕ),μέλος της ομώνυμης διεθνούς οργάνωσης, εισάγοντας ουσιαστικά στην Ελλάδα αυτή την πρωτοπόρο μέθοδο.Απόκτησε το δικαίωμα πιστοποίησης με το σχετικό προσωπικό,ιδρύοντας τα ανάλογα εξεταστικά κέντρα σ’ ολόκληρο τον Ελληνικό χώρο.Στην προεδρία της παρέμεινες όλη τη διάρκεια της ζωής Σου.Σε συνεδρίαση του ΔΣ της οποίας σε βρήκε ο αδόκητος θάνατος το βράδυ της Παρασκευής 17.05.2019.
Πάντοτε Κρητικός δεν εγκατέλειψες τα Χανιά όχι μόνο στον προσωπικό αλλά και στον επιστημονικό τομέα. Υπηρέτησες επισκέπτης καθηγητής,από τους πρώτους,στο Πολυτεχνείο Κρήτης την περίοδο 85-88 στη Σχολή Ορυκτών Πόρων.Το 2005 και 2007 οργάνωσες στα Χανιά δύο από τα διεθνή συνέδρια της ΕΛΕΜΚΕ με συμμετοχή διακεκριμένων επιστημονικών προσωπικοτήτων απ’ όλο τον κόσμο.
Με καταβολές εκπαιδευτικές-πατέρας παππούς δάσκαλοι-είχες το ανάλογο δαιμόνιο στο αίμα Σου.Σε όλη Σου την πορεία,με σωρεία πειρασμών σε ευαίσθητους και επικίνδυνους ατραπούς ,κατάφερες να παραμείνεις άτρωτος, ευθύς, έντιμος, πράος και αποτελεσματικός.
Όλη Σου η ζωή υπήρξε ένας συνεχής αγώνας.
Πορεύτηκες αταλάντευτος ένα δύσκολο ανηφορικό επιστημονικό,ωραίο δρόμο,μολονότι δεν έλειψαν οι συμπληγάδες και οι πειρασμοί.Αποκόμισες μόνο ότι ο σκληρός αγώνας και ο πλούσιος ιδρώτας σου Σου εξασφάλισαν. Υπήρξες και κυριολεκτικά παρέμεινες μέχρι τέλους “Ο ΔΑΣΚΑΛΟΣ”.
Σε μια “αυτοκριτική” εκτίμησή Σου είχες αναφέρει: “Υπηρέτησα στο Ναό της Γνώσης και της Τεχνολογίας στο ΕΜΠ από το 1971 μέχρι σήμερα,όρθιος σαν τα κυπαρίσσια της κάτωθι εικόνας παράγοντας και διδάσκοντας νέα γνώση όμορφη σαν το δέντρο της εικόνας, στην κυριολεξία, εισάγοντας τους ΜΚΕ στο Ε.Μ. Πολυτεχνείο και το Ελληνικό Πανεπιστήμιο”.
Είχες την τύχη να πλαισιωθείς στην ζωή Σου από την πιστή, αφοσιωμένη συνοδοιπόρο,την υπάλληλο της ολυμπιακής Μαρία Σγούρου ,με την οποία απέκτησες 2 ξεχωριστά παιδιά, το Νίκο και την Ελευθερία,επίλεκτα στελέχη σήμερα της επιστημονικής κοινότητας.
Τώρα γυρνάς , όπως όλοι οι θνητοί στο σπίτι Σου στο χώμα “όχι γιατί κουράστηκες αλλά γιατί ο ήλιος εβασίλεψε”. Ξαναγυρνάς,με μία προσωρινή υποθέτω παραμονή στην Αττική που οι ανάγκες της ζωής επέβαλαν , στην Ιθάκη Σου. Στην αφετηρία Σου που ποτέ δεν εγκατέλειψες , ψυχή τε και σώματι, στο όμορφο ΜΟΥΛΕΤΕ ,στις παρυφές του Ταυρωνίτη, για να ατενίζεις την απεραντοσύνη του γαλάζιου Κρητικού Πελάγους και την μεγαλοπρέπεια της Κρητικής Μαδάρας.
Εγώ ακριβέ αδερφέ, καλέ φίλε , πολύτιμε συμπαραστάτη και συμπορευτή σε δύσκολους μα και ωραίους αγώνες,αχώριστε συμμέτοχε σε χαρές και λύπες,με όση αυτονόητη οδύνη μου προκαλεί ο ξαφνικός Σου θάνατος,στη μοναξιά της όσης ζωής μου απόμεινε θα μένω με τη βεβαιότητα ότι πούπουλο θα ‘ναι το χώμα που Σε σκέπασε. Όπως Σου πρέπει,αφού “τον όρκο ετήρησες, την πίστη εφύλαξες,Σου ανήκει ο στέφανος της δικαιοσύνης”.
Γιώργος Ν. Πρασιανάκης