Σε σκληρή παρέμβαση σχετιικά με τη διαδικασία εκλογής του Προέδρου της Δημοκρατίας προχώρησε η τάση των «53+». Στο κύριο άρθρο με τίτλο «Αντε πάλι με τον Πρόεδρο!» της ιστοσελίδας commonality.gr, που απηχεί απόψεις της τάσης, ο συντάκτης στοχεύει ασκεί κριτική στον πρωθυπουργό, ο οποίος στην πρόσφατη συνέντευξή του στον ΣΚΑΪ υποστήριξε ότι η απευθείας εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας «είναι ώριμη σκέψη και το θέλει και ο ελληνικός λαός»
«Η πρόταση για άμεση εκλογή του Προέδρου της Δημοκρατίας είναι λαϊκισμός, επειδή επιδιώκει να δημιουργήσει στον λαό, στους πολίτες, το αίσθημα ότι, ψηφίζοντας κάθε κάτι χρόνια έναν άνθρωπο, συμμετέχουν, ότι η γνώμη τους μετράει» υποστηρίζει ο συντάκτης του κειμένου, σημειώνοντας μάλιστα ότι «αυτό το αίσθημα είναι ψευδές είτε έχει είτε δεν έχει ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας αυξημένες αρμοδιότητες».
Όπως εξηγεί, αν δεν έχει αρμοδιότητες, τότε «τι νόημα έχει η φασαρία της απευθείας εκλογής ενός τελετάρχη;», ενώ στην αντίθετη περίπτωση ο λαός θα «ψηφίζει κάποιον, ο οποίος κατά τη διάρκεια της θητείας του είναι ανεξέλεγκτος στην άσκηση αυτών των αρμοδιοτήτων, δηλαδή ο λαός την έχει πατήσει». Ο συντάκτης υπενθυμίζει μάλιστα ότι «στην Ελλάδα, μεταξύ 1981 και 1985, ο τότε πρωθυπουργός βρισκόταν σε ανεκδήλωτη ομηρία».
Απαντώντας στο επιχείρημα αν χρειάζεται αντίβαρο στη μεγάλη εξουσία του πρωθυπουργού, ο συντάκτης υπογραμμίζει ότι «υπάρχει αυτό το αντίβαρο: είναι η Βουλή, που εκλέγεται με το σύστημα της απλής αναλογικής και, επομένως, σχηματίζει συμμαχικές κυβερνήσεις, στις οποίες ο πρωθυπουργός δεν είναι τόσο ισχυρός, γιατί πρέπει να συνεννοηθεί με τους συμμάχους στην κυβέρνηση συνεργασίας της οποίας ηγείται».
Για τη συλλογικότητα του υπουργικού συμβουλίου
Στο άρθρο προτείνονται δε και αλλαγές όπως η «ενίσχυση της συλλογικότητας του υπουργικού συμβουλίου, στη σύνθεση του οποίου θα μπορούσε να παρεμβαίνει η Βουλή», αλλά και η «αναμόρφωση της Βουλής σε εργαζόμενο και κυβερνών σώμα, ενισχυμένο, μάλιστα, με μία πολύ σοβαρή αρμοδιότητα την οποία στην Ελλάδα πάντοτε πρότεινε η Αριστερά: την αποκλειστική αρμοδιότητα να προκηρύσσει πρόωρες εκλογές».
Οι αιχμές πάντως γίνονται πιο σαφείς στο τέλος του κειμένου, με την αναφορά που γίνεται στις δύο αποκλειστικές αρμοδιότητες που παρέχει το Σύνταγμα στις κοινοβουλευτικές ομάδες: την πρόταση υποψηφίων για το αξίωμα του Προέδρου της Δημοκρατίας και την πρόταση για την αναθεώρηση του Συντάγματος.
«Ποτέ αυτές οι διατάξεις του Συντάγματος δεν έγιναν σεβαστές, δυστυχώς ούτε από την κυβέρνηση της Αριστεράς» συμπληρώνει ο συντάκτης, αφήνοντας αιχμές κατά του ίδιου του πρωθυπουργού και διατυπώνοντας το ερώτημα: «Ιδιαίτερα για τον ΣΥΡΙΖΑ, που θέλει να είναι υπόδειγμα δημοκρατικής εσωκομματικής λειτουργίας, υπήρξε έστω και κατ’ ελάχιστον σχετική συζήτηση που να επιτρέπει στον πρόεδρο του κόμματος να υποστηρίζει με ζέση, αν και με σαθρά επιχειρήματα, την αλλαγή του πολιτεύματος;».