Αξιότιμε κύριε,
Μελέτησα την ανάλυσή σας με τίτλο «Μπορεί να κάνουν όλοι λάθος;» στον Αγώνα της 18ης τρέχοντος κι έχω να κάνω ορισμένες παρατηρήσεις. Βεβαίως δεν γνωρίζω ποιάς οικονομικής «σχολής» είστε, ούτε τις πολιτικές σας αποκλίσεις, που άλλωστε δεν μ’ ενδιαφέρουν. Και με συγχωρείτε για τη υποψία μου πως συνηγορείτε υπέρ των Δυτικών Κυβερνήσεων, που έχουν επιλέξει την – ομολογουμένως – κερδοφόρα μέθοδος της λιτότητος! Όμως και ένας πρωτοετής φοιτητής της οικονομολογίας, θα μπορούσε να σκεφθεί: Το ΑΕΠ κάθε χώρας από αυτές που αναφέρετε, πότε ήταν πιο υψηλό, τότε που έδιναν αλόγιστα δάνεια, οι κυβερνήσεις των, (και που η παραγωγή των οικονομιών τους δεν ήταν τόσον αποδοτική όσο σήμερα, με την έκρηξη της πληροφορικής, της αυτοματοποίησης, της εισόδου νέων καλλιεργητικών μεθόδων στην αγροτική οικονομία), ή τώρα που υπάρχει έκρηξη παραγωγής, για τους λόγους που μόλις ανέφερα; Ας είμαστε ειλικρινείς κύριε μου κι ας δούμε το διεθνές γεωπολιτικό περιβάλλον του τότε και του τώρα: τότε υπήρχε το στρατόπεδο του υπαρκτού σοσιαλισμού, άρα – μπορεί να το αρνείστε- η γοητεία που ασκούσε στους λαούς. Πάρτε λοιπόν… πόπολα δάνεια, απολαύστε εργασιακές παροχές, και άλλα τινά. Δηλαδή πληρώνανε οι Δυτικές κυβερνήσεις του τότε, για να έχουν ήσυχα τα κεφάλια τους, μια που «όταν τρώνε δεν μιλούνε» και πολύ περισσότερον δεν εξεγείρονται! Σωστά; Πώς είναι όμως διαμορφωμένο το γεωπολιτικό πανόραμα των ημερών μας; Γνωστή η πραγματικότητα κι ας ην πω τίποτε επί πλέον. Συμπέρασμα; Ουδείς φόβος λοιπόν για εκρήξεις!! Συν το ότι οι εταίροι του καπιταλισμού, μεγιστάνες των μήντια, κάνουν συνεχή «πλύση» του θυμικού των λαών! Και σύμφωνα με την παροιμία : «Λέγε – Λέγε το κοπέλι..» Ας δούμε λοιπόν τα πράγματα σε σχέση του τότε με το τώρα κι ας μην έχει ουδείς μας παρωπίδες! Ίσως παρεξηγηθώ για την μονομέρειά μου, όμως αυτά που εκθέτω πιστεύω πως αποτελούν μια σταθερή βάση για να κρίνουμε την αλλαγή στάσης των δυτικών καθεστώτων, του τότε με το τώρα! Και αυτά όλα, κάνουν περισσότερο από ρεαλιστικό και πραγματιστικόν το σύνθημα των πληθυσμών που αγωνίζονται ενάντια στις πολιτικές λιτότητας. «Οι πλούσιοι έγιναν πλουσιότεροι και οι φτωχοί φτωχότεροι»… Εσείς βεβαίως είστε οικονομολόγος – συγγραφέας, ενώ η ταπεινότης μου ενας ταπεινός γραφιάς. Όμως πίστη μου είναι πως ο κάθε γράφων, όταν πιάνει τη γραφίδα, δεσμεύεται απέναντι στους αποδέκτες των γραπτών του… Σφάλλω μήπως;
Με τιμή
Αντώνης Χαρχαλάκης
Συγγραφέας – ερευνητής