Απάντηση στο άρθρο του Κώστα Ντουντουλάκη “Είναι αδιάφορο αν έχουμε εθνικά ανεξέλεγκτο ή εθνικά ελεγχόμενο νόμισμα;…” έστειλε ο εκπαιδευτικός Αχιλλέας Ζορμπάς:
Δεν υπάρχει αμφιβολία πλέον πως ο πολιτικός χρόνος είναι πιο πυκνός. Η όξυνση της καπιταλιστικής κρίσης και το ξεπέρασμά της προς όφελος της αστικής τάξης επιβάλουν την αναδιάταξη του πολιτικού σκηνικού. Ιδιαίτερο βάρος, όχι μόνο των έμμισθων κονδυλοφόρων της πλουτοκρατίας αλλά και όσων ντύνονται την προβιά του επαναστάτη χωρίς όμως να εκφράζουν τα συμφέροντα του λαού, δίνεται στην ανακίνηση θεωριών που βάζουν φρένο στην ριζοσπαστικοποίηση του κόσμου.
Ακριβώς επειδή σήμερα στη χώρα μας υπάρχει ένα μεγάλο κομμάτι που με τον ένα ή τον άλλο τρόπο εκφράζει την αντίθεσή του στην Ε.Ε., το Ευρώ, τους διάφορους ιμπεριαλιστικούς μηχανισμούς προσεγγίζοντας τις θέσεις του ΚΚΕ, αναγνωρίζοντας του την σταθερότητα και την επιβεβαίωση στις προβλέψεις του αλλά και ως μοναδικό αποκούμπι του λαού αυτή τη δύσκολη εποχή, η αστική τάξη επιστρατεύει όλα της τα όπλα για να αποπροσανατολίσει τους εργαζόμενους και τα φτωχά λαϊκά στρώματα.
Στο προχτεσινό φύλλο (1/9) της εφημερίδας «Ο Αγώνας της Κρήτης» δημοσιεύτηκε άρθρο του Κώστα Ντουντουλάκη (Κ.Ν.), γνωστού για τις αντι-ΚΚΕ εμμονές του ενάντια σε κάθε σύγχρονη επεξεργασία του ΚΚΕ που αποτελεί όπλο για τους εργαζόμενους. Στο άρθρο αναμασά το ψευτοδίλημμα για το αν είναι καλύτερα με «ευρώ ή δραχμή». Ταυτόχρονα εγκαλεί το ΚΚΕ διότι με τη στάση του στο συγκεκριμένο ζήτημα δεν υιοθετεί το αίτημα για επιστροφή στη δραχμή ώστε να αποτελέσει ένα στάδιο, κατά τη γνώμη του, στη διαδικασία για το σοσιαλιστικό μετασχηματισμό της κοινωνίας.
Μιας λοιπόν που οι μάσκες έπεσαν και το δίλλημα μνημόνιο-αντιμνημόνιο φαίνεται να ξεθωριάζει αφού οι προσφάτως «αντιμνημονιακοί» ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ έγιναν μνημονιακοί πλάι στην ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΠΟΤΑΜΙ-Χ.Α, χρειάζεται να βρεθεί ένα άλλο δίλλημα που θα αποπροσανατολίζει τον κόσμο: «ευρώ ή δραχμή».
Μιας λοιπόν που ο μύθος των «χρυσών κουταλιών» εντός του ευρώ έχει καταρρεύσει προ πολλού, με ολοφάνερες πλέον τις αρνητικές συνέπειες στο εισόδημα και την ζωή της εργατικής τάξης και των φτωχών λαϊκών στρωμάτων, παρουσιάζεται η λύση του εθνικού νομίσματος, της δραχμής, στολισμένη με πολλές δόσεις εθνικής ανεξαρτησίας, εθνικής περηφάνειας και εθνικού ελέγχου.
Το νέο δίλλημα αντανακλά σε ένα βαθμό τις επιδιώξεις της αστικής τάξης, το ξαναμοίρασμα της «πίτας», αφού υπάρχουν τμήματα του ελληνικού κεφαλαίου που καλοβλέπουν την επιστροφή σε εθνικό νόμισμα. Μπορεί για την ώρα αυτή η άποψη να συνιστά μειοψηφία, δεν σημαίνει όμως πως έτσι θα είναι πάντα. Άλλωστε το μόνο «Δόγμα» για την αστική τάξη είναι τα κέρδη της και η ανταγωνιστικότητά της. Σε αυτό το δίλημμα, ούτε οι αστοί ούτε και ο Κ.Ν. στο άρθρο του κάνουν λόγο για αλλαγή όμως στις σχέσεις παραγωγής. Το αποφεύγουν και οι δυο πλευρές όπως ο διάολος το λιβάνι! Δραχμή με καπιταλισμό οι μεν δραχμή με καπιταλισμό και ο Κ.Ν. Κατά τα αλλα έχει το θράσος να μας «θυμίζει» χρησιμοποιώντας τα λόγια του Κάρλ Μαρξ, πως «Το νόμισμα εκφράζει και υπηρετεί συγκεκριμένες παραγωγικές σχέσεις». Μα αυτό λέει και το ΚΚΕ, πως οι παραγωγικές σχέσεις αποτελούν τη βάση του προβλήματος, τη ρίζα και όχι το νόμισμα.
Ο Κ.Ν. όμως δεν μένει εκεί, αφού παρακάτω θεωρεί πως η πάλη για τη δραχμή θα αποτελέσει ένα πρώτο στάδιο για να ανοίξει το δρόμο για ριζοσπαστικές αλλαγές στην Ελλάδα, για ανατροπές στο επίπεδο της εξουσίας και της οικονομίας, ή ακόμα και ένα βήμα προς το σοσιαλισμό!
Μα σοβαρά είναι δυνατόν η συστράτευση σε μια αστική απαίτηση, σε μια επιλογή της αστικής τάξης να μπορεί να δώσει το έναυσμα για ριζοσπαστικές αλλαγές; Αποτελεί τουλάχιστον αυταπάτη ότι αλλάζοντας νόμισμα ή και ακόμα ιμπεριαλιστική συμμαχία μπορεί μια καπιταλιστική χώρα να γίνει πιο φιλολαϊκή. Άλλωστε δραχμή είχαμε και τη δεκαετία του ’90 και του ’80 και του ’70 και πάει λέγοντας… Η θέση των εργαζομένων άλλαξε; Και προφανώς δεν μιλάμε για τα ψίχουλα που αποσπούσαν οι εργαζόμενοι με σκληρούς αγώνες αλλά για τη συνολική τους θέση στην κοινωνία.
Μια καπιταλιστική Ελλάδα με δραχμή όπως προτιμούν κάποιοι, δεν συνιστά ρήξη προς όφελος του λαού. Ακόμα και αν ορισμένα τμήματα του κεφαλαίου ή και ορισμένοι κλάδοι επιτύχουν κάποια ανάκαμψη στα κέρδη τους ανοίγοντας θέσεις απασχόλησης (και όχι εργασίας!), αυτή η πορεία θα συνοδευθεί με νέες θυσίες του λαού, ακόμα πιο φθηνή εργατική δύναμη ώστε να θωρακισθεί η ανταγωνιστικότητα αυτών των επιχειρήσεων. Παράλληλα ο λαός θα πληρώνει την αύξηση του πληθωρισμού, τη μαύρη αγορά, τις πανάκριβες εισαγωγές εμπορευμάτων. Αυτό το μέλλον υπερασπίζεται ο Κ.Ν. και επιτίθεται στο ΚΚΕ;
Δεν υπάρχει μεγαλύτερη ύπνωση, μεγαλύτερος αφοπλισμός του λαϊκού κινήματος όταν όλοι αυτοί οι «καλοθελητάδες» (ανάμεσά τους και ο Κ.Ν.) βάζουν το λαό να παλεύει κάτω από ξένες σημαίες, κάτω από ξένες, για τα συμφέροντά του, διεκδικήσεις. Ο εγκλωβισμός του λαού να επιλέξει τον τρόπο χρεοκοπίας του, δεν οδηγεί στη ριζοσπαστικοποίησή του αλλά στην ισχυροποίηση της άρχουσας τάξης. Αυτή είναι και η μεγαλύτερή συνεισφορά όλων αυτών που ντύνονται το μανδύα του επαναστάτη με φλογερούς και διαπρύσιους λόγους και την κρίσιμη στιγμή ρίχνουν το λαό στα νύχια και τις επιδιώξεις του μεγάλου κεφαλαίου.
Είτε με ευρώ λοιπόν είτε με δραχμή, η τσέπη του λαού θα παραμένει άδεια, όσο ο πλούτος που παράγει ο λαός μας παραμένει στα χέρια των λίγων καπιταλιστών. Αυτή είναι η αλήθεια που περιέχεται στα λόγια του Κ.Μάρξ που παραθέτει ανερυθρίαστα ο Κ.Ν., αυτή την αλήθεια προσπαθούν να θάψουν εχθροί και “φίλοι” του λαού.
Η ριζοσπαστικοποίηση του λαού μπορεί να γίνει μόνο με γραμμή ρήξης με την ΕΕ, το κεφάλαιο και την εξουσία του. Με συνεχές μέτωπο τόσο με τους σημαιοφόρους του ευρώ όσο και με τους σημαιοφόρους της δραχμής που συσκοτίζουν τον πραγματικό αντίπαλο του λαού που είναι ο καπιταλιστικός δρόμος ανάπτυξης.
Το ΚΚΕ με το Πρόγραμμά του, έγκαιρα και με σαφήνεια προσδιόρισε τον άλλο δρόμο ανάπτυξης. Είναι ο δρόμος της αποδέσμευσης από την ΕΕ και το ΝΑΤΟ με κοινωνικοποιημένα τα συγκεντρωμένα μέσα παραγωγής, με επιστημονικό κεντρικό σχεδιασμό και εργατικό έλεγχο που στο επίκεντρό τους θα έχουν την ικανοποίηση των σύγχρονων λαϊκών αναγκών. Αυτό απαντά στο σήμερα και όχι οι διάφορες θεωρίες των σταδίων που ευαγγελίζεται ο Κ.Ν. και δεν επαληθεύτηκαν ποτέ!
Στις επικείμενες εκλογές στις 20/9 η υπερψήφιση του ΚΚΕ θα δώσει ώθηση στην πάλη των εργαζομένων και των φτωχών λαϊκών στρωμάτων ώστε από καλύτερες θέσεις να εμποδίσουμε τα σκληρά μέτρα που θα έρθουν (και που ΟΛΕΣ ΟΙ ΑΛΛΕΣ πολιτικές δυνάμεις ομονοούν σε αυτά τα μέτρα) και ταυτόχρονα θα ανοίγει το δρόμο για συνολικότερες ανατροπές στο επίπεδο της εξουσίας και της οικονομίας. Άλλωστε από αυτήν την προοπτική, ο Κ.Ν. έχει πάρει διαζύγιο από καιρό…
ΖΟΡΜΠΑΣ ΑΧΙΛΛΕΑΣ
Εκπαιδευτικός
