Δεν ηταν μικρή η έκπληξη που ένιωσε ο Υπουργός Οικονομίας Γιάννης Βαρουφάκης όταν αντέκρισε μπροστά του κείμενο από το φημισμένο Ινστιτούτο Adam Smith που υποστήριζε τις θέσεις της χώρας μας για διαπραγμάτευση.
“Ζούμε σε έναν παράξενο κόσμο” σχολίασε ο Γιάννης Βαρουφάκης που ανέβασε στο λογαριασμό του την παραπομπή σε άρθρο όπου το Ινστιτούτο Άνταμ Σμιθ καλεί τον Οσμπορν να αποδεχτεί την πρόταση του Έλληνα Υπουργού Οικονομικών
“Ποτέ δεν φανταζόμουν ότι το ινστιτούτο Adam Smith θα υποστήριζε οποιαδήποτε πρόταση προέρχεται από μένα” συνέχισε σε δεύτερο tweet ο Γιάνης Βαρουφάκης που έστειλε τις θερμές του ευχαριστίες για την υποστήριξη.
Το Adam Smith Institute δεν είναι κάποιος τυχαίος οργανισμός. Πέρνωντας το όνομά του από το αντίπαλο δέος του Μαρξ και θεμελιωτή των φιλελεύθερων θεωριών για την οικονομία Adam Smith θεωρείται προπύργιο της ανάπτυξης των ιδεών γύρω από την “ελεύθερη αγορά” και μάλιστα ήταν η κυρίαρχη δύναμη πίσω από τις ιδιωτικοποιήσεις της Θατσερικής περιόδου στην Αγγλία.
Με τη στήριξή του προωθήθηκαν πολιτικές για την ιδιωτικοποίηση στην υγεία και στην παιδεία ενώ θεωρείται ακόμα και σήμερα ένα από τα μεγαλύτερα και πιο σημαντικά ινστιτούτα που προωθούν την ιδέα της ελεύθερης αγοράς επηρεάζοντας και συμβουλεύοντας μία σειρά από κυβερνήσεις.
Πιο συγκεκριμένα, ο Lars Christensen, μέλος του Adam Smith Institute δήλωσε:
Η δουλειά της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας είναι να διασφαλίσει την ομαλότητα στην οικονομία της Ευρωζώνης.
Ο κ. Christensen είπε ότι το πλάνο του κ. Βαρουφάκη είναι εξαιρετικό:
Μετά τη συνάντηση του Γιάνη Βαρουφάκη με τον Βρετανό ομόλογό του Τζορτζ Όσμπορν χθες στο Λονδίνο, ο Lars Christensen, εταίρος του Adam Smith, δήλωσε ότι με τη σύνδεση του χρέους της Ελλάδας έναντι της ΕΕ και της ΕΚΤ με τον ονομαστικό ρυθμό ανάπτυξης της ελληνικής οικονομίας “τα δημόσια οικονομικά της Ελλάδας θα είναι λιγότερο ευάλωτα σε μία πιθανή αποτυχία της νομισματικής πολιτικής της Ευρωζώνης”.
Ο Όσμπορν “θα έπρεπε να είναι ενθουσιώδης υποστηρικτής του σχεδίου Βαρουφάκη για το χρέος, γιατί αυτό θα μείωνε το κόστος των σφιχτών νομισματικών πολιτικών και θα περιόριζε τον κίνδυνο μίας νέας μεγάλης κρίσης της Ευρωζώνης”, τόνισε ο Christensen.