Με λόγια βαθιάς συναισθηματικής φόρτισης και δριμείας καταγγελίας, ο πρέσβης της Παλαιστίνης στον ΟΗΕ κατήγγειλε στο Συμβούλιο Ασφαλείας το «όπλο» της πείνας και τη γενοκτονική βία κατά των Παλαιστινίων
Με έντονη συγκίνηση και δάκρυα στα μάτια, ο Παλαιστίνιος πρέσβης στα Ηνωμένα Έθνη, Riyad Mansour, προχώρησε σε μία συγκλονιστική παρέμβαση κατά τη διάρκεια της συνεδρίασης του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ για τη Μέση Ανατολή και τη Γάζα, καταγγέλλοντας αυτό που χαρακτήρισε «συστηματική σκληρότητα» από το Ισραήλ, μέσω αδιάκριτων βομβαρδισμών, σκόπιμης λιμοκτονίας και μετατροπής της ανθρωπιστικής βοήθειας σε όπλο πολέμου.
Ο κ. Mansour αναφέρθηκε ρητά σε δηλώσεις του πρωθυπουργού του Ισραήλ Μπενιαμίν Νετανιάχου περί «εξόντωσης ανθρώπινων ζώων», κατηγορώντας το Ισραήλ για συνειδητή απανθρωποποίηση των Παλαιστινίων και για πρόθεση γενοκτονίας. Όπως τόνισε, από τον Μάρτιο έχουν σκοτωθεί περισσότερα από 1.300 παιδιά, ενώ βρέφη «αναζητούν τον θάνατο αντί για τη ζωή» λόγω του αβάσταχτου τραύματος.
«Μητέρες κρατούν στα χέρια τους τα σκελετωμένα παιδιά τους, γιατροί χάνουν εννέα από τα δικά τους παιδιά σε μία μόνο επίθεση», είπε χαρακτηριστικά, καλώντας τα μέλη του Συμβουλίου να αναρωτηθούν πώς μπορεί μια τέτοια φρίκη να προβάλλεται ως “πολιτισμός”.
Ο Παλαιστίνιος διπλωμάτης απέρριψε το δίλημμα ανάμεσα στην ανυπαρξία βοήθειας και την ταπεινωτική διανομή ελάχιστων προμηθειών, σημειώνοντας πως «αν το Ισραήλ επιθυμούσε πραγματικά να φτάσει η βοήθεια στους αμάχους, το σύστημα της UNRWA έχει αποδείξει την ικανότητά του». Κατά τον ίδιο, το πρόβλημα δεν είναι η ασφάλεια της διανομής, αλλά η βούληση του Ισραήλ να απομακρύνει τον παλαιστινιακό πληθυσμό από τη Γάζα.
Αναφερόμενος στη διεθνή κοινότητα, κάλεσε τα κράτη να αναλάβουν πρωτοβουλία σε εθνικό επίπεδο, στην περίπτωση που το Συμβούλιο Ασφαλείας παραμείνει παραλυμένο: «Η παλαιστινιακή αντοχή είναι πιο βαθιά ριζωμένη κι από τις ρωμαϊκές ελιές. Δεν θα μας εξαλείψουν», προειδοποίησε.
Η δραματική του παρέμβαση κορυφώθηκε με ένα κάλεσμα για άμεση κατάπαυση του πυρός, πλήρη ανθρωπιστική πρόσβαση και συγκεκριμένα βήματα προς την αναγνώριση του παλαιστινιακού κράτους. «Είμαστε ανθρώπινα όντα που αξίζουμε την ίδια προστασία με κάθε άλλο λαό», δήλωσε.
Ακολουθεί η πλήρης απομαγνητοφώνηση της ομιλίας του Riyad Mansour ενώπιον του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ.
Ας επαναλάβω επίσης τη στήριξή μας και την ευγνωμοσύνη μας προς τον Γενικό Γραμματέα κ. Γκουτέρες, τον Τομ Φλέτσερ, τον κ. Λαζαρίνι και πολλούς άλλους, συμπεριλαμβανομένου του ηρωικού προσωπικού του ΟΗΕ, που υπερασπίζονται, υπηρετούν και σώζουν ζωές θυσιάζοντας τη δική τους.
Κύριε Πρόεδρε, υπάρχει σκληρότητα στους βομβαρδισμούς, σκληρότητα στην αδιάκριτη καταστροφή, σκληρότητα στον αποκλεισμό και ακόμη και σκληρότητα στη διανομή της ελάχιστης ανθρωπιστικής βοήθειας. Θα μας ρωτήσουν: «Πώς μπορείτε να παραπονιέστε που τελικά διανέμεται φαγητό, ενώ προηγουμένως παραπονιόσασταν για πείνα και λιμό;» Δεν είναι οποιαδήποτε βοήθεια καλύτερη από καθόλου βοήθεια; Ποιος είπε ότι αυτές πρέπει να είναι οι επιλογές μας: η καταδικασμένη μοίρα του λαού μας;
Ένας πλήρης αποκλεισμός ενός ολόκληρου άμαχου πληθυσμού, συμπεριλαμβανομένου ενός εκατομμυρίου παιδιών, που στερούνται τροφής, νερού, φαρμάκων, στέγης — ή ένα σύστημα βοήθειας ταπεινωτικό, διακριτικό, περιορισμένο σε τρόφιμα και σε ποσότητα, το οποίο στοχεύει στον βίαιο εκτοπισμό του πληθυσμού και στην υποβοήθηση της παράνομης κατάληψης γης.
Ξέρετε πώς γνωρίζουμε ότι αυτός είναι ο στόχος; Οι Ισραηλινοί αξιωματούχοι το λένε ανοιχτά στον κόσμο. Δήλωση μετά από δήλωση, απειλή μετά από απειλή. Αφού είδαμε την πείνα να χρησιμοποιείται ως όπλο πολέμου, τώρα βλέπουμε και την ανθρωπιστική βοήθεια να χρησιμοποιείται ως όπλο πολέμου. Πρέπει να σιωπήσουμε επειδή η εναλλακτική είναι χειρότερη; Ή πρέπει να υπερασπιστούμε την ανθρώπινη αξιοπρέπεια των Παλαιστινίων, όλων των αμάχων σε οποιαδήποτε ένοπλη σύγκρουση;
Οι εικόνες πεινασμένων, απελπισμένων ανθρώπων που ορμούν έξω από τα κλουβιά στα οποία εξαναγκάστηκαν να ζουν, προκειμένου να πάρουν βοήθεια, είναι σπαρακτικές και ραγίζουν την καρδιά.
Αυτοί είναι άνθρωποι, ανθρώπινα όντα που έχουν στερηθεί το νερό, την τροφή και τα φάρμακα για τόσο καιρό και κρατιούνται στη ζωή από μια κλωστή. Αυτό εξοργίζει τον παλαιστινιακό λαό, όλους, και εμένα μαζί. Είναι εξοργιστικό να βλέπει κανείς αυτή την κατάσταση και να μην ενεργεί ακόμη.
Το Ισραήλ θέλει να εμφανίζεται ότι επιτρέπει την είσοδο βοήθειας, ενώ ταυτόχρονα διασφαλίζει ότι η ζωή δεν μπορεί στην πραγματικότητα να συντηρηθεί στη Γάζα. Αν το Ισραήλ ήθελε πραγματικά να φτάσει βοήθεια, θα άνοιγε τα περάσματα και θα επέτρεπε την άμεση και πλήρη είσοδο ανθρωπιστικής βοήθειας, σε συντονισμό με τον ΟΗΕ, συμπεριλαμβανομένης της UNRWA, η οποία απέδειξε κατά την εκεχειρία ότι μπορεί να διανείμει βοήθεια σε όλους όσοι έχουν ανάγκη σε όλη τη Λωρίδα της Γάζας. Το σχέδιο του ΟΗΕ, με τη διαπιστωμένη ικανότητά του επί τόπου, παραμένει το μόνο βιώσιμο σχέδιο για τη διανομή βοήθειας σύμφωνα με τις ανθρωπιστικές υποχρεώσεις και αρχές, και διαθέτει όλες τις απαραίτητες δικλείδες ασφαλείας — αν αυτή είναι η πραγματική ανησυχία. Αλλά η πραγματική ανησυχία είναι πώς να ξεφορτωθούν τους Παλαιστίνιους: σκοτώνοντάς τους, λιμοκτονώντας τους και καταστρέφοντας τη Γάζα. Ώστε να μην έχουν άλλη επιλογή από το να φύγουν, αν θέλουν να ζήσουν.
Στην ομιλία του χθες, ο Νετανιάχου είπε δύο αλήθειες. Η πρώτη ήταν ένα φροϋδικό ολίσθημα, και παραθέτω: «Όταν προσπαθείς να στοχεύσεις αμάχους, αναπόφευκτα πλήττεις αμάχους». Τέλος παράθεσης. Και πράγματι, το Ισραήλ πλήττει αμάχους. Η δεύτερη αλήθεια είναι, και πάλι παραθέτω: «Πάντα αποανθρωποποιείς, δαιμονοποιείς, πριν εξολοθρεύσεις». Ας το επαναλάβω: «Πάντα δαιμονοποιείς πριν…». Τέλος παράθεσης. Το είπε ως ιστορικό μάθημα για όλους.
Τι είπε για τη Γάζα; Και παραθέτω: «Αυτός είναι ένας πόλεμος του καλού ενάντια στο κακό, η αρχή ενός αποφασισμένου πολέμου που διεξάγεται στο πεδίο της μάχης. Διεξάγεται ενάντια στα ανθρώπινα ζώα – δηλαδή εμάς – ενάντια στα τέρατα – πάλι εμάς – που μας επιτέθηκαν με αποτρόπαιη βαρβαρότητα πριν από 20 μήνες. Και θα τους νικήσουμε και θα τους εξολοθρεύσουμε. Δεν θα απομείνουν. Δεν θα απομείνουν». Τέλος παράθεσης. Επανέλαβε χθες, και παραθέτω: «Αυτός είναι ένας πόλεμος πολιτισμού ενάντια στη βαρβαρότητα». Τέλος παράθεσης.
Πρέπει να ρωτήσουμε. Πρέπει να ρωτήσουμε: Είναι πολιτισμένο να βομβαρδίζεις αδιάκριτα; Να διαπράττεις καθημερινά σφαγές, να σκοτώνεις ολόκληρες οικογένειες, να καταστρέφεις όλες τις προϋποθέσεις ζωής και επιβίωσης για πάνω από δύο εκατομμύρια ανθρώπους, συμπεριλαμβανομένου ενός εκατομμυρίου παιδιών; Είναι πολιτισμένο να επιβάλλεις αποκλεισμό και να λιμοκτονείς έναν λαό; Αν αυτό είναι πολιτισμός, τότε τι είναι η βαρβαρότητα;
Είναι πολιτισμένο να βομβαρδίζεις σχολεία που λειτουργούν ως καταφύγια για εκτοπισμένους αμάχους; Όταν βλέπεις τις εικόνες της εξάχρονης Χαλίλ, το πρώτο ερώτημα πρέπει να είναι: πώς βρέθηκε ανάμεσα στις φλόγες, όπως σας έδειξε ο αδερφός μου Αμάρ στη φωτογραφία. Είναι εξαιτίας ισραηλινής επίθεσης σε σχολείο που είχε μετατραπεί σε καταφύγιο. Στην επίθεση αυτή σκοτώθηκαν 36 άνθρωποι, κυρίως γυναίκες και παιδιά. Ένα παιδί επέζησε, αλλά η μητέρα και τα πέντε αδέρφια της δεν τα κατάφεραν να βγουν από τα φλεγόμενα κτίρια. Και πάλι, ο αδερφός μου Αμάρ σας έδειξε τις φωτογραφίες. Αυτό το παιδί θα πρέπει να ζει για πάντα με αυτό το τραύμα.
Και όπως μας είπε ο διακεκριμένος αδερφός Φερουσέ, το 50% των παιδιών κάτω των πέντε ετών δεν αναζητούν πια τη ζωή. Αναζητούν τον θάνατο, επειδή δεν μπορούν να αντέξουν τον πόνο της απώλειας τόσων αγαπημένων προσώπων, των οικογενειών και των αδερφών τους. Αν σταματήσουμε αυτή τη γενοκτονία πριν σκοτωθεί και εκείνη, η δρ. Νατζάρ, που τιμούσε την αποστολή της ως γιατρός προσπαθώντας να σώσει ζωές, είδε τα παιδιά της να φτάνουν στο νοσοκομείο, τα σώματά τους καμένα, ήδη νεκρά. Έχασε τα εννέα από τα δέκα παιδιά της.
Μια φρίκη και ένα τραύμα που ο νους δεν μπορεί να συλλάβει και η καρδιά δεν μπορεί να αντέξει. Από τότε που το Ισραήλ έσπασε την εκεχειρία τον Μάρτιο, πάνω από 1.300 Παλαιστίνια παιδιά έχουν σκοτωθεί και περίπου 4.000 έχουν τραυματιστεί. Μιλάμε για παιδιά. Παιδιά — και όμως συνεχίζεται ένας πόλεμος στο όνομα του «πολιτισμού» ενάντια στη βαρβαρότητα. Δεκάδες παιδιά πεθαίνουν από ασιτία. Οι εικόνες με τις μητέρες να κρατούν τα ακίνητα κορμιά τους στην αγκαλιά, να τους χαϊδεύουν τα μαλλιά, να τους μιλούν, να τους…. (ο πρέσβης της Παλαιστίνης λυγίζει και αρχίζει να δακρύζει) ζητώ συγγνώμη… αυτό είναι αβάσταχτο! Πώς μπορεί κανείς!… Συγγνώμη, κύριε Πρόεδρε! Έχω εγγόνια…. Ξέρω τι σημαίνουν για τις οικογένειές τους. Και να βλέπει κανείς την κατάσταση των Παλαιστινίων, χωρίς να έχουμε καρδιά να κάνουμε κάτι, ξεπερνά τα όρια της αντοχής κάθε φυσιολογικού ανθρώπου!
Οι φλόγες και η πείνα κατατρώνε τα παλαιστινιακά παιδιά. Γι’ αυτό είμαστε τόσο εξοργισμένοι ως Παλαιστίνιοι παντού: και οι 14 εκατομμύρια από εμάς — στα κατεχόμενα, στη διασπορά, στα προσφυγικά στρατόπεδα, σε μακρινά μέρη έως την Καλιφόρνια και ενδιάμεσα. Αγαπάμε τα παιδιά μας. Αγαπάμε τον λαό μας. Δεν θέλουμε να τους βλέπουμε να περνούν αυτή την τραγωδία και αυτές τις άγριες επιθέσεις από εκείνους που ισχυρίζονται ότι μάχονται τη βαρβαρότητα.
Και όμως, ο Νετανιάχου χλευάζει τους ισχυρισμούς περί λιμού στη Γάζα, παρά τα αδιάσειστα στοιχεία. Και σε ποια «απόδειξη» βασίζεται; Στο γεγονός ότι το Ισραήλ έχει συλλάβει χιλιάδες Παλαιστίνιους και φωτογράφους τους απαθανάτισαν ημίγυμνους για να «δειχθεί» ότι δεν λιμοκτονούν. Μιλά για τους κρατούμενους που στοιβάζονταν σε φορτηγά κατά εκατοντάδες ή άφηναν εκτεθειμένους στο ύπαιθρο πέρσι τον χειμώνα και τον προηγούμενο — ανάμεσά τους και παιδιά. Μια ακόμα πιο απάνθρωπη και σκληρή μεταχείριση, περισσότερη αποανθρωποποίηση, μεγαλύτερη περιφρόνηση για τη βασική ανθρώπινη αξιοπρέπεια.
Ο Νετανιάχου ισχυρίζεται ότι το Ισραήλ παρέχει στον πληθυσμό τα απαραίτητα: τροφή, νερό, φάρμακα. Και λέει —παραθέτω— «Γι’ αυτό δεν υπήρξε καθόλου μαζική πείνα». Αυτός είναι ο ίδιος Νετανιάχου που αποφάσισε να επιβάλει τον απόλυτο αποκλεισμό που υπέμεινε ο λαός της Γάζας τις τελευταίες 10 εβδομάδες, αρνούμενος εσκεμμένα την παροχή νερού, τροφής, φαρμάκων και καταφυγίου. Ο ίδιος που συνεχάρη τον Σμότριτς, ο οποίος μετά την απόφαση για τη μερική αποστολή βοήθειας δήλωσε —παραθέτω: «Τώρα κατακτούμε, εκκαθαρίζουμε και μένουμε μέχρι να καταστραφεί η Χαμάς. Και εντωμεταξύ, ό,τι απομένει από τη Λωρίδα της Γάζας εξαφανίζεται, απλά επειδή τα πάντα εκεί έχουν γίνει μία μεγάλη πόλη της τρομοκρατίας». Τέλος παράθεσης.
Ο ίδιος ο Σμότριτς, που μίλησε για την επέκταση των συνόρων του Ισραήλ σε όλα τα μέτωπα, ξεσηκώνοντας το πλήθος των Ισραηλινών εξτρεμιστών που κατέκλυσαν τους δρόμους της Παλιάς Πόλης της Ιερουσαλήμ και του Αλ-Χαράμ Αλ-Σαρίφ κατά τη λεγόμενη «Ημέρα της Ιερουσαλήμ». Ο Σμότριτς φώναξε: «Φοβόμαστε τη λέξη κατοχή;» Εννοώντας, σκεπτόμενος την κατάσταση εκεί, φώναξε: «Φοβόμαστε τη λέξη;» Το πλήθος απάντησε: «Όχι, δεν τη φοβόμαστε!» «Εγκαθιστούμε εποίκους στη γη του Ισραήλ; Απελευθερώνουμε τη Γάζα;» Το πλήθος ξέσπασε σε επευφημίες.
Ο Νετανιάχου είπε πως στόχος αυτού του μηχανισμού διανομής ήταν η δημιουργία μιας «στείρας ζώνης» στο νότιο τμήμα της Γάζας, όπου θα μετακινηθεί ολόκληρος ο πληθυσμός. Και έχει επανειλημμένα δηλώσει ότι το Ισραήλ επιθυμεί την αποπληθυσμοποίηση της Γάζας, αποκαλώντας την «εθελοντική μετανάστευση» – η κωδική ονομασία για την εθνοκάθαρση – και να πάρει τον έλεγχο της Γάζας.
Και εμείς τι πρέπει να κάνουμε; Να προσποιούμαστε ότι δεν βλέπουμε, ότι δεν ακούμε; Ο Νετανιάχου μας ζητά να μην πιστέψουμε τα δικά του λόγια, να μην πιστέψουμε ότι οι ενέργειες που ανέλαβε συνέβησαν πράγματι. Μας ζητά να επαναπροσδιορίσουμε ολόκληρο το διεθνές δίκαιο ώστε να προσαρμοστεί στα ισραηλινά εγκλήματα, να επιτρέψουμε αυτές τις θηριωδίες. Μας ζητά να αποδεχτούμε το παζάρεμα με ανθρώπινες ζωές, με την ύπαρξή μας ως έθνος, με την ειρήνη και την ασφάλεια για όλους στην περιοχή μας. Θέλει να ορίσει τους όρους εις βάρος όλων των άλλων. Η πολιτική του επιβίωση εξαρτάται από αυτό. Όλοι το γνωρίζουμε. Το γνωρίζουμε εδώ και καιρό.
Περίπου 200.000 θύματα — νεκροί, τραυματίες και φυλακισμένοι — είναι το αποτέλεσμα αυτής της πολιτικής.
Λοιπόν, τι πρέπει να καταδικαστεί; Οι δηλώσεις και οι πράξεις γενοκτονίας ή οι δηλώσεις και οι πράξεις για την αποτροπή της γενοκτονίας; Τι ακριβώς πρέπει να καταδικάσουμε; Δεν μπορεί να γίνεται δολοφονία χαρακτήρων σε όσους αντιστέκονται σε αυτές τις βάναυσες πολιτικές, ενώ αυτοί που τις εφαρμόζουν να μην λογοδοτούν ποτέ. Πρέπει να αντικρίσουμε την αλήθεια. Πρέπει να δούμε καθαρά.
Από τη δική μας πλευρά, η θέση μας είναι σαφής και αδιαμφισβήτητη: τίποτα δεν μπορεί να δικαιολογήσει την επίθεση σε αμάχους, είτε είναι Παλαιστίνιοι είτε Ισραηλινοί. Όχι άλλα δύο μέτρα και δύο σταθμά. Είμαστε ανθρώπινα όντα. Είμαστε υπερήφανοι Παλαιστίνιοι. Καθόμαστε γύρω από αυτό το τραπέζι. Πρέπει να αντιμετωπιζόμαστε όπως όλοι οι υπόλοιποι. Όχι να βλέπετε στον καθρέφτη μόνο αυτό που θέλετε και να αγνοείτε το προφανές, τον τεράστιο ελέφαντα στο δωμάτιο: τον παλαιστινιακό λαό.
Να είστε δίκαιοι. Χρησιμοποιήστε ένα και μοναδικό μέτρο. Είμαστε όπως όλοι σας. Δεν μπορείτε να έχετε ένα μέτρο για μια ομάδα και να κάνετε ότι οι υπόλοιποι δεν υπάρχουν. Εμείς υπάρχουμε. Και παρόλο που αγαπώ τον Μανσούρ, τον Παλαιστίνιο καλλιτέχνη στον οποίο αναφέρθηκε η αδελφή μου, η Σίγκριντ, εμείς δεν θα μαραθούμε ποτέ. Δεν θα φύγουμε ως Παλαιστίνη. Αν και εκείνος είπε σε εκείνο το γνωστό έργο ότι βλέπει την Παλαιστίνη να μαραίνεται, μάλλον αναφερόταν στους εποικισμούς και σε άλλα ζητήματα. Αλλά μπορώ να σας διαβεβαιώσω: είμαστε ριζωμένοι στην Παλαιστίνη πιο βαθιά και από τις ελιές, τις ρωμαϊκές ελιές που είναι ριζωμένες στην Παλαιστίνη. Δεν θα φύγουμε ποτέ. Δεν θα μαραθούμε. Θα μείνουμε στη γη μας και θα κατακτήσουμε τα εγγενή μας δικαιώματα — και ελπίζουμε σύντομα.
Από τη δική μας πλευρά, η θέση μας είναι σαφής και αδιαπραγμάτευτη: τίποτα δεν μπορεί να δικαιολογήσει την επίθεση σε αμάχους, είτε Παλαιστινίους είτε Ισραηλινούς. Απορρίπτουμε την απανθρωποποίηση και τα δύο μέτρα και δύο σταθμά. Οι ζωές των Παλαιστινίων δεν είναι λιγότερο σημαντικές, λιγότερο ιερές, λιγότερο άξιες προστασίας.
Κύριε Πρόεδρε, ο Πρόεδρος Τραμπ, από κοινού με την Αίγυπτο και το Κατάρ, καταβάλλει κάθε δυνατή προσπάθεια για μια μόνιμη κατάπαυση του πυρός, που θα μπορούσε να σταματήσει τις δολοφονίες, να οδηγήσει στην απελευθέρωση ομήρων και κρατουμένων, να αρχίσει να αντιμετωπίζει τη φρικτή ανθρωπιστική κρίση και να οδηγήσει στην αποχώρηση των ισραηλινών δυνάμεων. Η Παλαιστινιακή Αρχή είναι έτοιμη να αναλάβει πλήρως τις ευθύνες της στη Λωρίδα της Γάζας, τόσο σε επίπεδο διακυβέρνησης όσο και ασφάλειας, με διεθνή στήριξη και παρουσία.
Ο Πρόεδρος Τραμπ είπε ότι επιθυμεί να επικρατήσει ειρήνη στην περιοχή. Αυτό είναι το σχέδιο Τραμπ — όχι η διαστρεβλωμένη εκδοχή που προωθεί ο Νετανιάχου για να συνεχίσει τον πόλεμο. Ήρθε η ώρα όλα τα κράτη να πράξουν το αναγκαίο: να τερματιστεί αυτή η γενοκτονία, να σπάσει ο αποκλεισμός, να τελειώσει η παράνομη κατοχή και να επιτευχθεί η ανεξαρτησία του Κράτους της Παλαιστίνης και η λύση των δύο κρατών, με ειρήνη που θα ωφελήσει όλα τα κράτη και όλους τους λαούς — Παλαιστινίους και Ισραηλινούς — και ολόκληρη την περιοχή.
Αν το Συμβούλιο Ασφαλείας δεν ενεργήσει, δεν υπάρχει τίποτα που να σας εμποδίζει να ενεργήσετε με την εθνική σας ιδιότητα. Ενεργήστε με την εθνική σας ιδιότητα. Κάντε κάτι! Σταματήστε αυτό το έγκλημα που διαπράττεται κατά του παλαιστινιακού λαού, αυτή τη γενοκτονία. Ας μη μεταφέρουμε την ευθύνη σε όσους δεν ενεργούν. Δείξτε μας τον πραγματικό σας χαρακτήρα, τη δέσμευσή σας στο διεθνές δίκαιο, τη δέσμευσή σας στη δικαιοσύνη. Μπορείτε να δράσετε. Και με το να ενεργήσετε σε εθνικό επίπεδο, ίσως εμπνεύσετε και το Συμβούλιο Ασφαλείας να ενεργήσει συλλογικά, με την ισχύ που του αναλογεί.
Αυτό δεν είναι κάποιο υποτιθέμενο δώρο ή ανταμοιβή. Είναι το δικαίωμα του παλαιστινιακού λαού στη ζωή, στο να ζει ως ελεύθερος λαός, να ζει με ειρήνη, ασφάλεια και ανθρώπινη αξιοπρέπεια στη δική του πατρίδα, δίπλα-δίπλα με το Ισραήλ, σε ειρήνη και ασφάλεια. Αυτές οι αποφάσεις δεν μπορούν πλέον να αναβάλλονται. Τα κράτη οφείλουν να ενεργήσουν μέσα σε αυτές τις αίθουσες, σε εθνικό επίπεδο, συλλογικά, και στο επικείμενο διεθνές συνέδριο του Ιουνίου. Πρέπει να δείξουν ότι η αποφασιστικότητά τους υπερβαίνει κατά πολύ τη βούληση και τα σκοτεινά σχέδια των εχθρών της ειρήνης.
Ελευθερώστε την Παλαιστίνη! Όπως φωνάζουν εκατοντάδες εκατομμύρια άνθρωποι στους δρόμους, σε κάθε γωνιά του κόσμου. Ελευθερώστε την περιοχή μας από την κατοχή και τους πολέμους. Όλα αυτά κρατούν πολύ καιρό. Το ανθρώπινο κόστος και η οδύνη είναι πιο αφόρητα από ποτέ.
Πρέπει να υπάρξει άμεση κατάπαυση του πυρός. Πρέπει να διασφαλιστεί απρόσκοπτη ανθρωπιστική βοήθεια και προστασία για τον λαό μας. Οι όμηροι και οι κρατούμενοι πρέπει να απελευθερωθούν. Ο βίαιος εκτοπισμός του παλαιστινιακού λαού και η προσάρτηση παλαιστινιακών εδαφών πρέπει να σταματήσουν.
Σώστε τη Γάζα! Σώστε την Παλαιστίνη! Σώστε τη λύση των δύο κρατών! Σώστε την ειρήνη!
