Την έντονη αντίδραση του Σταύρου Θεοδωράκη προκάλεσε η ανεξαρτητοποίηση της Κατερίνας Μάρκου, η οποία ανακοίνωσε την αποχώρησή της από το Ποτάμι με επιστολή προς τον επικεφαλής του κόμματος.
Ο Σταύρος Θεοδωράκης με δήλωσή του, τονίζει ότι χρεώνεται προσωπικά «την ένταξη στα ψηφοδέλτια προσώπων που το μόνο που τελικά τους νοιάζει είναι η καρέκλα και ο μισθός».
Η δήλωση Θεοδωράκη
Ο κ. Φωτήλας έφυγε γιατί, όπως είπε, είχε κάλεσμα από την ΝΔ.
Η κα Μάρκου έφυγε γιατί, όπως λέει, έχει κάλεσμα από το ΠΑΣΟΚ.
Είχε προηγηθεί ο κ. Θεοχάρης που έφυγε γιατί είχε κάλεσμα από παντού.
Όμως, όπως είπα και χθες στην Μεγάλη Συνάντηση των Αντιπροσώπων του Κινήματος, οι πιέσεις των παλιών συστημάτων δεν θα μας κάνουν να αλλάξουμε πορεία. Δεν θα μας ενσωματώσουν. Είναι προφανές ότι χρεώνομαι προσωπικά την ένταξη στα ψηφοδέλτια προσώπων που το μόνο που τελικά τους νοιάζει είναι η καρέκλα και ο μισθός. Και τρέχουν (φευ!) σε αυτούς που πιστεύουν ότι θα τους τα εξασφαλίσουν. Περιμένουμε να τους δούμε στα ψηφοδέλτια της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ. Για να θυμίσουν και τότε σε όλους τους πολίτες τους λόγους που τους κάνουν να απεχθάνονται την πολιτική.
Επιστολή Μάρκου
Κατερίνα Μάρκου κοινοποίησε την απόφασή της Η με επιστολή της προς τον επικεφαλής του Ποταμιού Σταύρο Θεοδωράκη, στην οποία εκφράζει τη διαφωνία της με την αυτόνομη πολιτική πορεία του κόμματος και τάσσεται υπέρ της συνεργασίας με όμορες πολιτικές δυνάμεις.
Ολόκληρη η επιστολή της Κατερίνα Μάρκου προς τον κ. Θεοδωράκη έχει ως εξής:
“Αγαπητέ Σταύρο,
Η χθεσινή σου τοποθέτηση στην ΜΕ.ΣΥ.Α αντιλαμβάνομαι πως επιβεβαιώνει στην ουσία την απόφαση που έχεις λάβει για πολιτικά αυτόνομη πορεία του Ποταμιού. Το κάλεσμα σου να βρούμε καινούργιους συμμάχους στην κοινωνία και να κατευθυνθούμε στις άγονες γραμμές είναι μεν θεμιτό αλλά, φοβούμαι, αναποτελεσματικό, χωρίς πιθανότητες πια επιτυχίας.
Εξαντλήσαμε τον χαμένο χρόνο, Σταύρο, και η στιγμή απαιτεί ρεαλιστική εξέταση της κατάστασης, πολύ περισσότερο όταν η κοινωνία έχει γονατίσει και κάθε, μα κάθε επιφύλαξη πολιτικών συμμαχιών και συνεργασιών -από όπου κι αν προέρχονται- μοιάζει ασήμαντη μπροστά στο διακύβευμα της διάσωσης της χώρας. Έχω πει πολλές φορές μέσα στα όργανα αλλά και δημοσίως ότι η συζήτηση με όμορες πολιτικές δυνάμεις πρέπει να προχωρήσει με κάθε θυσία και ζήτησα, στο πλαίσιο αυτό, υπερβαίνοντας τους εαυτούς μας, να αναγνωριστεί με γενναιότητα ότι οι πολιτικοί συσχετισμοί έχουν αλλάξει και το Ποτάμι δεν μπορεί να θέτει όρους – ούτε βέβαια όμως και να παραδίνεται.
Έμεινα σταθερή στην άποψη αυτή, όπως και στην πολιτική μου στάση από την αρχή απέναντι στην κυβέρνηση, επιμένοντας στο πλαίσιο της ανασυγκρότησης της δημοκρατικής παράταξης, στην ανάγκη δημιουργίας μιας ομοσπονδίας του προοδευτικού κέντρου και της συμμαχίας των ευρωπαϊκών δυνάμεων ευρύτερα σε μια μετεκλογική προοπτική, με όλες τις αποχρώσεις μέσα. Επέμεινα στη συνέχιση της διαδικασίας του διαλόγου αλλά δεν εισακούστηκα. Η ύπαρξη και η ενίσχυση του χώρου αυτού είναι όρος σταθεροποίησης του πολιτικού συστήματος της χώρας, στη δεδομένη, μάλιστα, πόλωση που υπάρχει. Είναι, όμως, και αναγκαία προϋπόθεση για να προλάβουμε την Ελλάδα ακόμη όρθια και την κοινωνία ζωντανή.
Ασφυκτιώ πλέον, και το λέω με κάθε ειλικρίνεια, μέσα στο Ποτάμι, σε ένα χώρο που ξεκίνησε πραγματικά με προοπτική και ελπίδα, με ταλαντούχους ανθρώπους με ιδέες και ικανότητες και κατέληξε σε δραματική συρρίκνωση της επιρροής του. Η πρόσκλησή σου να πάρουμε τις άγονες γραμμές, λυπάμαι να το πω, είναι στην εκτίμησή μου μάταιη και φοβούμαι ότι θα αποδειχθεί ατελέσφορη.
Από την άλλη, αν και οπωσδήποτε με στεναχωρεί ανθρώπινα η απόφασή μου να ανεξαρτητοποιηθώ σήμερα από την κοινοβουλευτική ομάδα του Ποταμιού, είμαι βέβαιη ότι όχι μόνο κάνω αυτό που πιστεύω αλλά κάνω και αυτό που μου ζητούν μετ’ επιτάσεως εδώ και πολλούς μήνες οι πολίτες της περιφέρειάς μου που σταθερά με εκλέγουν βουλευτή τα τελευταία 4.5 περίπου χρόνια. Να συνεχίσω να προσπαθώ με τις όποιες δυνάμεις μου να βρει γρήγορα ο προοδευτικός δημοκρατικός χώρος την ενιαία πολιτική έκφραση, την κοινή πολιτική συνισταμένη που του αξίζει”.
