Σήμερα, που οι φωτιές ενός μεγάλου πολέμου φουντώνουν ξανά, καλό είναι να θυμηθούμε ένα παρελθόν στην Κρήτη και ιδιαίτερα εδώ στα Χανιά που ήταν αξιοπρεπές και φιλειρηνικό. Είναι καιρός να θυμηθούμε ξανά τον Γέροντα Ειρηναίο, τον τέως Μητροπολίτη Κισσάμου και Σελίνου, έναν φωτισμένο ιερέα που είχε και λόγο αλλά προχωρούσε και σε πράξεις. Στο επίκεντρο αυτών των πράξεων ήταν πάντα η Ειρήνη.
Το Ακρωτήρι Σπάθα – κηρυγμένο ως περιοχή ΝΑΤURA, βρίσκεται στο βορειοδυτικό άκρο της Κρήτης. Εισχωρεί στο Κρητικό Πέλαγος προς Βορρά σε απόσταση 25 χιλιομέτρων
Ονομάστηκε «Σπάθα» γιατί το σχήμα της μοιάζει με σπαθί όμως πλέον είναι γνωστό και ως «Ακρωτήριο της Ειρήνης» μετά από πρωτοβουλία του Σεβασμιότατου «Γέροντα» τέως Μητροπολίτη Κισσάμου και Σελίνου κκ. Ειρηναίου σε συνεργασία με τον δημοσιογράφο Δημήτρη Κακαβελάκη στα πλαίσια της δημιουργίας διεθνούς Ειρηνιστικού κινήματος.
Στο ίδιο πλαίσιο προχώρησε το 1982 η Ίδρυση Κέντρου Μελετών Προβλημάτων Ειρήνης και καθιερώθηκε η «Θεία Λειτουργίας της ειρήνης» τη νύχτα των Χριστουγέννων στα Σπήλαια Τοπολίων και Μαραθοκεφάλας Σπηλιάς Κισσάμου.
Ο στοχος ήταν το Ακρωτήρι της Ειρήνης να γίνει σημείο συνάντησης ηγετών παγκοσμίου κύρους και προς αυτό καθιερώθηκε και το βραβείο Ούλοφ Πάλμε για την Παγκόσμια Ειρήνη.
Ο τότε διευθυντής του ΟΗΕ στην Ελλάδα Τεό Λουάρ την ημέρα που εγκαινιάστηκε το Διεθνές Ακρωτήρι Ειρήνης είχε πει:
«Λαέ της Κρήτης, ο δρόμος της ειρήνης δεν είναι εύκολος, αλλά λαμβάνοντας υπόψη την εναλλακτική λύση, τον ΠΟΛΕΜΟ, είναι ο μόνος δρόμος».
Σήμερα, 43 χρόνια μετά, το όραμα του Ειρηναίου έχει πεθάνει. Τα Χανιά δεν είναι πλέον τόπος Ειρήνης αλλά πολέμου. Οι αρχές του τόπου δεν εκφράζουν την αντίθεσή τους στη μηχανή του πολέμου αλλά την αγκαλιάζουν. Συχνάζουν στα αεροπλανοφόρα που σπέρνουν τον θάνατο και βραβεύουν τους ανθρώπους που στελεχώνουν τη μηχανή του πολέμου. Και πολλοί Χανιώτες πλέον δεν διαμαρτύρονται αλλά κτίζουν σχέσεις με τις βάσεις με την ελπίδα ότι θα καρπωθούν οικονομικά οφέλη. Αυτό που πριν λίγα χρόνια ήταν κατακριτέο, σήμερα γίνεται με τις ευλογίες των αρχών. Ξεπεσμός…
Το 1982, ο Ειρηναίος “έσπασε” σε μια συμβολική πράξη “τα όπλα του πολέμου” ενώ δύο χρόνια μετά στην Πλατεία της Κισσάμου, το Μεγάλο Σάββατο, δεν κάηκε Ιούδας αλλά με πρωτοβουλία του Ειρηναίου κάηκαν τα ομοιώματα των πυραύλων που σπέρνουν την Καταστροφή.
Σήμερα, οι πύραυλοι σκοτεινιάζουν τους ουρανούς, στο Ισραήλ και στο Ιράν. Και στα Χανιά για να προστατευθούμε από τους πυραύλους που μπορεί να φτάσουν ως εδώ, εξοπλίζονται με ακόμη παραπάνω οπλικά συστήματα. Φέρνουν πυραύλους για να αναχαιτίσουν τους πυραύλους.
Τα Χανιά, δεν αγωνίζονται πια για την Ειρήνη κι ως εκ τούτου, καλό θα είναι να ετοιμαζόμαστε για πόλεμο…