«Όχι» στο φόβο, «ναι» στη φιλοξενία των προσφύγων και την αρμονική συνύπαρξη των ανθρώπων ανεξάρτητα από το χρώμα, τη φυλή, τη θρησκεία τους, λέει σε συνέντευξή του στην “Π” ο Αρχιεπίσκοπος Κρήτης κ.κ. Ειρηναίος τονίζοντας ότι απειλή για τη χώρα μας δεν είναι οι μουσουλμάνοι αλλά οι φανατικοί και οι εχθρικοί άνθρωποι απ’ όπου και αν προέρχονται.
Ο Αρχιεπίσκοπος Κρήτης σημειώνει ότι δεν μπορούμε να κρίνουμε και να απορρίπτουμε τους πρόσφυγες αν δεν τους γνωρίσουμε και σημειώνει ότι τα παιδιά των προσφύγων πρέπει να πηγαίνουν σε ελληνικά σχολεία αρκεί να σέβονται τη χώρα που τα φιλοξενεί και να τα σεβόμαστε κι εμείς.
«Ιδιαίτερα στον σημερινό κόσμο η συνύπαρξη των λαών είναι απαραίτητη. Είναι λάθος να πιστεύουμε ότι όλοι οι μουσουλμάνοι είναι φανατικοί και επικίνδυνοι, ο φόβος δεν ωφελεί κανέναν» τονίζει.
Η συζήτηση με τον Αρχιεπίσκοπο Κρήτης είχε ως εξής:
Ερώτηση: Γίνεται μεγάλη συζήτηση τον τελευταίο καιρό στην Κρήτη για την φιλοξενία των προσφύγων στο νησί. Κάποιοι διαφωνούν κάθετα, άλλοι λένε ότι πρέπει να τους βοηθήσουμε όσο μπορούμε. Ποια είναι η δική σας θέση;
Απ: “Κατ’ αρχήν πρέπει να συνειδητοποιούμε πάντοτε ότι ο άνθρωπος, κάθε άνθρωπος, είναι παιδί και δημιούργημα του Θεού. Δεν είναι σωστό να απορρίψουμε οποιονδήποτε άνθρωπο, οποιουδήποτε χρώματος, ηπείρου, φυλής, χώρας.
Ολοι οι άνθρωποι είναι σεβαστοί. Δεν μπορούμε και δεν πρέπει να απορρίπτουμε κανέναν άνθρωπο.
Χρέος και τιμή όλων μας είναι να μην απορρίπτουμε κανέναν αλλά να τον τιμούμε και τον σεβόμαστε.
Η απάντηση είναι “ναι”, να τους φιλοξενήσουμε, “ναι” να τους βοηθήσουμε”.
Ερωτ: Εχετε συναναστραφεί προσωπικά μουσουλμάνους, έχετε προσωπική εμπειρία για τον τρόπο που ζουν και σκέφτονται;
Απ: “Κατά καιρούς, σε άλλες εποχές έχω συναντηθεί και έχω μιλήσει με μουσουλμάνους, ιδιαιτέρως στα χρόνια των σπουδών μου εις την Κωνσταντινούπολη. Δεν έχω προσωπικώς συναντήσει φανατικούς μουσουλμάνους. Εκείνους τους οποίους έχω συναντήσει εις την Τουρκίαν ήταν φυσιολογικοί άνθρωποι, όχι φανατικοί”.
Ερωτ: Πολλοί πιστεύουν ότι είναι απειλή για τον χριστιανισμό η έλευση μουσουλμάνων στη χώρα μας και αισθάνονται φόβο. Τι θα λέγατε σε αυτούς τους ανθρώπους;
Απ: “Ολοι οι μουσουλμάνοι δεν είναι το ίδιο. Μερικοί από αυτούς είναι πολύ φανατικοί, ενώ άλλοι όχι. Εξαρτάται πολύ από το ήθος και την ποιότητα των ανθρώπων.
Απειλή για τη χώρα μας και τους ανθρώπους της είναι οι φανατικοί και εχθρικοί. Σαφώς και πρέπει κανείς να μην απειλεί τον άλλον. Οσοι το κάνουν αυτό είναι λάθος, όποιοι κι αν είναι. Δεν μπορούμε πάντως να κρίνουμε τους ανθρώπους αυτούς αν δεν τους γνωρίσουμε πρώτα, αν δεν μιλήσουμε μαζί τους και μετά να βγάλουμε συμπεράσματα.
Δεν γνωρίζω προσωπικώς όλους τους μουσουλμάνους και δεν μπορώ να γνωρίζω πώς είναι όλοι. Πιστεύω όμως ότι δεν είναι όλοι οι μουσουλμάνοι φανατικοί και επικίνδυνοι. Δεν γνωρίζω ποιοι, πόσοι απ’ αυτούς είναι φανατικοί και επικίνδυνοι. Πιστεύω όμως ότι δεν χρειάζεται να φοβούμασθε κανέναν. Μόνον να αγαπούμε, να σεβόμαστε, όχι να φοβούμασθε. Ο φόβος δεν ωφελεί κανέναν”.
Ερωτ: Αρκετοί αντιδρούν και στη σκέψη ότι τα παιδιά των προσφύγων θα φοιτούν σε ελληνικά σχολεία. Θεωρούν ότι τα προσφυγόπουλα δεν έχουν θέση στα σχολεία που πηγαίνουν τα δικά τους.
Απ: “Δε νομίζω ότι είναι λάθος τα παιδιών των προσφύγων να πηγαίνουν σε ελληνικά σχολεία. Δεν είναι λάθος. Είναι όμως απαραίτητο τα παιδιά αυτά να σέβονται την Ελλάδα μας, τα παιδιά μας, τα σχολεία μας, όπως και εμείς να τα σεβόμαστε ως παιδιά του Θεού και ανθρώπους Του”.
Ερωτ: Υπάρχουν ιεράρχες που αναπτύσσουν μια ρητορική μίσους για τους αλλόθρησκους. Τι γνώμη έχετε για την τακτική τους;
Απ: “Η Ορθοδοξία και οι κληρικοί και ιεράρχες μόνον αγαπούν. Εάν μισούν και δεν αγαπούν είναι λάθος και χρειάζεται να διορθωθεί το λάθος αυτό”.
Ερωτ: Θεωρείτε πως είναι δυνατή η συνύπαρξη των λαών ανεξάρτητα από τις θρησκευτικές πεποιθήσεις του καθενός;
Απ: “Η συνύπαρξη των λαών και των ανθρώπων χρειάζεται πάρα πολύ, ιδιαιτέρως εις τον σημερινό κόσμο. Για την Εκκλησία είμαστε αδέλφια όλοι μας.
Μπορούμε και πρέπει να συνυπάρχουμεν ως λαοί και άνθρωποι. Είναι όμως σίγουρον ότι αυτό δεν μπορεί να γίνει μόνον από εμάς. Χρειαζόμαστε απολύτως την ευλογία και τη δύναμη του Θεού. Μόνο μ’ αυτό τον τρόπο μπορούμε να συνυπάρξουμε. Χωρίς τον Θεό θα είμαστε στη σημερινή τραγική κατάσταση. Χρειάζεται όμως να γνωρίζουμε τον Θεό ως Πατέρα και Δημιουργό μας. Τον Θεό όμως χρειάζεται να τον αγαπούμε, να γνωρίζουμε την αγάπη που έχει εις εμάς. Να “αγαπούμεν αλλήλους”, ο ένας τον άλλο, όπως συμβαίνει με την Ορθοδοξία.
Μόνο μέσα σ’ αυτό το κλίμα μπορούμε να συνυπάρχουμε και να συμπορευόμασθε, διαφορετικά θα είμαστε όπως είναι σήμερα ο κόσμος, στο χάος¨.