Είναι γεγονός ότι τα τελευταία χρόνια οι πολίτες βάζουν όλο και περισσότερο βαθιά το χέρι στην τσέπη για να αγοράσουν τα φάρμακά τους.
Την ίδια ώρα η φαρμακοβιομηχανία διαμαρτύρεται για τις χαμηλές τιμές των φαρμάκων στη χώρα μας, με αποτέλεσμα συχνά πυκνά να προκαλούνται ελλείψεις αφού η ελληνική αγορά δεν είναι ελκυστική, σε σχέση με τις υπόλοιπες χώρες της Ευρώπης, που έχουν υψηλότερες τιμές και οι εταιρίες μπορούν να πουλούν ακριβότερα για αυτό και τις προτιμούν.
Η εξίσωση είναι δύσκολη και η ηγεσία του υπουργείου Υγείας, πολλές φορές, έχει τονίσει ότι θα αυξήσει τις τιμές των φαρμάκων που κοστίζουν έως και 15 ευρώ προκειμένου να μην υπάρχουν ελλείψεις. Μάλιστα όπως έχει δηλώσει ο υπουργός Υγείας Άδωνις Γεωργιάδης τα ¾ των ελλείψεων αφορούν φθηνά φάρμακα: « Είναι λάθος η πολιτική φαρμάκων γιατί πωλούνταν κάτω του κόστους γι΄ αυτό έχουμε ελλείψεις» έχει πει επανειλημμένα ο υπουργός. Η αύξηση από 4% έως και 360% έγινε πρόσφατα σε 461 φάρμακα κυρίως ινσουλίνες, αντιβιοτικά, κολλύρια κλπ, όπως έχει γράψει το topontiki.gr
Ωστόσο οι αντιδράσεις των ασθενών παραμένουν μεγάλες καθώς από την αύξηση αυτή, προκύπτει επιβάρυνση κατά περίπου 30 εκατ. ευρώ, με τα 10 εκατ. ευρώ να αφορούν στους ασθενείς, (αυξάνεται η συμμέτοχή τους). Σύμφωνα με πηγές από το σύλλογο ασθενών κάθε μήνα ένας χρόνιος πάσχον χρειάζεται περισσότερα από 50 εως 100 ευρώ για φάρμακα που αφορούν τις συνοσηρότητες που προκαλεί η κύρια νόσος του.
Μέσα σε αυτό το πλαίσιο ο Εθνικός Οργανισμός Φαρμάκων (ΕΟΦ) πρόσφατα σε μια μακροσκελή ανακοίνωση του στην οποία προσπαθεί να «χρυσώσει» το χάπι στους καταναλωτές που όπως φαίνεται ουσιαστικά είναι αυτοί που τελικά πληρώνουν… το μάρμαρο. Την ίδια ώρα πάντως οι μισθοί και οι συντάξεις παραμένουν καθηλωμένοι ενώ όλα τα προϊόντα όπως και τα φάρμακα ακριβαίνουν .
Τι λέει ο ΕΟΦ
Αναλυτικά ο ΕΟΦ για να κατευνάσει τις αντιδράσεις των ασθενών, ισχυρίζεται ότι με αυτό τον τρόπο δεν θα λείψουν από την αγορά φάρμακα.
Ειδικότερα, αναφέρει πώς η πολιτεία αποφάσισε να αναπροσαρμόσει τις τιμές, λόγω των πολυετών καθηλώσεων των τιμών και των υποχρεωτικών επιστροφών (clawback) των φαρμακευτικών εταιρειών (που αποτελούν τη βασική αιτία των ελλείψεων και των αποσύρσεων από την αγορά), με συγκεκριμένα κριτήρια.
Σύμφωνα με τον ΕΟΦ, κύριο μέλημα της Πολιτείας αποτελεί η διασφάλιση κάθε δυνατής θεραπευτικής αγωγής και η άμεση πρόσβαση των ασθενών σε αυτές:
«Οι ελλείψεις και οι αποσύρσεις φαρμακευτικών σκευασμάτων αφενός ταλαιπωρούν τους ασθενείς, αφετέρου επιβαρύνουν τον κρατικό μηχανισμό που θα πρέπει να καταφεύγει σε χρονοβόρες και κοστοβόρες διαδικασίες για να καλύπτει τις ανάγκες των πολιτών υπό συνθήκες πίεσης χρόνου» επισημαίνει ο οργανισμός και συνεχίζει:
«Μέσα σ΄ αυτές τις κρίσιμες καταστάσεις εξεύρεσης λύσεων ζωτικής σημασίας, ο ασθενής οδηγείται σε καθυστέρηση λήψης της αγωγής του αφού είτε αναζητείται το φαρμακευτικό σκεύασμα μέσω ΙΦΕΤ ώστε να εισαχθεί στη χώρα μας και σε πολύ υψηλότερη τιμή, είτε ο ασθενής οδηγείται σε εναλλακτική θεραπεία που είναι διαθέσιμη στην αγορά με υψηλότερο κόστος από τη φαρμακευτική αγωγή που θα λάμβανε κανονικά».
Τα 4 κριτήρια
Όπως αναφέρει ο Οργανισμός η εξέταση των αιτημάτων αναπροσαρμογής τιμών φαρμακευτικών σκευασμάτων έγινε με συγκεκριμένα κριτήρια:
- τη μοναδικότητά τους,
- την τιμή τους,
- τα στοιχεία διακίνησής τους
- τα επίπεδα τιμών τους στις υπόλοιπες χώρες της ευρωζώνης.
Η μέγιστη αύξηση καθορίζεται από τη τιμολογιακή πολιτική της χώρας βάση του μέσου όρου των 2 χαμηλότερων τιμών των χωρών της ευρωζώνης.
Οι αναπροσαρμογές τιμών αποσκοπούν στην κάλυψη της ανάγκης διατήρησης στην αγορά φαρμακευτικών σκευασμάτων τα οποία έχουν πολυετή κυκλοφορία και έχουν αποδεδειγμένη ασφάλεια και αποτελεσματικότητα, διασφαλίζοντας έτσι την απρόσκοπτη πρόσβαση των ασθενών στις φαρμακευτικές τους αγωγές, εξοικονομώντας ταυτόχρονα χρήματα από τη φαρμακευτική δαπάνη, τα οποία θα μπορέσουν να διατεθούν σε νέες καινοτόμες θεραπείες.
Οι στόχοι
Σύμφωνα με τον ΕΟΦ οι συγκεκριμένες αναπροσαρμογές τιμών έχουν δυο στόχους. Πρώτον τη διασφάλιση της δημόσιας υγείας μέσω της αποφυγής φαρμακευτικών ελλείψεων. Δεύτερο, την εξοικονόμηση των οικονομικών πόρων μέσω αποφυγής φθηνότερων προϊόντων και αντικατάστασής τους από νέα ακριβότερα.
