Την Δευτέρα 27 Ιουνίου 2011, στις 20:00, θα πραγματοποιηθεί στο Εθνικό Ίδρυμα «Ελευθέριος Κ. Βενιζέλος», στη Χαλέπα Χανίων, η παρουσίαση του βιβλίου «Το Σύνταγμα και οι εχθροί του στη Νεοελληνική Ιστορία (1800-2010)» του Νίκου Κ. Αλιβιζάτου, καθηγητή συνταγματικού δικαίου της Νομικής σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών.
Την εκδήλωση διοργανώνουν το Εθνικό Ίδρυμα Ερευνών & Μελετών «Ελευθέριος Κ. Βενιζέλος», ο Δικηγορικός Σύλλογος Χανίων και οι Εκδόσεις ΠΟΛΙΣ.
Με το συγγραφέα θα συζητήσουν οι Κωνσταντίνος Παπαγεωργίου, Αναπληρωτής Καθηγητής Νομικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών, Νικόλαος Παπαδάκης, Γενικός Διευθυντής Εθνικού Ιδρύματος «Ελευθέριος Κ. Βενιζέλος», Δημήτριος Ποντικάκης, Πρόεδρος Δικηγορικού Συλλόγου Χανίων και Θεόδωρος Φορτσάκης, Πρόεδρος Νομικής Σχολής Πανεπιστημίου Αθηνών.
Στη νεότερη Ελλάδα, το Σύνταγμα είχε, συγκριτικά με άλλες χώρες, λίγους διακηρυγμένους εχθρούς. Αυτό, εν τούτοις, δεν σημαίνει ότι είχε μόνο φίλους. Από τους προεστούς των πρώτων μετεπαναστατικών δεκαετιών, που το χρησιμοποίησαν για να επανέλθουν στην εξουσία μέσω εκλογών, ως τη μεγάλη εκείνη “Σχολή” των πολιτικών μας, που δεν διστάζουν να το παραβιάσουν για στενό προσωπικό ή κομματικό όφελος, η ιστορία μας είναι γεμάτη από πρωταγωνιστές και κομπάρσους, που βλέπουν το Σύνταγμα περισσότερο ως αναγκαίο κακό, παρά ως σύνολο δεσμευτικών κανόνων.
Το αξιοπρόσεκτο είναι ότι συνήθως το Σύνταγμα όλους αυτούς, αργά ή γρήγορα, τους “εκδικείται”. Διότι, όπως γνωρίζει κάθε ενεργός πολίτης, ένα κείμενο, από τη στιγμή που ψηφισθεί και ισχύσει ως νόμος, είναι σαν το παιδί που το διώχνουν από το σπίτι του όταν μεγαλώσει: παίρνει τον δικό του δρόμο.
Το βιβλίο είναι αφιερωμένο στην αμφίσημη αυτή λειτουργία του Συντάγματος στη νεότερη Ελλάδα.
Πρόκειται για μια συναρπαστική πτυχή της νεότερης ιστορίας μας, την οποία ο συγγραφέας εξετάζει υπό το φως της συνταγματικής εξέλιξης των κυριότερων ευρωπαϊκών χωρών και των ΗΠΑ, στους δύο τελευταίους αιώνες. Ειδικά για την περίοδο της Μεταπολίτευσης, ο συγγραφέας προσπαθεί να εξηγήσει πώς φθάσαμε στο χείλος του γκρεμού το 2010, αν και, όπως τουλάχιστον πανθομολογείται, οι κοινοβουλευτικοί θεσμοί λειτούργησαν όλο αυτό το διάστημα στη χώρα μας τόσο “άψογα”.