Του Χρήστου Δεμετή
Ο πρόεδρος της Ελληνικής Λύσης παρουσίασε το βράδυ της Τετάρτης στα πλαίσια των απαντήσεών του στο debate φωτογραφίες της “Παναγιάς της γκέισας” και της “Παναγιάς της Ινδιάνας” από το βιβλίο των θρησκευτικών της γ’ τάξης του Δημοτικού, κάνοντας λόγο για χριστιανοφοβία και πρόστυχες αναπαραστάσεις.
Όπως συγκεκριμένα ανέφερε στο debate ο πρόεδρος της Ελληνικής Λύσης: “Είναι σε βιβλία τρίτης Δημοτικού. Δεν είναι πρόστυχο; Δεν είναι χριστιανοφοβία; Γιατί δεν το καταγγέλλει κανείς; Σε παιδάκια δημοτικού αυτά. Γκέισα, πόρνη – συγγνώμη για τη φράση – Παναγιά”.
Πρόκειται για ένα από τα 10 ακροδεξιά πράγματα που παρέθεσε άλλωστε ο Κυριάκος Βελόπουλος κατά τις τοποθετήσεις του, όπως τα ανέδειξε το “Σημείο για τη Μελέτη και την Αντιμετώπιση της Ακροδεξιάς” σε κείμενό του.
Πάμε όμως να δούμε τι πραγματικά ισχύει για τις δύο Παναγίες.
Στο βιβλίο των θρησκευτικών της Γ’ Δημοτικού, οι θεματικές ενότητες αφορούν την γνωριμία με σύμβολα, εικόνες, γιορτές, τελετουργίες και έθιμα. Όπως αναφέρει σχετικά το ίδιο το αρμόδιο Υπουργείο, “το μάθημα των Θρησκευτικών γίνεται ένα ταξίδι στον κόσμο της θρησκείας με οδηγό τις εικόνες, τις περιγραφές, τα πρόσωπα και τις ιστορίες που υπάρχουν μέσα στις σελίδες του Φακέλου Υλικού. Στην πορεία των μαθημάτων οι μαθητές θα ανακαλύψουν την ορθόδοξη χριστιανική παράδοση αλλά και κάποια στοιχεία από την παράδοση άλλων θρησκειών μέσα από δημιουργικές δραστηριότητες και θα κατανοήσουν πόσο σημαντικό είναι να ζούμε όλοι μαζί στον όμορφο κόσμο που μας χάρισε ο Θεός”.
Πρακτικά, προάγεται η πολυπολιτισμικότητα μέσα από την συμπερίληψη χριστιανικών απεικονίσεων ανά τον πλανήτη.
Στην ιαπωνική κουλτούρα, η Παναγία και ο Χριστός, ζωγραφίζονταν σε μετάξι, με την εικόνα που παρατίθεται στο βιβλίο των θρησκευτικών της Γ’ Δημοτικού να προέρχεται από τη δεκαετία του ’60. Η Παναγία φοράει ένα παραδοσιακό “κιμονό”, κοσόντε, ένα ρούχο που φοριόταν στην Ιαπωνία ως καθημερινό φόρεμα, μέχρι και το 1860. Θεωρείται δε, πρόδρομος του κιμονό. Το ένδυμα ουδεμία σχέση έχει με το ντύσιμο που είχαν οι γκέισες, μιας και αποτελεί ένα συνηθισμένο φόρεμα για την κουλτούρα της χώρας, με τις γκέισες να κυκλοφορούν με πιο εξεζητημένα ρούχα, με χαρακτηριστικές, ακριβές ζώνες. Βέβαια, αυτά είναι “ψιλά γράμματα” για τον Βελόπουλο των “επιστολών του Ιησού” και των “ιαματικών” κηραλοιφών.
Τα δε “ume”, που εικονίζονται πάνω στο κοσόντε, είναι άνθη δαμασκηνιάς, και αναφέρονται στην ιαπωνική κουλτούρα ως “το λουλούδι της ειρήνης”. Αποτελούν ακόμη μια αλληγορία για το θάρρος και το απτόητο πνεύμα, και ως τα πρώτα λουλούδια που ανθίζουν στο χιόνι του χειμώνα, είναι ο προάγγελος της επερχόμενης Άνοιξης. Κάτι που ταιριάζει με το νόημα της “έλευσης του Ιησού”, κατά τη χριστιανική θρησκεία. Για την ιστορία επίσης, το 1% των Ιαπώνων ασπάζεται τον χριστιανισμό.
Μια Παναγία με υψηλό συμβολισμό
Η δε Παναγιά η Ινδιάνα, είναι ένα έργο που εμπνέεται από την κουλτούρα των Τσεγιέν και αποτελεί έργο του John Giuliani, ο οποίος εκτός από ζωγράφος είναι και Καθολικός ιερέας. Είναι δε γνωστός, για τις εικονικές απεικονίσεις ιθαγενών Αμερικανών ως χριστιανών αγίων. Ένας αριθμός από αυτούς τους πίνακες είναι εγκατεστημένοι σε εκκλησίες στη Νότια Ντακότα, σε άλλες περιοχές των ΗΠΑ αλλά και στη βιβλιοθήκη του Πανεπιστημίου Yale. Ο ίδιος σχολιάζοντας την τεχνοτροπία του, είχε δηλώσει:
“Ως Καθολικός ιερέας και γιος Ιταλών μεταναστών, φέρω το θρησκευτικό και εθνικό βάρος των προγονικών εγκλημάτων που διαπράχθηκαν έναντι των πρώτων κατοίκων της Αμερικής. Πολλοί έχουν προσηλυτιστεί στον Χριστιανισμό, αλλά και πολλοί δεν μπόρεσαν να διατηρήσουν τον αυτόχθονα πολιτισμό τους. Η πρόθεσή μου, επομένως, με την απεικόνιση των Χριστιανών αγίων ως Ιθαγενών Αμερικανών είναι να τους τιμήσω και να αναγνωρίσω την αρχική πνευματική παρουσία τους σε αυτή τη γη. Είναι αυτή η πρωτότυπη πνευματικότητα των ιθαγενών της Αμερικής που προσπαθώ να τιμήσω, ως φόρος τιμής για την τέχνη τους και την αξιοπρέπεια των ίδιων και των προγόνων τους”.
Εμείς, αν εντοπίζουμε κάποιο πρόβλημα στα παραπάνω, αυτό δεν είναι ότι η Παναγία απεικονίζεται ως “μαύρη” ή ως “πόρνη”, αλλά το ότι ίσως θα έπρεπε στο βιβλίο του Δημοτικού να παρουσιάζονται περισσότερα στοιχεία για τις εν λόγω φωτογραφίες, τα οποία θα βοηθούσαν πρωτίστως τους γονείς των παιδιών για να αντιληφθούν το πνεύμα του περιεχομένου.
Τα υπόλοιπα, είναι φθηνοί λαϊκισμοί και μόνο.