Αλλάζουν οι καιροί, ή, όπως είπε ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ κ. Αλεξιάδης, “περσινά ξινά σταφύλια”. Αλλά και τι σταφύλια ήταν αυτά που ξίνισαν…
Με αφορμή την κοινή παρουσία του Υφυπουργού Παιδείας κ. Δημήτρη Μπαξεβάνη και του Γερμανού Πρέσβη Γενς Πλέτνερ σε εκδήλωση στο Ηράκλειο για τη Μαθητεία, θυμηθήκαμε τι έλεγαν και έκαναν στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ για το συγκεκριμένο θέμα. Τώρα βεβαίως, αλλάξαν τα πράγματα κι από άτακτα παιδιά μετατραπήκαμε στους πιο καλούς τους μαθητές. Κι όπως είπε και ο πρωθυπουργός στο περίφημο σποτ του, τώρα οι διεθνείς ηγέτες “μας ακούν, μας αναγνωρίζουν, μας σέβονται”.
Δεν έχουν περάσει παρά λίγα χρόνια από τότε που ο ΣΥΡΙΖΑ μαζί με άλλες δυνάμεις ύψωνε ανάστημα ενάντια στην προωθούμενη ελληνογερμανική συνεργασία σε δήμους και περιφέρειας της χώρας.
Τον Ιούλη του 2012 γινόταν διαδήλωση στο Ηράκλειο ενάντια στην επίσκεψη Φούχτελ, που ήρθε για να μιλήσει για τις σχολές μαθητείας.
Έξω από τις εγκαταστάσεις του ΙΤΕ Κρήτης ο Μιχάλης Κριτσωτάκης, τότε ως βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ αλλά και ο Νότης Μαριάς, ως μέλος των Ανεξάρτητων Ελλήνων διαμαρτύρονταν για την παρουσία του Γερμανού τοποτηρητή με τον κ. Κριτσωτάκη να σημειώνει:
«θα αποτελούσε πράξη εθελοδουλίας η οποιαδήποτε συνάντηση μαζί του, με αυτή του την ιδιότητα καθώς ο Γερμανός υφυπουργός αποκαλείται και αρμόδιος για θέματα Ελλάδας».
Τώρα βεβαίως, ο κ. Κριτσωτάκης έχει αποχωρήσει από το ΣΥΡΙΖΑ και βρίσκεται στη Λαϊκή Ενότητα ενώ το δρόμο της αποχώρησης και της ίδρυσης δικού του κόμματος επέλεξε και ο Νότης Μαριάς.
Αλλά δεν ήταν μόνο αυτοί που αντιδρούσαν. Ο Γιάννης Αμανατίδης με άρθρο του στις 8 Σεπτεμβρίου του 2013 στην εφημερίδα “ΑΥΓΗ” σημείωνε για το ζήτημα της μαθητείας:
“Η υιοθέτηση του συγκεκριμένου προτύπου δεν ήρθε ξαφνικά, αλλά αποτελεί τη φυσική συνέχεια των μεθοδεύσεων και ενεργειών των τελευταίων δύο ετών, τόσο σε υπουργικό και κυβερνητικό επίπεδο, όσο και σε επίπεδο φορέων και παραγόντων της βιομηχανίας και του επιχειρηματικού κόσμου Γερμανίας και Ελλάδας, αλλά και συναντήσεων εκπροσώπων της τοπικής αυτοδιοίκησης στα πλαίσια της «ελληνογερμανικής συνεργασίας».”
Ο κ. Αμανατίδης ενημέρωνε ότι για την εφαρμογή αυτού του μοντέλου η Ελλάδα πιέστηκε και υπέγραψε δύο μνημόνια στο Βερολίνο τον Δεκέμβριο του 2012. Τις υπογραφές είχε βάλει ο τότε Υφυπουργός Παιδείας κ. Θ. Παπαθεοδώρου.
Για να σημειώσει:
“Είναι ηλίου φαεινότερο ότι τα συστήματα επαγγελματικής εκπαίδευσης που υιοθετούνται με πρότυπο το γερμανικό διττό μοντέλο, λειτουργούν προς όφελος του κεφαλαίου εφόσον παρέχουν στις επιχειρήσεις ευέλικτο, ευπροσάρμοστο, φτηνό και χωρίς δικαιώματα εργατικό δυναμικό που καταρτίζεται, επανακαταρτίζεται και διοχετεύεται στην αγορά εργασίας σύμφωνα με τις ανάγκες της. Ταυτόχρονα, επιτυγχάνεται και άλλος στόχος, καθώς η επαγγελματική εκπαίδευση προβάλλεται ως «ενεργητική πολιτική απασχόλησης» που συμβάλλει σημαντικά στην καταπολέμηση της νεανικής ανεργίας, μειώνοντας τους αντίστοιχους δείκτες, εφόσον οι μαθητευόμενοι προσμετρούνται ως απασχολούμενοι. Στα πλαίσια αυτά (και με βάση τα υπογεγραμμένα μνημόνια συνεργασίας και κατανόησης) υλοποιούνται με κοινοτική επιδότηση προγράμματα κατάρτισης, μαθητείας και πρακτικής, ενώ ενισχύεται η κινητικότητα των εργαζομένων, μαθητευομένων και ανέργων από επιχείρηση σε επιχείρηση, από κλάδο σε κλάδο και εντός των χωρών της Ε.Ε.”
Κι αφού σημειώνε τους λόγους που πιστεύει ότι ένα τέτοιο μοντέλο θα είναι καταστρεπτικό για την περίπτωση της Ελλάδας όπου “ήδη παρατηρούνται φαινόμενα όπου εργοδότες που έχουν προσλάβει μαθητευόμενους εργαζόμενους, απολύουν παρανόμως μόνιμο προσωπικό, τη στιγμή μάλιστα που οι ελεγκτικοί μηχανισμοί στη χώρα μας είναι από αναποτελεσματικοί ως ανύπαρκτοι”, κατέληγε:
“Μένει να διαπιστωθεί αν το νεοφιλελεύθερο όραμα της κυβέρνησης –κατ’ εντολή και καθ’ υπόδειξη της ηγεσίας της Γερμανίας- θα υλοποιηθεί, ή αν θα υπερισχύσουν τα δημοκρατικά αντανακλαστικά επιβίωσης του ελληνικού λαού που θα αποτινάξει το μνημονιακό ζυγό της λιτότητας, της καταστρατήγησης κάθε δικαιώματος και υποβάθμισης κάθε δημόσιου αγαθού.”
Ο λαός βεβαίως μίλησε με εκλογές και δημοψήφισμα. Αλλά τελικά τα δημοκρατικά αντανακλαστικά του δεν ήταν αρκετά.
Τώρα, αυτοί που διαδήλωναν και έγραφαν άρθρα, σφιχταγκαλιάζονται και κάνουν κοινές εκδηλώσεις για όλα αυτά που κατήγγειλαν ότι είναι πολιτικές που προκύπτουν μέσω αντιδημοκρατικών διαδικασιών με καταστρεπτικές συνέπειες για το λαό και τη χώρα.
Θα μου πείτε, όλα αυτά είναι παλιές ιστορίες. “Περσινά ξινά σταφύλια” που λέει και μια ψυχή…
