Την ώρα που η νέα ελληνική Κυβέρνηση διαπραγματεύεται το κούρεμα του ελληνικού χρέους, προκύπτει ότι η προηγούμενη κατόρθωσε να κουρέψει το ύψος της διεκδικούμενης αποζημίωσης για το λεγόμενο κατοχικό δάνειο από τα 54 δις. ευρώ που ήταν αρχικά, στα 11 δις. ευρώ!
Του Μπάμπη Πολυχρονιάδη
Ιδού πώς έχει η ιστορία: Στις 8 Μαρτίου 2013 από το γραφείο του τότε αναπληρωτή υπουργού Οικονομικών Χρ. Σταϊκούρα ανακοινώθηκε ότι εμπειρογνώμονες από το Γενικό Λογιστήριο του Κράτους παρέδωσαν «απόρρητο» πόρισμα 80 σελίδων σχετικά με τις γερμανικές αποζημιώσεις.
Το «Βήμα της Κυριακής» στις 7 Απριλίου 2013 παρουσίαζε αναλυτικά το θέμα, επισημαίνοντας ότι ο χαρακτηρισμός «απόρρητο» προκαλούσε «απορίες και ερωτηματικά για τον λόγο της διαβάθμισης και ότι για το ζήτημα του κατοχικού δανείου «οι ερευνητές δεσμεύθηκαν με λόγο τιμής να μην αποκαλύψουν τίποτα, αλλά να αφήσουν στην κυβέρνηση τους χειρισμούς, καθώς η χώρα διανύει κρίσιμη περίοδο».
Λίγες ημέρες μετά, η διαδικτυακή έκδοση του Der Spiegel αναδημοσίευσε το θέμα του Βήματος, αναφέροντας ότι στο άρθρο δεν αναφέρονται συγκεκριμένα ποσά, αλλά ότι υπολογίζεται ότι η Γερμανία χρωστά στην Ελλάδα 108 δις. ευρώ για την ανοικοδόμηση κατεστραμμένων υποδομών και 54 δις. ευρώ για το κατοχικό δάνειο. Εκεί υπήρχε και η επισήμανση ότι το συνολικό ποσό των 162 δις. ευρώ αντιστοιχεί στο 80% του ελληνικού ΑΕΠ και σε περίπτωση που θα καταβαλλόταν θα κάλυπτε το μεγαλύτερο μέρος του σημερινού ελληνικού χρέους.
Εδώ λοιπόν τίθεται το απλό ερώτημα: πώς οι Γερμανοί αναφέρθηκαν σε συγκεκριμένα ποσά, όπως τα 54 δις. ευρώ για το κατοχικό δάνειο? Ήταν διαρροή από την ελληνική πλευρά που είχε στα χέρια της το «απόρρητο» πόρισμα ή ήταν υπολογισμός που έγινε από τη γερμανική πλευρά?
Σχεδόν ένα χρόνο αργότερα, στις 4 Μαρτίου του 2014, το Νομικό Συμβούλιο του Κράτους αποστέλλει έγγραφο στον υπουργό Οικονομικών Ι. Στουρνάρα με θέμα «Σύσταση Επιτροπής Εμπειρογνωμόνων» για τις αξιώσεις της Ελληνικής Δημοκρατίας κατά της Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γερμανίας. Το έγγραφο κοινοποιείται στον Πρωθυπουργό Α. Σαμαρά, στον Αντιπρόεδρο της Κυβέρνησης και υπουργό Εξωτερικών Ε. Βενιζέλο και στον διοικητής της ΤτΕ Γ. Προβόπουλο (σ.σ. υπόψη ότι το εν λόγω έγγραφο είναι απαντητικό σε τρία σχετικά έγγραφα που είχε στείλει ο Βενιζέλος στο ΝΣΚ, τον Φεβρουάριο του 2014 και σε διάστημα 10 ημερών).
Σε αυτό αναφέρεται ότι πρέπει να συσταθεί επιτροπή εμπειρογνωμόνων που θα προβεί στη σύνταξη… «απόρρητου» πορίσματος με το οποίο θα προσδιορίζονται οι μη ικανοποιηθήσες αξιώσεις της Ελληνικής Δημοκρατίας κατά της Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γερμανίας που απορρέουν αππό τον Α’ και Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο.
Στο ίδιο έγγραφο αναφέρεται επίσης ότι: «αυτονόητο είναι ότι προκειμένου να καταστεί δυνατή η έκδοση σχετικού τεχνικού πορίσματος, το Γενικό Λογιστήριο του Κράτους πρέπει προηγουμένως να γνωστοποιήσει στην προτεινόμενη Επιτροπή αλλά και στο Ν.Σ.Κ., με αναφορά σε σχετικό ιστορικό ποιες συγκεκριμένες κατηγορίες αξιώσεων είναι εκκρεμείς, προσδιορίζοντας και το χρηματικό ύψος κάθε κατηγορίας κατά το χρόνο γένεσης της αντίστοιχης αξίωσης…».
Πράγματι, περί τα τέλη Δεκεμβρίου του 2014 έχει συνταχθεί το νέο «απόρρητο» πόρισμα. Και ξανά το Der Spiegel αναφέρεται σε δημοσίευμα του Βήματος της Κυριακής, σύμφωνα με το οποίο «στα χέρια της ελληνικής κυβέρνησης βρίσκεται απόρρητη έκθεση που κάνει λόγο για γερμανικές οφειλές ύψους 11 δισ. ευρώ προς την Ελλάδα, από το κατοχικό δάνειο.
Συμπέρασμα: ενώ λοιπόν το 2013 έχει συνταχθεί απόρρητο πόρισμα από το Γενικό Λογιστήριο του Κράτους και οι διαρροές κάνουν λόγο για διεκδικήσεις 54 δις. ευρώ από το κατοχικό δάνειο, το 2014 με την παρέμβαση του Βενιζέλου το Νομικό Συμβούλιο του Κράτους λέει ότι το Γενικό Λογιστήριο του Κράτους πρέπει να συντάξει… πόρισμα (!) που θα λάβουν οι εμπειρογνώμονες που θα συντάξουν το νέο απόρρητο πόρισμα. Για το οποίο η διαρροή κάνει λόγο για 11 δις. ευρώ.
Επειδή το «κούρεμα» από το ένα απόρρητο έγγραφο στο άλλο είναι της τάξης των 43 δις. ευρώ, η νέα ελληνική κυβέρνηση οφείλει να εξετάσει τα δύο «απόρρητα» πορίσματα, ακόμη καλύτερα να τα δώσει και στη δημοσιότητα προκειμένου να διαπιστώσει ο λαός που τον αφορά, πώς έγιναν οι υπολογισμοί και να αποφασίσει εάν όλα έγιναν σωστά. Άλλωστε όταν πρόκειται για λεφτά ενός λαού, γιατί να προέχουν οι διπλωματικοί χειρισμοί και οι εκθέσεις να χαρακτηρίζονται απόρρητες? Διαφάνεια λοιπόν…