Με αφορμή την πρόσφατη περιπέτεια του αποκλεισμού μου στο πανέμορφο νησί της Γαύδου, όπου είχα μεταβεί προκειμένου να εκτελέσω τα καθήκοντα της δικαστικής αντιπροσώπου κατά τις εκλογές της 17-6-2012, θα ήθελα να σας παραθέσω κάποιους προβληματισμούς:
Όχι τόσο γιατί το γεγονός του αποκλεισμού και η αδιαφορία-αδυναμία της Πολιτείας να ενεργοποιηθεί προκειμένου να διασφαλιστεί η σωστή διεξαγωγή της εκλογικής διαδικασίας, η οποία αποτελεί τον ανώτατο θεσμό της δημοκρατίας είναι από μόνο του καταδικαστέο και κατάπτυστο, όσο, γιατί το γεγονός αυτό με οδήγησε να συνειδητοποιήσω, πόσο ξεχασμένοι από την Πολιτεία είναι οι κάτοικοι του νησιού και τον καθημερινό αγώνα επιβίωσης που χρειάζεται να δίνουν, ακόμη και για το πιο απλό και ασήμαντο για εμάς πράγμα.
Γιατί αν και πολλοί από εμάς θεωρούμε τη Γαύδο κομμάτι του Νομού μας, το Κράτος την αντιμετωπίζει σαν κάτι μακρινό και ανάξιο λόγου, απαιτώντας ταυτόχρονα από τους κατοίκους να παραμένουν στο νησί και να αποτελούν τους φύλακες του νοτιότερου άκρου της Χώρας και της Ευρώπης.
Άραγε πόσοι από εμάς γνωρίζουν ότι :
– Ο Δήμαρχος του νησιού, εκτός από τα καθήκοντά του εκτελεί και χρέη οδηγού του μοναδικού λεωφορείου του Δήμου, το οποίο κατά τους θερινούς μήνες μεταφέρει τους επισκέπτες από το λιμάνι στις διάφορες τοποθεσίες;
– Η Πρόεδρος του Δ.Σ., εκτελεί και χρέη γραμματέα του Δήμου;
– Το νησί παραμένει δέσμιο της μίας και μοναδικής ακτοπλοϊκής εταιρείας, η οποία εκτελεί τα δρομολόγια και η οποία δεν έχει καν την έδρα της στο νησί;
– Πόσοι γνωρίζουν ότι η διακομιδή των ασθενών στο Νοσοκομείο τις περισσότερες φορές γίνεται με ιδιωτικά σκάφη, εφόσον το σκάφος του Λιμενικού αδυνατεί να ταξιδέψει όταν ο αέρας είναι πάνω από 6 μποφόρ κι αυτό σε περίπτωση που έχει καύσιμα, γιατί όπως διαπίστωσα και η ίδια τελευταία, το πιο πιθανό είναι να μην υπάρχουν!
Πολύ περισσότερο όμως ενδιαφέρει το τι κάνουμε εμείς για όλα τα παραπάνω. Ο καθένας μας ξεχωριστά και όλοι μαζί ως κοινωνία και ως οργανωμένο κράτος. Τι ενδιαφέρον επιδεικνύουμε για τα προβλήματα των συμπολιτών μας, πού εξαντλείται η ευαισθησία μας και ποιά είναι η ανοχή μας, μπρος σε μία Πολιτεία η οποία το μόνο που έχει να επιδείξει είναι η αδιαφορία. Γιατί δεχόμαστε το ομορφότερο κομμάτι του Νομού μας να μένει αποκομμένο και αβοήθητο; Μήπως πρέπει όλοι εμείς να αντιδράσουμε και να απαιτήσουμε να γίνονται πράγματα για τον τόπο μας ώστε να προχωράμε μπροστά;
Θα ήταν άδικο βέβαια να μην τονίσω το γεγονός ότι παρά τα δύσκολα προβλήματα που αντιμετωπίζουν καθημερινά οι κάτοικοι της Γαύδου, παραμένουν όμορφοι κι ευτυχισμένοι, γιατί η μοίρα τους κλήρωσε να κατοικούν σ’ έναν μικρό παράδεισο, που όπως φαίνεται είναι για λίγους.
Θα ήθελα επ’ ευκαιρίας να ευχαριστήσω και δημόσια το Δήμαρχο Γαύδου, Στρατή Λαμπάκη, τη διεύθυνση και το προσωπικό του ξενοδοχείο «Κόνσολας» στο Σαρακήνικο, καθώς και όλους τους κατοίκους του νησιού, τους οποίους είχα την ευκαιρία να γνωρίσω και οι οποίοι με υποδέχτηκαν με τον καλύτερο τρόπο σαν να ήμουν ήδη μέλος της μικρής τους κοινωνίας, με φιλοξένησαν κι έκαναν την παραμονή μου στο νησί άνετη και ευχάριστη.
Ευελπιστώ να τους δω ξανά όλους σύντομα.
Κατερίνα Σταματάκη
Δικηγόρος
