Την Πρωτοχρονιά, το έθιμο της βασιλόπιτας κρατάει από τα αρχεγονα χρόνια. Την παραμονή, με την αλλαγή του χρόνου, κάθε σπίτι κόβει τη βασιλόπιτα, η οποία κρύβει ένα φλουρί. Το πρώτο κομμάτι θεωρείται του Χριστού, το δεύτερο του σπιτιού και τα υπόλοιπα των παρεβρισκομένων. Σε όποιον τύχει το φλουρί, εκείνος παίρνει δώρα και είναι ο τυχερός της χρονιάς. Με τον καινούργιο χρόνο κάθε σπίτι έχει το έθιμο του ποδαρικού. Ποδαρικό κάνει ο πρώτος που θα μπει στο σπίτι τον καινούργιο χρόνο, και θεωρήται ότι θα φέρει γούρι για τον υπόλοιπο χρόνο.
Τέλος, μέρος των εθίμων της νέας γεννιάς είναι το παίξιμο χαρτιών περιμένοντας την αλλαγή του χρόνου. Τα ποσά είναι συνήθως χαμηλά αφού ο σκοπός είναι η διασκέδαση και όχι το κέρδος.
Την παραμονή της Πρωτοχρονιάς που είναι ταυτόχρονα και η παραμονή της γιορτής του Αγίου Βασιλείου αφήνουν στο τραπέζι ένα ποτήρι κρασί με φαγητό ή ένα γλυκό με κάποιο ποτό και νερό για να έρθει ο Άγιος να αφήσει τα δώρα του, να φάει και να πιει και να ξεκουραστεί. Στην Ελλάδα η ανταλλαγή των δώρων γίνεται την Πρωτοχρονιά.
Την Πρωτοχρονιά παίρνουν τις εικόνες από την εκκλησία για να κάνουν ποδαρικό στα σπίτια. Δεν δίνουν τίποτα δανεικό ούτε παίρνουν γιατί θεωρούν ότι όλο το χρόνο θα δανείζονται ή θα δανείζουν. Δεν μαλώνουν γιατί θα μαλώνουν όλο το χρόνο. Ο ανύπαντρες κοπέλες ρίχνουν φύλλα ελιάς στο τζάκι. Αν το φύλλο γυρίσει ανάποδα θα παντρευτούν αυτόν που θέλουν.
Άλλη παράδοση θέλει τις ανύπαντρες κοπέλες να παίρνουν τρία κουκιά (όσπριο) το ένα ζεματισμένο, το άλλο ολόκληρο και το άλλο ξεφλουδισμένο. Με κλειστά μάτια πιάνουν ένα κουκί. Αν πιάσουν το ολόκληρο σημαίνει ότι θα παντρευτούν νέο άνδρα.
Το ζεματισμένο σημαίνει χήρο και το ξεφλουδισμένο φτωχό. Σήμερα όλα τούτα τα έθιμα και οι παραδόσεις τείνουν να ξεχαστούν στις μεγάλες πολιτείες ενώ στα χωριά άλλα εξακολουθούν να υπάρχουν κι άλλα να έχουν ήδη ξεχαστεί. Στην Ελλάδα του σήμερα γίνεται προσπάθεια από πολλούς φορείς για την αναβίωση και διατήρηση των εθίμων και είναι καθήκον όλων μας να κρατήσουμε ανέπαφες τις παραδόσεις μας, για να διατηρήσουμε έτσι και την πολιτιστική μας ταυτότητα ως λαοί.
Τα παραδοσιακά γλυκά των γιορτών είναι τα Χριστόψωμα, τα μελομακάρονα οι κουραμπιέδες, τα σαρίκια, τα αυγοκαλάμαρα, οι λουκουμάδες, οι γλυκοκουλούρες, η Βασιλόπιτα. Τα μελομακάρονα βουτιούνται σε μέλι και πασπαλίζονται με κοπανισμένο καρύδι, σησάμι και κανέλα.
Οι κουραμπιέδες έχουν αγνό βούτυρο, ρακί, αμύγδαλα, ζάχαρη άχνη. Η ζάχαρη συμβολίζει τα χιονισμένα βουνά της εποχής .Τα σαρίκια είναι από φύλλο ζύμης, τηγανίζονται σε καυτό λάδι και πασπαλίζονται με κανέλα και σησάμι. Τα ξεροτήγανα είναι περίπου ίδια με τα σαρίκια αλλά τυλίγονται στα δάκτυλα.
Οι λουκουμάδες είναι από ζύμη, τηγανίζονται σε καυτό λάδι και πασπαλίζονται κι αυτοί με μέλι και κανέλα. Τους τρωμε την παραμονή της Πρωτοχρονιάς για να πάρουμε τη γλύκα του παλιού χρόνου και να γλυκάνομε τον νέο που έρχεται.
Άλλο γλυκό είναι οι γλυκοκουλούρες.
Τα βασικά υλικά της βασιλόπιτας είναι φρέσκο βούτυρο, γάλα, αυγά, μυρωδικά, αλεύρι. Είναι έθιμο πανάρχαιο που ξεκινά από την Αρχαία Ελλάδα αφού οι πρόγονοί μας έφτιαχναν μια πίτα από φρέσκο σιτάρι και την αφιέρωναν στη θεά Δήμητρα. Αλλά και στον Απόλλωνα αφιέρωναν πίτα άρτο.
Στην Χριστιανική πίστη η πίτα αυτή αφιερώνεται στον Ιησού Χριστό ή στον Άγιο Βασίλη. Μέσα στην πίτα υπάρχει ένα νόμισμα. Η πίτα κόβεται την ημέρα της Πρωτοχρονιάς από τον νοικοκύρη του σπιτιού. Τα κομμάτια ονοματίζονται δηλ. το κομμάτι του Χριστού, της Παναγίας, του Αγίου Βασιλείου, του μπαμπά, της μαμάς, των παιδιών, των παππούδων, των καλεσμένων. Όποιος τύχει το νόμισμα θεωρείται ο τυχερός της νέας χρονιάς.
Το νόμισμα της πίτας κατά άλλους συμβολίζει το αστέρι της Βηθλεέμ ενώ άλλοι υποστηρίζουν ότι:
Ο Άγιος Βασίλειος επίσκοπος της Καισαρείας, μάζεψε τα κοσμήματα των Καισαρειέων για να σώσει την πόλη του από την λεηλασία που ετοίμαζε ο έπαρχος Μοχάμεντ Αλή. Όμως ο αιμοσταγής έπαρχος βλέποντας την προσήλωση των κατοίκων στον επίσκοπό τους και την προσπάθεια του επισκόπου να σώσει την πόλη του, ντράπηκε κι έφυγε χωρίς να πάρει τίποτα και χωρίς να πειράξει κανέναν.
Ο Άγιος Βασίλειος γύρισε πίσω με όλα τα χρυσαφικά αλλά δεν γνώριζε ποιο κόσμημα ανήκε σε ποιόν. Έτσι αποφάσισε να ζυμωθούν ψωμιά. Σε κάθε ψωμί έβαλαν κι από ένα κόσμημα. Κάθε οικογένεια πήρε από ένα ψωμί και όλοι από ένα χρυσαφικό. Έτσι έφτασε το έθιμο ως τις μέρες μας.
Κυρίαρχο κρέας των ημερών είναι το χοιρινό. Η πηχτή γίνεται από τα πόδια και το κεφάλι. Το κρέας βράζεται καλά, κόβεται σε μικρά κομμάτια. Αυτό το κρέας μαζί με λίγο ζουμί και διάφορα μυρωδικά το βάζουν σε μπολάκια. Εκεί πήζει γι αυτό λέγεται και πηχτή.
Τα λουκάνικα γίνονται από τα έντερα τα οποία γεμίζονται με κρέας και μυρωδικά. Καπνίζονται πάνω από το τζάκι κι έτσι διατηρούνται. Επίσης μαγειρεύουν κρέας σε κρασί χωρίς ίχνος νερού. Τα εντόσθια του χοίρου τα τηγανίζουν. Επίσης ο κόκορας ή κότα γίνεται σούπα. Ένα φαγητό που βοηθάει τα στομάχια των ξενυχτισμένων Κρητικών από το γλέντι των Χριστουγέννων και της Πρωτοχρονιάς.
Αυτές τις ημέρες οι Κρητικοί αλλά κι όλοι οι Έλληνες συνηθίζουν να προκαλούν την τύχη τους σε τυχερά παιχνίδια με χαρτιά ή ζάρια. Ακολουθεί το τυπικό της Ορθόδοξης Εκκλησίας για τον αγιασμό των υδάτων. Οι ιερείς αγιάζουν τα νερά στο λιμάνι του Ηρακλείου. παπάς πετάει στο νερό τον σταυρό και νέοι άνδρες και γυναίκες ακόμα και παιδιά βουτούν για να τον πιάσουν. Όποιος βουτήξει και τον πιάσει θεωρείται ευλογημένος και τυχερός.