Στο όνομα της προόδου της εξέλιξης του πολιτισμού και των ίσων ευκαιριών, την εποχή που τα νέα ζευγάρια δεν μπορούν να γίνουν νέοι γονείς αλλά μάλλον, όταν παντρευτούν θα είναι νέοι παππούδες, εμφανίστηκε η πονηρή ιδέα της εξουσίας προς την μάζα: οι γάμοι των ομοφυλόφιλων και τα δικαιώματα που αντιστοιχούν στα gay ζευγάρια που παντρεύονται.
Οι ψευτο – συζητήσεις που θα ξεκινήσουν γύρω από αυτό το θέμα έχουν σκοπό να κρύψουν τον πόλεμο που έχει ξεκινήσει το παγκόσμιο σύστημα κατά των δύο φύλλων που ενωμένα έπρεπε να αγωνίζονται κατά του ατομικισμού, της απανθρωπιάς, της εξαφάνισης του φιλότιμου καθώς επίσης και στις κάθε μορφής ρατσιστικές διακρίσεις που στο καπιταλιστικό μας σύστημα θωρούνται σχεδόν φυσιολογικές.
Το σημείο όμως που πρέπει να επικεντρωθούμε δεν είναι γύρω από τον γάμο των gay αλλά η καταστροφή της παραδοσιακής οικογένειας που προωθεί ο μεταμοντέρνος καπιταλισμός.
Θα περιοριστώ στην ουσία της υπόθεσης που, κατά την γνώμη μου, είναι η εξής: η καταστροφή της οικογένειας που πραγματοποιείται σήμερα με αυξανόμενη ένταση και εγγράφεται στην λογική της ανάπτυξης ενός καπιταλισμού εντελώς ασυμβίβαστου με το παραδοσιακό σχήμα της αστικής τάξης το οποίο είχε αναπτυχθεί έως το 1968 [ οικογένεια, κράτος, θρησκεία κλπ]. Σε αυτήν την προοπτική η συζήτηση για τους γάμους των gay δεν πρέπει να επικεντρωθεί στα πιθανά νομικά δικαιώματα που πιθανόν το κράτος να τους παραχωρήσει, αλλά στην καταστροφή των παλιών αξιών της αστικής τάξης που όσα ελαττώματα και αν είχαν αυτές οι αξίες είναι ενάντια στην επέκταση του σημερινού, ντροπιαστικού, απολυταρχικού, παθολογικού, παγκόσμιου οικονομικού κώδικα.
Εάν πράγματι οικογένεια από την φύση της σημαίνει αγάπη, στοργή , αφοσίωση, σημαίνει επίσης και συναισθηματική, βιολογική και εργασιακή ΣΤΑΘΕΡΟΤΗΤΑ. Η καταστροφή της οικογένειας είναι σαφέστατα συμβατή και συνεπής με την εφαρμοζόμενη αυτήν την στιγμή διαδικασία της αβέβαιης, της ασταθούς ανθρώπινης ύπαρξης. Ο ιδεολογικός πόλεμος κατά της αστικής οικογένειας συμβαίνει την στιγμή που οι νέοι άνθρωποι εξαιτίας της ανεργίας και της ελαστικής ανασφάλιστης ή κακοπληρωμένης εργασίας δεν μπορούν να δημιουργήσουν οικογένεια. Ο παγκόσμιος καπιταλισμός δημιουργώντας συνθήκες αβεβαιότητας και εργασιακής ανασφάλειας στους ανθρώπους αυτόματα τους αναιρεί το δικαίωμα της δημιουργίας του παραδοσιακού πυρήνα της οικογένειας. Αν λοιπόν, η αριστερά ή η κοινωνία μας δεχτεί αυτήν την θεωρία των gay γάμων, αυτόματα δέχεται και τους κανόνες της αγοράς, η οποία , όπως την ζούμε, δεν έχει όρια και περιορισμούς.
Οι αστικές αυτές αξίες [ οικογένεια, κράτος , θρησκεία] καταπολεμήθηκαν μετά το 1968 από την αριστερά, αλλά σήμερα επειδή αυτό βολεύει την παγκόσμια χρηματοπιστωτική βαρβαρότητα η αριστερά πρέπει να πει ΟΧΙ σε αυτό το σχέδιο που θεωρεί ως κάτι ασυμβίβαστο την οικογένεια στην παραδοσιακή της μορφή.
Η αριστερά, ας κοιτάξει σοβαρά πλέον όχι μόνο τα ανθρώπινα δικαιώματα [ κανείς δεν αρνείται το δικαίωμα στην διαφορετικότητα] , αλλά και τα εγκαταλειμμένα κοινωνικά δικαιώματα.
Μέτρα όπως οι μειώσεις των μισθών, των συντάξεων, η κατάργηση του κοινωνικού κράτους, η αύξηση των ορίων ηλικίας των συνταξιούχων, είναι κάτι φυσιολογικό για τα νεοφιλελεύθερα καθεστώτα, μέτρα τα οποία πρέπει να δεχτούμε παθητικά χωρίς διαμαρτυρίες. Θα πρέπει, ίσως, να διαμαρτυρόμαστε για ζητήματα δευτερεύοντα που δεν ενοχλούν την κυρίαρχη ομάδα εξουσίας, ώστε στο τέλος να υποταχτούμε τελείως σε αυτήν;
Χ.Γερ.Γεωργιλάς