Μεγάλος αγώνας δόθηκε συνολικά από τη Χανιώτικη κοινωνία διά του Συλλόγου «Φίλοι του Πολυτεχνείου Κρήτης» αλλά κυρίως από τον Γιώργο Κατσανεβάκη που από όποιο μετερίζι κι αν βρισκόταν (πρόεδρος Τεχνικού Επιμελητηρίου Δυτ. Κρήτης, Δήμαρχος, Νομάρχης) έκανε θέμα πρώτης προτεραιότητας την δρομολόγηση λειτουργίας και γιγάντωση του Πολυτεχνείου Κρήτης.
Η εγκαθίδρυση του Πολυτεχνείου Κρήτης στα Χανιά που ήταν όνειρο της τοπικής κοινωνίας, πέρασε από πολλά στάδια και περιπέτειες που καταλληλότερος να μιλήσει γι’ αυτά είναι ο ίδιος ο Γιώργος Κατσανεβάκης όποτε θελήσει και αν το κρίνει σκόπιμο.
Πιστεύομε ότι οι εμπειρίες και η γνώση πρέπει να καταγράφονται κυρίως για τους νεότερους αλλά και γι’ αυτούς που διαχειρίζονται θέματα στον τόπο αυτό που δυστυχώς όπως τώρα στην περίπτωση της Πρυτανείας του Πολυτεχνείου Κρήτης αποδεικνύονται ανιστόρητοι , ανενημέρωτοι και ως εκ τούτου επικίνδυνοι.
Εκτός λοιπόν της ιστορίας που σέρνει μαζί του το επίμαχο κτίριο που είναι δεμένο με μια σειρά μνημείων του γενικότερου ιστού της Παλιάς Πόλης, έχει και το ίδιο τη δική του ΙΣΤΟΡΙΑ που απαντά στο ΓΙΑΤΙ της μεταβίβασης του στην ουσία από το Υπουργείο Εθνικής Άμυνας με χρηματοδότηση του Υπουργείου Παιδείας στο Πολυτεχνείο Κρήτης.
Οι σημερινοί ινστρούχτορες της Πρυτανείας αγνοούν τα στάδια ίδρυσης και τις συνθήκες δημιουργίας του Πολυτεχνείου. Έτσι εξηγείται και η καταφανής περιφρόνηση και προσβολή της τοπικής κοινωνίας που επιδεικνύεται με τις απαράδεκτες για πανεπιστημιακούς ενέργειές τους.
Το Ίδρυμα, κύριοι, δεν θα υπήρχε αν δεν εγίνετο η κίνηση μεταβίαβασης των κτιρίων της Μεραρχίας Κρητών (Διοικητήριο).
Μετά από τις αρχικές περιπέτειες άρχισε να επικιρατεί η «άποψη» η οποία προωθείτο καταλλήλως… της λειτουργίας στα Χανιά μιας Σχολής του Πανεπιστημίου Κρήτης και αυτό θα ήταν όλο.
Τότε σύσσωμη η Χανιώτικη κοινωνίας ευαισθητοποιήθηκε, έκανε δικό της θέμα την δημιουργία του Πολυτεχνείου Κρήτης. Ο μακαρίτης πνευματικός άνθρωπος συνταξιούχος εκπαιδευτικός τότε, Αλέκος Κονταδάς, επικεφαλής των Φίλων του Πολυτεχνείου Κρήτης, αλλά και όλοι οι φορείς του τόπου με μπροστάρη τον Γιώργο Κατσανεβάκη, με παρεμβάσεις, πέτυχαν την εκχώρηση στην ουσία των επίμαχων κτιρίων για να μπορεί να λειτουργήσει το Ίδρυμα που τότε εστεγάζετο στα κτίρια των παλιών φυλακών. Χωρίς τα κτίρια αυτά η συνέχιση της λειτουργίας του Πολυτεχνείου εφένετο αμφίβολη.
Αυτή είναι η αλήθεια.
Παραδόσαμε την ψυχή μας, την ιστορία μας, την ταυτότητά μας, στο Πολυτεχνείο Κρήτης και αυτοί μας «φτύνουν κατάμουτρα». Κρίμα που βρίσκεστε ως σημερινή διοίκηση του Πολυτεχνείου Κρήτης σε πλήρη αντίθεση και σύγκρουση με την πρωτοποριακή κοινωνία των Χανίων.
Πουλάτε, κύριοι, την ίδια σας την ύπαρξη αν προχωρήσετε σ’ αυτό το ανοσιούργημα και απαξιώνετε το Πολυτεχνείο Κρήτης, που από θεμέλιο φύλακας του πολιτισμού και επισήμως μετατρέπεται σε κοινό μεταπράτη των όσιων και των ιερών μας που σας εμπιστευτήκαμε.
Νίκος Αγγελάκης