ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ ΣΕΙΡΑ 4η “ΣΥΜΜΟΡΙΑ ΤΗΣ ΔΡΑΧΜΗΣ”
Dimitris Mitropetros κ. Καζάκη: Υποστηρίζετε με σθένος την γενική πολιτική απεργία, ως την μητέρα όλων των μαχών στη βάση της επανόδου του λαού στην εξουσία της χώρας. Οπως λέει και το δεύτερο ερώτημα, κάποια άτομα περιμένουν τις πεφωτισμένες ηγεσίες και άλλα όχι, είτε αγνοώντας είτε ασπαζομενα το θέμα του εθνικού νομίσματος. Προσωπικά, σε συζητήσεις που έχω συμμετάσχει με άτομα διαφορετικών ιδεολογικών καταβολών, παρατηρώ σαν κοινή συνισταμένη την ανάγκη να βρεθεί ως “αποκούμπι” μια πλατιά συμμαχία, που ενδεχομένως να εκφράζεται και κομματικά σαν “κόμμα της δραχμής” – χωρίς απαραιτήτως να περιορίζεται σε ευσεβείς κοινοβουλευτικές επιδιώξεις – και που θα περιλαμβάνει, ως καθοδηγητικό όργανο αν θέλετε, ένα τύποις “συμβούλιο προσώπων” που είναι αναγνωρίσιμοι στο πλατύ κοινό ( όλοι υπέρ της δραχμής ) και προέρχονται από όλο το πολιτικό φάσμα ( με τις όποιες ιδιαιτερότητες ). Δεδομένου ότι είναι κάτι το οποίο ακούω συχνά, ότι δίνει σε πολύ κόσμο κάποια ασφάλεια η ετερογένεια αυτή και ότι το περιέγραψα όσο πιο καλά μπορούσα, θα ήθελα να μου σχολιάσετε πόσο ρεαλιστικό είναι κάτι τέτοιο και κατά πόσο μπορεί να συμβαδίσει με όσα περιγράφετε. Ευχαριστώ.
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Η Πολιτική Γραμματεία του ΕΠΑΜ έχει υιοθετήσει την πρόταση αυτή για ένα «συμβούλιο προσωπικοτήτων» με κοινή βάση την αποδοχή του εθνικού νομίσματος και έχει αρχίσει να έρχεται σε συνεννόηση με όσους ενδιαφέρονται για να γίνει κάτι τέτοιο. Ελπίζω πολύ σύντομα να είμαστε έτοιμοι να ανακοινώσουμε και αυτή την πρωτοβουλία.
Ωστόσο, αυτό δεν σημαίνει ότι πρέπει να υποστείλουμε την σημαία της Γενικής Πολιτικής Απεργίας διαρκείας. Κάθε άλλο. Η λύση του δράματος σήμερα δεν μπορεί να είναι κοινοβουλευτική, διότι η συνταγματική τάξη της χώρας έχει διαστραφεί τόσο πολύ που μόνο μια Συντακτική Εθνοσυνέλευση μπορεί να σου δώσει την δυνατότητα να κάνεις μια καθαρή αρχή υπέρ του Λαού και της Δημοκρατίας. Το κοινοβούλιο σήμερα αποτελεί το άλλοθι, την βιτρίνα για ένα καθεστώς χούντας και κατοχής πολύ χειρότερο από εκείνα που γνωρίσαμε ιστορικά. Επομένως δεν μπορείς να το διατηρήσεις ως δήθεν αντιπροσωπευτικό όργανο του ελληνικού λαού. Αν το κάνεις τότε θα είσαι αιχμάλωτος ενός νομικού καθεστώτος που δεν σου επιτρέπει στο ελάχιστο να ξεφύγεις από τις δεσμεύσεις που έχουν αναληφθεί σε βάρος του ελληνικού λαού.
Επομένως η Γενική Πολιτική Απεργία διαρκείας και η προετοιμασία της είναι ο μόνος δημοκρατικός τρόπος να περάσει η χώρα στα χέρια του ελληνικού λαού, ώστε ο ίδιος και όχι κάποιος ή κάποιοι στο όνομά του, να αναλάβει την διακυβέρνηση με όρους αληθινής δημοκρατίας χωρίς εξωτερικές και εσωτερικές δεσμεύσεις και εξαρτήσεις. Αυτό δεν σημαίνει ότι αποκλείουμε την συμμετοχή στις όποιες πιθανές εκλογές. Απλά για εμάς οι εκλογές, όπως και οι συνεργασίες είναι ένα βήμα για την εκλαΐκευση, την προετοιμασία και την πραγματοποίηση της Γενικής Πολιτικής Απεργίας. Ακόμη κι αν θεωρήσει κανείς ότι κάτω από μια ιδιοτροπία των συγκυριών οι δυνάμεις υπέρ του εθνικού νομίσματος μπορέσουν να σχηματίσουν μια κοινοβουλευτική πλειοψηφία, ακόμη και τότε πρέπει να είναι έτοιμος ο ελληνικός λαός κατάλληλα οργανωμένος και προετοιμασμένος ώστε να επιβάλλει την θέλησή του με την Γενική Πολιτική Απεργία και να απαιτήσει την Συντακτική Εθνοσυνέλευση. Διαφορετικά θα μείνει στα κρύα του λουτρού για μια ακόμη φορά περιμένοντας μάταια να αναγνωρίσουν οι δωσίλογοι και οι κατακτητές το αποτέλεσμα των εκλογών.
Anna Zouravlioff
Προς Δημήτρη Καζάκη: Θα εκφράσω το θαυμασμό μου για τις μακροοικονομικές σας αναλύσεις για τις ιστορικές γνώσεις αλλά και την ερμηνεία των γεγονότων, τις τρομακτικές προβλέψεις σας στις οποίες πέφτετε διαρκώς μέσα, δυστυχώς, και την εντατική προσπάθεια που κάνετε ακούραστα τόσο καιρό να ενημερώνετε τον κόσμο για όλα αυτά που ζούμε και θα ζήσουμε! επέιδή εκτιμώ αφάνταστα όλη αυτή την προσπάθεια που κάνετε, που ξέρουμε όλοι ότι μπορεί να ρίχνει αλάτι στις πληγές, αλλά η αλήθεια έχει τεράστια αξία, θα ήθελα να σας δω να οργανώνετε τόσο καλά όσο το ΕΠΑΜ μια ομάδα συνειδητοποιημένη και δυναμική, όπως ξεκίνησε αρχικά τότε στην Πλατεία Συντάγματος, που όλοι ενωμένοι επιστήμονες και διανοούμενοι, κατεβήκατε και εμψυχώσατε τον κόσμο ώστε να δώσει ένα δυναμικό παρόν και μια αξέχαστη εμπειρία πατριωτισμού και αισιοδοξίας. Το ξέρω, από τότε συνέβησαν πολλά, σκορπιστήκατε, ανησυχείτε όλοι, και όλοι μας τελικά ζούμε τη μέρα της μαρμότας επι 3 χρόνια, χωρίς να βλέπουμε,όχι φως, αλλά πλέον πέφτουμε στο γκρεμό!!! Αγαπητέ Δημήτρη, δεν έχω πια καμιά απορία για το ότι το εθνικό νόμισμα αποτελεί νομοτέλεια, τα έχεις πει όλα και εσύ και άλλοι, θέλω να σε παρακαλέσω να χρησιμοποιήσεις τις ικανότητές σου ώστε να ξαναμαζευτείτε όλοι, όπως τότε! Δεν έχουμε χρόνο, εσύ το ξέρεις καλύτερα και καταλαβαίνω την αγανανάκτησή σου και την ορμή σου, αλλά νικάει ο ”εξυπνότερος”. Ο Έλληνας ζει 50 χρόνια χωρίς πόλεμο, δεν θέλει εμφύλιο, δεν θέλει “αραβική άνοιξη”, θέλει να πρυτανεύσει η λογική και να αναγκαστούν ”ΟΙ” να παραδώσουν τα όπλα!!! Μόνο μια μαζική παρουσία του κόσμου θα δώσει τη λύση, αλλά θα προηγηθεί και θα ηγηθεί η μαζική παρουσία του επιστημονικού κόσμου και των διανοούμενων. Δεν σου ρίχνω ευθύνες, σε παρακαλώ να προσπαθήσεις να το οργανώσεις!!! Σε χαιρετώ
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Κατανοώ την ανησυχία σας και να είσαστε σίγουρη ότι κάνουμε ότι μπορούμε προς αυτή την κατεύθυνση. Δεν αρνηθήκαμε τις συνεργασίες, αρκεί να έχουν ξεκάθαρο στόχο την ανατροπή αυτής της κατάστασης. Δε μπλέξαμε ποτέ σε ίντριγκες και πάρε-δώσε παρασκηνίου, ούτε βάλαμε νερό στο κρασί μας για μια καρέκλα. Θα κάνουμε ότι μπορούμε για να συγκεντρωθούν όλες εκείνες οι δυνάμεις που μπορούν να έχουν κοινό στόχο. Όμως την λύση θα την δώσει ο λαός στους δρόμους, στη γειτονιά, στην πόλη και στο χωριό.
Χωρίς αυθεντικά παλλαϊκή οργάνωση δεν πρόκειται να δούμε άσπρη μέρα.
Γιώργος Σ. Τσιάμης:
Dimitris Kazakis, συμφωνώ απόλυτα με τις απόψεις σας για το ρόλο του κράτους στην επιχειρηματικότητα και στο δημόσιο έλεγχο. Το ερώτημα είναι αν είναι εφικτή η εφαρμογή μίας τέτοιας πολιτικής ή διάφοροι γεωπολιτικοί παράγοντες οφείλουν να μπουν ως άγνωστοι παράγοντες στη λύση της εξίσωσης. Δηλαδή ο διεθνής συσχετισμός δυνάμεων πόσο θα παρεμποδίσει τέτοιες λύσεις;
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Για να μετρηθεί η επίδραση των γεωστρατηγικών όρων του όλου προβλήματος της μετάβασης σε μια οικονομία απαλλαγμένη από την κυριαρχία των «μη λειτουργικών επενδυτών», θα πρέπει να πάρουμε υπόψη μας την γενική κατάσταση της παγκόσμιας οικονομία και πολιτικής. Η παγκόσμια οικονομία και πολιτική βρίσκεται στην χειρότερη κατάσταση που έχει βρεθεί ποτέ μετά τον 2ο παγκόσμιο πόλεμο. Η παγκόσμια οικονομία βρίσκεται στην δίνη μιας παγκόσμιας κρίσης που την κάνει τόσο εύθραυστη και ευάλωτη όσο ποτέ άλλοτε. Αυτό έχει την αντανάκλασή του και στην παγκόσμια πολιτική όπου πυροδοτούνται διαρκώς νέες αντιθέσεις και κλιμακώνονται ακόμη και σε πολεμικές αναμετρήσεις. Η παγκόσμια οικονομία πρέπει να αλλάξει εσωτερική αρχιτεκτονική με όρους βίαιης προσαρμογής και διάλυσης παραδοσιακών δομών και η παγκόσμια πολιτική αναλαμβάνει να αλλάξει ριζικά σύνορα, κυριαρχίες, συσχετισμούς δύναμης.
Τι σημαίνουν όλα αυτά; Κάτι πολύ απλό. Μια χώρα του μεγέθους της Ελλάδας μπορεί κάλλιστα να αλλάξει ρώτα αξιοποιώντας επιθετικά την κατάσταση της παγκόσμιας οικονομίας και πολιτικής. Αν υπάρξει μια ριζική ανατροπή στην Ελλάδα, θα δημιουργηθεί τέτοιο τσουνάμι στις παγκόσμιες αγορές που θα χρειαστούν μήνες οι μεγάλες οικονομίες και τα διεθνή κέντρα για να το αντιμετωπίσουν. Ιδίως αν η Ελλάδα φροντίσει να συντηρεί αυτό το κλίμα αναταραχής με παρεμβάσεις στις αγορές, με διεθνοποίηση του προβλήματός του χρέους, με το να εγκαλέσει – όπως προβλέπεται από το διεθνές δίκαιο – το πολιτικό προσωπικό της ευρωζώνης για εγκληματικές πράξεις εναντίον του ελληνικού λαού και κατά της ανθρωπότητας, κοκ. Αρκεί να έχεις ως χώρα την πρωτοβουλία των διεθνών κινήσεων και η κατάρρευση των αγορών, το βύθισμα σ’ ένα νέο μεγάλο παγκόσμιο κραχ θα κάνει τα υπόλοιπα. Με δεδομένο ότι η χώρα θα έχει σταματήσει μονομερώς και ολοκληρωτικά τις πληρωμές χρέους, θα έχει απεξαρτηθεί από τις εξωτερικές αγορές κεφαλαίου και θα έχει θέσει υπό καθεστώς χρεοκοπίας και δημόσιου ελέγχου το εγχώριο τραπεζικό σύστημα, δεν θα έχει να φοβηθεί από τις αναταραχές των αγορών και το παγκόσμιο κραχ. Πολύ περισσότερο αν φροντίσει, που οπωσδήποτε θα το κάνει από τα πρώτα εικοσιτετράωρα, να αλλάξει την χαρτογραφία, αλλά και τους όρους των διεθνών οικονομικών της σχέσεων ώστε να βασίζονται σε διακρατικές επαφές και συμφωνίες, χωρίς να είναι έρμαια των διεθνών χρηματιστηρίων.
Αν σας ανησυχεί τυχόν πολεμική επέμβαση από μεριάς της ευρωζώνης, ή των ΗΠΑ, θα σας έλεγα ότι πολύ, μα πάρα πολύ δύσκολα θα υπήρχε μια τέτοια εξέλιξη. Καταρχάς καμιά από αυτές τις χώρες δεν τολμά να επέμβει εκεί όπου υπάρχει και δυναμώνει ένα αρραγές εθνικό μέτωπο στην βάση της παλλαϊκής άμυνας. Κι αυτό να είσαστε σίγουρος ότι θα υπάρξει από την πρώτη στιγμή. Διότι, αφενός, όλος ο ελληνικός λαός θα δει από τα πρώτα κιόλας εικοσιτετράωρα να αλλάζει η ζωή του προς το καλύτερο και, αφετέρου, η λαϊκή δικαιοσύνη θα μας απαλλάξει από τους φύσει, θέση και κατ’ επάγγελμα προδότες. Αν ξηλωθεί ολόκληρο το προδοτικό, διεφθαρμένο και φαύλο οικονομικό και πολιτικό καθεστώς της χώρας από τις πρώτες ημέρες της μεγάλης ανατροπής, τότε που θα βρει ο εξωτερικός εχθρός την Πέμπτη Φάλαγγα που χρειάζεται για δολιοφθορά του εσωτερικού μετώπου;
Όσο για την Τουρκία, που από τις γειτονικές χώρες είναι η μόνη που στρατιωτικά μπορεί να απειλήσει την Ελλάδα, ισχύει και γι’ αυτήν το ίδιο. Πολύ περισσότερο που έχει αποδειχθεί πόσο ευάλωτο είναι το εσωτερικό της μέτωπο στην πιθανότητα πολέμου. Αυτό αποδείχθηκε στην περίπτωση της Συρίας, όπου ενώ το Τουρκικό κατεστημένο ήταν έτοιμο να επιτεθεί οι λαοθάλασσες που ξεχύθηκαν στους δρόμους των τουρκικών πόλεων απέτρεψαν την απειλή της πολεμικής αναμέτρησης. Άλλωστε, όποιος γνωρίζει την εσωτερική κατάσταση στην Τουρκία, ξέρει πολύ καλά ότι δεν είναι σε θέση να αντέξει ευρείες πολεμικές επιχειρήσεις.
Βασίλης Σταμάτης
DIMITRIS KAZAKIS Υπάρχουν 3 τρόποι να αποκτήσει χρήματα ένα κράτος, δανεισμός, νομισματική κυριαρχία και παραγωγή. Όλοι οι τρόποι μπορούν να χρησιμοποιηθούν ταυτόχρονα, ο ένας δεν αποκλείει τους άλλους. Ποια είναι όμως τα χαρακτηριστικά του κάθε τρόπου; Υπάρχει βασικός προαπαιτούμενος τρόπος, βάση του οποίου εξαρτώνται οι άλλοι; Εμείς ποιόν τρόπο ΠΡΕΠΕΙ να ακολουθήσουμε εδώ που βρισκόμαστε σήμερα;
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Οι 3 τρόποι απόκτησης χρήματος είναι ο εξωτερικός δανεισμός, η κοπή εθνικού νομίσματος και το πλεονασματικό εξωτερικό ισοζύγιο εμπορευμάτων και υπηρεσιών. Ο εξωτερικός δανεισμός καθώς και η προσέλκυση ξένου κεφαλαίου είναι οι πιο επαχθείς τρόποι άντλησης χρηματικών ροών για μια οικονομία. Η εξάρτηση από εξωτερικά δάνεια και κεφάλαια μιας εθνικής οικονομίας την μετατρέπει σε υποχείριο των δανειστών της και των κεφαλαιοκρατών του εξωτερικού. Όπως γίνεται π.χ. με την Ελλάδα από την εποχή που ιδρύθηκε επίσημα ως κράτος. Η κοπή εθνικού νομίσματος στο βαθμό που γίνεται από το κράτος με εθνικοποιημένη την κεντρική τράπεζα επιτρέπει την ροή χρήματος στην οικονομία χωρίς να προστίθεται χρέος, χωρίς να φορτώνεται με χρέος τόσο το κράτος, όσο και η οικονομία. Ιδίως αν το χρήμα κυκλοφορεί στην οικονομία όχι με την μορφή εσωτερικών δανείων από τις εγχώριες τράπεζες, αλλά με διαμέσου της αναδιανομής εισοδήματος υπέρ των εργαζόμενων στρωμάτων. Δηλαδή αν το χρήμα που κόβει το κράτος δίνεται στην οικονομία με την μορφή αυξήσεων μισθών, συντάξεων και λαϊκών εισοδημάτων εν γένει, τότε περιορίζεται δραστικά και το ιδιωτικό χρέος των νοικοκυριών και αυξάνεται η δυνατότητα αποταμίευσης. Στον βαθμό που η εσωτερική αγορά και οικονομία δεν ελέγχεται από καρτέλ, τραστ και ιδιωτικά μονοπώλια, τότε οι αυξήσεις αυτές δεν δημιουργούν πληθωριστικές πιέσεις γιατί διευρύνουν τον τζίρο στην αγορά και αυξάνουν τις ευκαιρίες επένδυσης. Αν μάλιστα υπάρχει σχέδιο που διευκολύνει τις επενδύσεις στην παραγωγή, πρώτα και κύρια διαμέσου των δημοσίων επενδύσεων, τότε δημιουργούνται νέες θέσεις σταθερής απασχόλησης με αυξημένες απολαβές. Τίποτε απ’ όλα αυτά δεν δημιουργεί πληθωριστικές πιέσεις.
Το πλεονασματικό εμπορικό ισοζύγιο προσθέτει χρήμα στην εθνική οικονομία. Όμως κάτι τέτοιο προϋποθέτει μια οικονομία με τέτοια παραγωγή και παραγωγικότητα της εργασίας που να μπορεί να υποκαθιστά τις εισαγωγές και να έχει την δυνατότητα σημαντικών εξαγωγών. Για να γίνει κάτι τέτοιο απαιτούνται επενδύσεις υψηλού επιπέδου και υψηλός βαθμός ανάπτυξης των παραγωγικών δυνάμεων μιας οικονομίας.
Ποια από τις τρεις μεθόδους μπορεί να αξιοποιήσει σήμερα η ελληνική οικονομία; Προφανώς δεν μπορεί να συνεχίσει να εξαρτάται από τον εξωτερικό δανεισμό, ούτε από την προσέλκυση ξένων επενδύσεων. Οι ξένες επενδύσεις για να είναι επωφελείς για μια εθνική οικονομία θα πρέπει πρώτα αυτή να βρίσκεται σε αναπτυξιακή τροχιά με επίπεδο επενδύσεων στο εσωτερικό τέτοιο ώστε να αποζητά συγκεκριμένες επενδύσεις στην παραγωγή και την τεχνολογία που προσθέτουν νέες θέσεις σταθερής απασχόλησης, αυξάνουν τα εισοδήματα και την κατανάλωση μέσα από την αύξηση της προστιθέμενης αξίας. Μια οικονομία υπό καθεστώς χρεοκοπίας δεν μπορεί να προσελκύσει τέτοιες επενδύσεις, παρά μόνο αρπαχτικά, πτωματοφάγα όρνια που ειδικεύονται στην διάλυση των οικονομιών και στην αξιοποίηση έτοιμων μεριδίων αγοράς και περιουσιακών στοιχείων.
Το πλεονασματικό εμπορικό ισοζύγιο είναι όνειρο θερινής ή χειμερινής νυχτός υπό την υπάρχουσα κατάσταση. Επομένως μόνο με την κοπή εθνικού κρατικού νομίσματος θα μπορέσει η οικονομία να χρηματοδοτηθεί χωρίς να προσθέτει ιδιωτικό και δημόσιο χρέος, αλλά και να χρηματοδοτήσει διαμέσου της αύξησης των λαϊκών εισοδημάτων των αναγκαίων επενδύσεων και της ανάπτυξης της χώρας. Αρκεί βεβαίως η νέα λαοκρατούμενη εξουσία να αρνηθεί και να διαγράψει μονομερώς το υπάρχων δημόσιο χρέος μαζί με τις δεσμεύσεις που το συνοδεύουν, να εθνικοποιήσει την Τράπεζα της Ελλάδας και τις μεγάλες ιδιωτικές τράπεζες για να τις αφήσει να χρεοκοπήσουν ώστε να διαγραφούν τα ιδιωτικά χρέη και να επιβάλλει καθεστώς αυστηρού ελέγχου στην κίνηση κεφαλαίου από και κυρίως προς το εξωτερικό.
