Γράφει ο Ειρηναίος Μαράκης

Η κυβέρνηση της Ολλανδίας απαγόρευσε, στο όνομα μιας θολής υπεράσπισης της δημοκρατίας, την επίσκεψη του υπουργού εξωτερικών της Τουρκίας Αχμέτ Τσαβούσογλου κάτω από τις πιέσεις που δέχεται από τον Γκερτ Βίλντερς, τον αρχηγό της ακροδεξιάς που διεκδικεί να βγει πρώτο κόμμα με σύνθημα «έξω οι μουσουλμάνοι». Οι εκλογές έγιναν την Τετάρτη 15 Μάρτη (το κείμενο γράφτηκε πριν τις ολλανδικές εκλογές), τρεις μέρες πριν από τα διεθνή αντιρατσιστικά και αντιφασιστικά συλλαλητήρια της 18 Μάρτη.

Προχτές, στην κυριακάτικη Καθημερινή υπήρχε συνέντευξη όπου ο Μουφτής του Διδυμότειχου έδινε την τραγική περιγραφή των προσφύγων που πνίγονται ακόμα και σήμερα στον Έβρο και θάβονται σε ένα χωράφι-νεκροταφείο στο χωριό Σιδηρώ. Πρόσφυγες που δεν μπορούν πια να περάσουν στα νησιά, δοκιμάζουν τον Έβρο και χάνουν τη ζωή τους είτε γιατί πνίγονται είτε από το κρύο. Ενάντια στην Ευρώπη φρούριο, ενάντια στην ακροδεξιά που θέλει να καθορίσει την πολιτική ατζέντα, ενάντια στην κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ που συμμετέχει σε αυτό το έγκλημα με στρατόπεδα συγκέντρωσης, απελάσεις και κλειστά σύνορα, η απάντηση δεν θα έρθει από το «φιλελεύθερο δημοκρατικό τόξο» αλλά από το αντιρατσιστικό κίνημα και την εργατική τάξη. Το οποίο «φιλελεύθερο δημοκρατικό τόξο»  επικροτεί κάθε κατασταλτική προσπάθεια της κυβέρνησης ενάντια σε αλληλέγγυους, καταλήψεις και εργαζόμενους ενώ δεν ασχολείται καθόλου με την υψηλή προστασία που απολαμβάνει η ναζιστική συμμορία της Χρυσής Αυγής από τους θεσμούς του κράτους και την ίδια την κυβέρνηση!

Η «πολιτισμένη» Ευρώπη αυτές τις μέρες κλιμακώνει την ισλαμοφοβική υστερία με απαγορεύσεις πολιτικών συγκεντρώσεων Τούρκων μεταναστών στην Ολλανδία και άλλες χώρες. Με απέραντη υποκρισία, οι ίδιες κυβερνήσεις που συνεργάζονται με τον Ταγίπ Ερντογάν για το μπλοκάρισμα των προσφύγων, αρνούνται στους μετανάστες από την Τουρκία τα πολιτικά τους δικαιώματα στο όνομα της προστασίας της δημοκρατίας από τις μεθοδεύσεις του Ερντογάν. Θα σκέφτονταν αυτές οι κυβερνήσεις να απαγορεύσουν περιοδείες του Ραχόι στους μετανάστες από την Ισπανία που δουλεύουν στη Γερμανία; Σίγουρα όχι, και ο λόγος δεν είναι ότι ο Ραχόι είναι πιο δημοκράτης από τον Ερντογάν (ρωτήστε τους Βάσκους αν οι εμπειρίες τους από το ισπανικό κράτος είναι «δημοκρατικές»). Το πραγματικό υπόβαθρο της νέας υστερίας είναι το γεγονός ότι οι μετανάστες από την Τουρκία είναι μουσουλμάνοι.

Δεν ξεχνάμε επίσης ότι η εκλογή του Ντόναλντ Τραμπ σηματοδότησε μια έντονη στροφή προς τα δεξιά στην πολιτική της άρχουσας τάξης στις αναπτυγμένες καπιταλιστικές χώρες. Έχουμε έναν ανοιχτά ρατσιστή και σεξιστή στο Λευκό Οίκο να διακηρύσσει τον οικονομικό εθνικισμό με το σύνθημα «Πρώτα η Αμερική» και να έχει ως συμβούλους αντιδραστικούς σαν τον Στίβεν Μπάνον, ο οποίος υποστηρίζει ότι η Δύση βρίσκεται σε πόλεμο με τον Ισλαμικό κόσμο. Η εκλογή του Τραμπ δεν είναι το μόνο σημάδι δεξιάς μετατόπισης στην άρχουσα τάξη. Στη Βρετανία, οι Συντηρητικοί με την ηγεσία της Τερέζα Μέι επιδιώκουν να βάλουν μια ρατσιστική και ξενοφοβική σφραγίδα πάνω στην ψήφο για έξοδο από την Ευρωπαϊκή Ένωση. Και υπάρχουν απειλές για χειρότερα. Στη Γαλλία, η Μαρίν Λεπέν του φασιστικού Εθνικού Μετώπου προηγείται στις δημοσκοπήσεις για τις προεδρικές εκλογές με ένα πρόγραμμα πατριωτικής αντίθεσης στην παγκοσμιοποίηση που απηχεί πολλές από τις απόψεις του Τραμπ. Στη Γερμανία, το κόμμα «Εναλλακτική για τη Γερμανία» σέρνει όλο το αστικό πολιτικό σκηνικό προς τα δεξιά σε μια Ισλαμοφοβική κατεύθυνση. Ο Γκερτ Βίλντερς επιδιώκει κάτι παρόμοιο στην Ολλανδία. Επί σειρά ετών ο κρατικός ρατσισμός, που καλλιεργήθηκε από κυβερνήσεις της κεντροδεξιάς και της κεντροαριστεράς και στράφηκε κατά των μεταναστών, των προσφύγων και των Μουσουλμάνων, συνέβαλε στη νομιμοποίηση της νέας δεξιάς. Το κυνήγι των «παράνομων» μεταναστών από τον Τραμπ πατάει πάνω στην πολιτική των μαζικών απελάσεων επί Μπάρακ Ομπάμα. Τα αποτελέσματα των προσπαθειών της Ευρωπαϊκής Ένωσης επί τριάντα χρόνια να κατασκευάζει μια Ευρώπη-φρούριο φαίνονται στους πνιγμούς χιλιάδων μεταναστών και προσφύγων στη Μεσόγειο.

Η εναλλακτική βρίσκεται στις μαζικές κινητοποιήσεις που απλώθηκαν πλατιά από την αρχή της χρονιάς- τις πορείες των γυναικών στις ΗΠΑ και αλλού που «υποδέχθηκαν» την ορκωμοσία του Τραμπ, τις διαδηλώσεις ενάντια στον αποκλεισμό των Μουσουλμάνων που επιχείρησε να επιβάλει, τη μαχητική απάντηση στη συνοικία Ολνέ-σου-Μπουά του Παρισιού ενάντια στη βάρβαρη επίθεση της αστυνομίας στον νεολαίο εργάτη Τεό. Χρειαζόμαστε ένα παγκόσμιο κίνημα που χτίζει τη δύναμή του όχι μόνο με διαδηλώσεις αλλά και με απεργίες για να πισωγυρίσουμε την επίθεση της δεξιάς.

Για αυτούς ακριβώς τους λόγους τα συλλαλητήρια αυτού του Σαββάτου 18 Μάρτη, που θα πραγματοποιηθούν σε μια σειρά πόλεων στην Ελλάδα και στο εξωτερικό μεταξύ των οπ[οίων βρίσκονται και τα Χανιά (Σάββατο 18/3, 1μμ στην Πλατεία Αγοράς), αποκτούν πιο πιεστική αμεσότητα μέσα σε αυτές τις συνθήκες. Το αντιρατσιστικό και αντιφασιστικό κίνημα, οι εργατικές ενώσεις και τα συνδικάτα, βγαίνουμε συντονισμένα στους δρόμους πολλών ευρωπαϊκών πόλεων ενάντια στον ρατσισμό και την ακροδεξιά απειλή, παίρνοντας τη σκυτάλη από τους χιλιάδες διαδηλωτές που βγήκαν στους δρόμους των ΗΠΑ ενάντια στις ίδιες επιθέσεις του Ντόναλντ Τραμπ. Κάνουμε έτσι ένα μεγάλο βήμα για να χτίσουμε παντού το κίνημα που μπορεί να βάλει τέρμα στις βαρβαρότητες του καπιταλισμού μέσα στην κρίση του.