Οι αναφορές που φτάνουν για τα οσα συνέβησαν στην Αγία Παρασκευή είναι τουλάχιστον διφορούμενες. Από τη μία υπάρχουν οι αναφορές για πάρτι νέων ανθρώπων με αλκοόλ, από την άλλη υπάρχουν αναφορές νέων ανθρώπων που ήταν εκεί που μιλούν για την πλατεία η οποία αποτελεί εδώ και καιρό στέκι της νεολαίας.
Σύμφωνα με τις αναφορές αυτών των νέων, δεν υπήρχε πάρτι. Αυτό που συνέβαινε ήταν ότι καθόντουσαν στην πλατεία – αρκετοί, όπως φαίνεται και σε σχετική φωτογραφία – μέχρι που έγινε η εισβολή της αστυνομίας.
Το βέβαιο είναι ότι η εικόνα που σχηματίστηκε ήταν πολύ διαφορετική ενώ χαρακτηριστικός ήταν και ο λόγος Χαρδαλιά στην καθιερωμένη ενημέρωση όπου περίπου περιέγραψε τους νέους ανθρώπους που κατ’ αυτόν δεν ήταν 300 ή 400 όπως ανέφεραν τα αθηναϊκά μέσα ενημέρωσης αλλά μερικές δεκάδες ως περίπου χαμηλής αντιληπτικότητας και επικίνδυνους.
Πιο αναλυτικά είπε:
Τα όσα εξελίχθηκαν στην Αγία Παρασκευή δεν παραπέμπει σε εικόνες πολιτών που έχουν ανάγκη να χαλαρώσουν και να εκτονωθούν από την ψυχολογική πίεση και κόπωση των προηγούμενων εβδομάδων αλλά σε κάποιους δεκάδες (δεκάδες ως αριθμός, σε αντίθεση από τους πολίτες που έχουν ψυχολογική πίεση) που δεν αντιλαμβάνονται τη σοβαρότητα της κατάστασης (χαμηλής αντιληπτικής ικανότητας), αγνοούν τους επιστήμονες υγείας και τις συμβουλές τους (σε άγνοια λόγω της χαμηλής αντιληπτικής τους ικανότητας σε αντίθεση με την υψηλή αντιληπτική ικανότητα των επιστημόνων), περιφρονούν τις οδηγίες του κράτους για τους κινδύνους του συγχρωτισμού (επειδή δεν είναι πολίτες και είναι χαμηλής νοημοσύνης σε σκόπιμη άγνοια) ιδιαίτερα όταν δεν λαμβάνονται μέτρα προφύλαξης και προστασίας και κυρίως αδιαφορούν για τις ευθύνες τους απέναντι στις ευπαθείς ομάδες (αποτελούν κίνδυνο για τη δημόσια υγεία και την κοινωνία και μάλιστα των πιο ευπαθών ομάδων της κοινωνίας)…
Η ευθύνη μας απέναντι στους πολίτες, της συντριπτικής πλειοψηφίας της ελληνικής κοινωνίας που τηρεί τα μέτρα και ακολουθεί τις οδηγίες (στους υπεύθυνους πολίτες που υπακούουν, όχι τους δεκάδες χαμηλής νοημοσύνης που δεν είναι πολίτες και γι’ αυτό είναι ανυπάκουοι) επιβάλλει τη λήψη μέτρων τοπικού χαρακτήρα (τιμωρία).
Καταλαβαίνουμε ότι οι αρχές νοιώθουν μία ανασφάλεια για την τήρηση των απαραίτητων μέτρων από τους πολίτες στο δεύτερο στάδιο στο οποίο έχουμε περάσει, όμως το να δημιουργούνται αποδιοπομπαίοι τράγοι δεν βοηθάει.
Και δεν βοηθάει γιατί με μία απλή βόλτα σε οποιαδήποτε πόλη της Ελλάδας θα βρούνε πολλές παρόμοιες περιπτώσεις όπου υπάρχει μεγαλύτερη συγκέντρωση ανθρώπων από αυτό που θα επιθυμούσανε.
Αλλά υπάρχει μεγάλη συγκέντρωση ανθρώπων και σε συγκεκριμένες επιχειρήσεις λόγω των μέτρων που έχουν αποφασιστεί και της αδυναμίας των πολιτών να κάνουν αλλιώς, όπως λ.χ., έξω από όλα τα τραπεζικά καταστήματα…
Όταν υπάρχει ένα πρόβλημα ή κάτι δε λειτουργεί όπως έχει προβλεφθεί, το καθήκον των πολιτικών είναι να προτείνουν λύσεις.
Αν και αυτό είναι ένα πρόβλημα, η νεότητα που δε μπορεί διαρκώς να βρίσκεται υπό καταστολή, τότε η στοχοποίηση μίας μερίδας νέων ανθρώπων – που σύμφωνα με τον κ. Χαρδαλιά δεν έχει βιώσει ψυχολογική πίεση όλο αυτό το διάστημα – δεν αποτελεί λύση αλλά υπεκφυγή για μία πιθανή αποτυχία;
Ή μήπως αποκρύπτει άλλους σχεδιασμούς, όπως αυτούς που ακούγονται από μερίδα κατοίκων της περιοχής σχετικά με τη μετατροπή της πλατείας σε χώρο για τα τραπεζοκαθίσματα των καταστημάτων εστίασης της περιοχής;