Γράφει ο Ειρηναίος Μαράκης

Όλα ωραία και καλά με τους αγρότες αλλά η παρουσία χρυσαυγιτών αγροτών μόνο καλό δεν κάνει στον αγώνα των υπόλοιπων (που είναι βέβαια και δικός μας αγώνας). Πρέπει να καταδικαστούν και να απομονωθούν άμεσα, χωρίς δισταγμό. Κι αυτό γιατί από τη μία πλευρά νομιμοποιούν τη ναζιστική συμμορία της Χρυσής Αυγής ενώ από την άλλη δίνουν το δικαίωμα στους μνημονιακούς να τους αντιμετωπίζουν, με σκοπό πάντα τον αποπροσανατολισμό της πλειοψηφίας, ως αντιδραστικούς. Ασφαλώς, η επιχείρηση καταστολής από την πλευρά της κυβέρνησης είναι καταδικαστέα. Να σημειώσουμε επίσης, πως κανένας δεν γεννιέται ολοκληρωμένος επαναστάτης χωρίς προβλήματα και αντιθέσεις, αντίθετα κουβαλάει όλη την ιδεολογική κατασκευή που του δίδαξαν. Πόσο μάλλον όταν είναι ένας αγρότης, δεμένος με τη γη του και την μικροϊδιοκτησία του. Αυτό για όσους κουνάνε το δάχτυλο στους αγρότες και αναζητούν ιδεολογική καθαρότητα σ’ ένα στρώμα του πληθυσμού που, αναγκαστικά, είναι πιο συντηρητικό από τα άλλα. Χωρίς πάλι αυτό να σημαίνει ότι θα αδιαφορήσουμε και δεν θα αγωνιστούμε για να αλλάξει αυτή η κατάσταση. Όσο αφορά την παρουσία των νεοναζί αγροτών που προσπαθούν να μανιπουλάρουν την δίκαια οργή της μικρομεσαίας αγροτιάς υπάρχει και η θεμιτή ένσταση ότι εάν οι αγροτικοίς σύλλογοι στην Κρήτη είχαν κάνει αποδεκτό το πλαίσιο πάλης της Πανελλαδικής Επιτροπής των Μπλόκων στο σύνολό τους δεν θα είχαμε αυτά τα φαινόμενα.

Πράγματι, η μεγαλύτερη επιτυχία της Πανελλαδική Επιτροπής των Μπλόκων (και αυτού στα Μεγάλα Χωράφια) ήταν και είναι η απομόνωση και η εκδίωξη των χρυσαυγιτών αγροτών από τις δράσεις της. Όχι όπως στο μπλόκο του Κλαδισού (θυμίζω μια προηγούμενη κινητοποίηση) που είχαν προσπαθήσει, ανεπιτυχώς όμως, και με την ανοχή ορισμένων μεγαλοαγροτών, να ανοίξουν παρέμβαση οι νεοναζί και να κερδίσουν στήριξη. Ήταν η παρέμβαση του τοπικού αντιφασιστικού και αντιρατσιστικού κινήματος και των σωματείων εργαζομένων της πόλης που με ανοιχτή παρέμβαση τους σε σχετική συνέλευση εμπόδισαν κι έδιωξαν τους χρυσαυγίτες. Αυτό χρειάζεται και τώρα. Για να μην μείνουν οι αγρότες εκτεθειμένοι και να μην χαριστεί σε κανέναν ο αγώνας τους. Αναφέρομαι τόσο στα αγροτικά ζητήματα όσο και στην αντιφασιστική πάλη. Αλλά σε αυτό ακριβώς το σημείο είναι που χρειάζεται μια κοινή συμμαχία για να στηριχθούν οι πιο αδύναμοι πολιτικά αγρότες (οι φτωχότεροι όλων) που κατεβαίνουν στις σχετικές κινητοποιήσεις με θετική διάθεση αντί να ζητείται συμφωνία σε ένα πλαίσιο πάλης που οι ίδιοι δεν συνδιαμόρφωσαν, όσο σωστό και να είναι. Επίσης, το ότι χαρίζεται στην ουσία το κίνημα των αγροτών στην βολεμένη γραφειοκρατία του, προσωπικά με βρίσκει αντίθετο, όπως ακριβώς και οι χωριστές κινητοποιήσεις που ενώ έχουν την εξήγηση τους γιατί πραγματοποιούνται, δεν δημιουργούν συνθήκες ενιαίας κι αποτελεσματικής δράσης. Αλλά και η λαθροχειρία των δήθεν ανεξάρτητων αγροτών πρέπει να αντιμετωπιστεί, σκληρά και άμεσα, γιατί αποπροσανατολίζει από την ουσία του προβλήματος.