Του Κ.Μανετάκη | Ήταν 5 Ιουλίου του 1930 όταν ο Γιώργος Α. Σταθάκης που ζούσε στο Μπάφαλο της Νέας Υόρκης, και δούλευε σαν σεφ πήρε μια παράξενη και γενναία απόφαση. Ήθελε να πάρει μέρος στις πτώσεις που γίνονταν εκείνα τα χρόνια, γνωστοί σαν Horseshoe Falls από τους καταρράκτες του Νιαγάρα κλεισμένος μέσα σε ένα βαρέλι. Πίστευε πως με τα έσοδα που θα του αποκόμιζε μια τέτοια πτώση θα μπορούσε να τα χρησιμοποιήσει για να εκδώσει ένα βιβλίο σχετικό με μεταφυσικές εμπειρίες, το « μυστικό της ζωής ».
Λένε πως ήταν 46 χρονών τότε , αρκετά εκκεντρικός για την εποχή του και στο εγχείρημά του πήρε μαζί του την αγαπημένη του χελώνα, την « SonnyBoy » που ισχυριζόταν πως ήταν 150 χρόνων. Έτσι ξεκίνησε η κατασκευή του ενός τόνου περίπου βαρελιού, με τη βοήθεια των φίλων του, που είχε μήκος περίπου 10 μέτρα και διάμετρο 5 πόδια. Επίσης για την κατασκευή του χρησιμοποιήθηκε ξύλο από δρυ, δύο στρώσεις σανίδων, κλιμακωτά με χάλυβα και επένδυση από ένα στρώμα από φελλό. Ήταν εξοπλισμένο στα δύο άκρα με « χάλυβα buffers», στερεωμένα με κοχλίες.
Στο ιδιαίτερα ανθεκτικό βαρέλι, ο ίδιος θα δένονταν πάνω σε ένα ειδικό στρώμα ελατηρίων προς αποφυγή κραδασμών. Το θέμα που δεν σκέφτηκαν και δεν σχεδίασαν καλά ήταν πως μέσα στο βαρέλι ο ίδιος ο Σταθάκης επέλεξε να έχει μόνο μια δεξαμενή οξυγόνου.
Στις 14.30 του Σαββάτου στις 5 Ιουλίου του 1930 το βαρέλι έπεσε στα ορμητικά νερά του Νιαγάρα. Κόσμος πολύς παρακολουθούσε αυτήν την κατάδυση , αγωνιώντας και αναμένοντας την επανεμφάνισή του μετά την πτώση. O βετεράνος Riverman William «Red» Hill, τον οποίο ο Σταθάκης είχε προσλάβει για να ανακτήσει το βαρέλι και να το οδηγήσει στην ακτή , περίμενε μάταια. Είχε ήδη σουρουπώσει και το βαρέλι δεν φαινόταν πουθενά. Την αυγή, το επόμενο πρωί, εθεάθη κοντά στο Falls View Bridge. Χρειάστηκαν τέσσερις ώρες για τον Hill να παγιδεύσει το βαρέλι, να το τραβήξει στην ακτή και να ανοίξει την καταπακτή του . Στο εσωτερικό, ο Σταθάκης ήταν νεκρός από ασφυξία. Η χελώνα του όμως παρέμενε ζωντανή και όπως έγραψαν οι εφημερίδες της εποχής «… σύρθηκε αδύναμα έξω στον αέρα…»
Μία από τις βίδες της καταπακτής είχε λύσει, νερό είχε μπει στο βαρέλι αλλά ο Σταθάκης είχε ήδη πνιγεί από την έλλειψη οξυγόνου και την διαμονή του τόσες ώρες μέσα σ΄ αυτό. Ένας εργαζόμενος στην βαρελοποιία « Buffalo », που είχε κατασκευάσει το βαρέλι είπε αργότερα στους δημοσιογράφους « …προσπαθήσαμε να τον πείσουμε να πάρει περισσότερο από μια δεξαμενή οξυγόνου αλλά ο ίδιος είπε πως ήταν αρκετή μία για 3 ώρες. Υπήρχε χώρος για 10 αλλά δεν ήθελε. Θεωρούσε ήδη τις τρεις ώρες μεγάλο διάστημα…» και λίγο πριν μπει στο βαρέλι έκανε μία ακόμα τελευταία δήλωση : «…Εάν δεν βγω σε τρεις ώρες τότε δεν θα υπάρχει λόγος να συνεχίσω να ζω έτσι κι αλλιώς ».
Αφού πια το βαρέλι είχε ανακτηθεί οι Ont. και ο d Red Hill έστησαν μια σκηνή μπροστά σχεδόν από το μέρος που είχε βρεθεί, με σκοπό την έκθεσή του και όσοι ήθελαν να δουν θα έπρεπε να πληρώνουν 10 σεντ , λέγοντας τους επίσης πως αυτός το είχε ανασύρει και πως κατά κάποιο τρόπο ήταν πλέον ο κάτοχος του.
Ο ίδιος ο Σταθάκης είχε-νωρίτερα- προφητεύσει το θάνατό του και είχε γράψει σε τοπική εφημερίδα ότι ήταν έτοιμος να γίνει θυσία στο Νιαγάρα! Περιέργαφε ένα κείμενο που είχε διαβάσει νέος και τέλειωνε λέγονας: Θεοί του Νιαγάρα να είστε προετοιμασμένοι στις 5 Ιουλίου να λάβετε τον πιστό σας ακόλουθο και λάτρη της ομορφιάς και του μυστηρίου σας.
Και εαν με κρατήσετε αιχμάλωτο αιώνια δεχθείτε στην θυσία μουμε την ελπίδα οι θεικές νύμφες να ραντίσουν τον τάφο μου με λουλούδια από τον κήπο του παλατιού σας»!
Πηγή: prosopakritis.gr με πληροφορίες από Wikipedia.org, imaxniagara.com
