Γυναίκα Οικογένεια και καπιταλισμός

ΓΡΑΦΕΙ Ο ΜΑΝΟΥΣΟΣ Γ. ΔΑΣΚΑΛΑΚΗΣ
«Επειδή όμως το μη έχειν δεν είναι απλώς μια κατηγορία, παρά μια εντελώς απελπιστική πραγματικότητα, επειδή ο άνθρωπος που δεν έχει, δεν είναι σήμερα τίποτα, επειδή δεν έχει αποκοπεί από την ύπαρξη γενικά και ακόμη περισσότερο από μια ανθρώπινη ύπαρξη, επειδή η κατάσταση του μη έχειν είναι η κατάσταση του τέλειου χωρισμού του ανθρώπου από την αντικειμενοποίηση του.»Κ ΜΑΡΞ- ΦΡ. ΕΝΓΚΕΛΣ «Η ΑΓΙΑ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ»
Στις 8 Μαρτίου εορτάζεται κάθε χρόνο η ημέρα της γυναίκας. Της γυναίκας όπου ακόμη δεν έχει κερδίσει πλήρη ισότητα δικαιωμάτων παρά τον εκατονταετή αγώνα των φεμινιστικών κινημάτων. Η γυναίκα που δύσκολα ανεβαίνει σε ανώτερες διευθυντικές θέσεις ,που εύκολα απολύεται από τον εργοδότη, επειδή έμεινε έγκυος, που είναι αντικείμενο σεξιστικών σχολίων και βιασμών από τους άνδρες παρόλο που υποτίθεται ότι ζούμε στον αιώνα της σεξουαλικής απελευθέρωσης..
Η γυναίκα που σήμερα στην Ευρώπη, και στην Ελλάδα είναι άνεργη, ή τις μείωσαν τον μισθό μαζί με του άνδρα, όπως και τις κοινωνικές παροχές, παιδικούς σταθμούς σύστημα υγείας συνταξιοδοτικό. Η νέα γυναίκα και ο νέος άνδρας σήμερα στην Ελλάδα, καλείται να εργασθεί ως σύγχρονος δουλοπάροικος, για να βγει ο καπιταλισμός από την κρίση του. Δεν είμαι της γνώμης ότι για όλα φταίει ο καπιταλισμός κι ότι¨ «στις 18 θα έχουμε σοσιαλισμό.» Όπως κραύγαζε το λαϊκίστικο ΠΑΣΟΚ το 1981. Στον καπιταλισμό οι άνθρωποι ενεργούν κι έχουν εξουσίες και όχι τα ρομπότ. Μπορούν οι εξουσίες να δημιουργήσουν σιγά σιγά με χρηστή διοίκηση ασφαλώς και με έντονες ταξικές συγκρούσεις, και με διεκδικήσεις των εργαζομένων,και των μεσαίων στρωμάτων, κράτος πρόνοιας και παροχών, όπως στα Σκανδιναβικά κράτη, ή κράτος μπάχαλο όπως την σχεδόν τριτοκοσμική Ελλάδα. Ο Καραμανλής ο β/ υποσχόταν «επανίδρυση του κράτους» που πράγματι χρειαζόταν εκσυγχρονισμό και επανίδρυση. Αντί αυτού με την κακοδιοίκηση έδωσε στο κράτος που βρισκόταν στο γκρεμό μια κλωτσιά και έπεσε στο βάραθρο. Το ΠΑΣΟΚ έσπρωξε το κράτος ακόμη πιο μέσα στον καιάδα των μνημονίων. Σήμερα στην Ελλάδα, δεν βρίσκεται μόνο η οικονομία σε κρίση αλλά και η παραδοσιακή οικογένεια. Υπάρχουν οι μονογονεϊκές οικογένειες αλλά και τα νεότερα ζευγάρια που πολύ εύκολα χωρίζουν χωρίς να ξέρουν το γιατί. Θυμάμαι ότι σένα βιβλίο του ο καθηγητής φιλοσοφίας Ευτύχης Μπιτσάκης είχε γράψει για το θεσμό της οικογένειας ότι¨ «Εκεί βρίσκεις άπειρα συναισθήματα όπως την αγάπη, την αλληλεγγύη, την συντροφικότητα την κατανόηση.» Αυτό βέβαια περισσότερο σε θεωρητικό επίπεδο, γιατί στην πράξη δεν είναι τόσο ιδανικά τα πράγματα. Ιδίως η γυναίκα είναι¨ « η Μαίρη Παναγιωταρά μια εργαζόμενη και καλή νοικοκυρά.» Σε μια συνέντευξη του πριν 5-6 χρόνια στην «ΕΤ 1»ο γηραιός σήμερα αξιόλογος μουσικοσυνθέτης Νίκος Μαμαγκάκης που είναι εργένης ρωτήθηκε από τον δημοσιογράφο αν είναι παντρεμένος. Ο Μαμαγκάκης απάντησε ότι¨ «είναι κατά του γάμου, και ότι δεν μπορούσε να δεχτεί ότι μπορούσε να ζήσει με μια γυναίκα όλη του την ζωή.» Για να δώσουμε και μια εύθυμη νότα στο κείμενο μας, είπε ο αξιόλογος συνθέτης τα εξής¨ «Πλησίασε ένας δημοσιογράφος, ένα ανδρόγυνο περίπου 90 με 100 χρονών έκαστος. Ζήτησε να τους πάρει συνέντευξη επειδή, «τα κατάφεραν να ζήσουν τόσα χρόνια μαζί.» «Καθώς τους έπαιρνε συνέντευξη κοιταζόντουσαν με άσβηστο μίσος στα μάτια.» Γράφει ο Φρ.Ενγκελς στο βιβλίο του¨ Η καταγωγή της οικογένειας της ιδιοκτησίας και του κράτους» ότι¨ «Η μονογαμία ξεπηδάει από ένα μεταβατικό στάδιο πολυγαμίας, «όπου οι άνδρες έχουν δούλες γυναίκες στην υπηρεσία τους» ,και λογαριάζονται ανώτεροι. Συνοδεύεται από την μοιχεία και την πορνεία και αποτελεί μονογαμία μονάχα για τις γυναίκες. Ο γάμος ήταν απροκάλυπτη πολυγαμία στην κλασική εποχή και συγκαλυμμένη αργότερα.»{σελ. 34} «Ο χωρισμός της οικογένειας από το γένος , και ο θεσμός της μονογαμίας, αποτέλεσαν την κοινωνική έκφραση της αναπτυσσόμενης ατομικής ιδιοκτησίας. Η λεγόμενη μονογαμία παρείχε το μέσο, με το οποίο η ιδιοκτησία μπορούσε να κληρονομηθεί ατομικά.» «Έτσι η εποχή της ιδιοκτησίας για ορισμένους, σήμανε την εποχή της ακτημοσύνης για τους υπόλοιπους, και την απαρχή διαφορετικών σχέσεων παραγωγής μέσα στις διάφορες κοινωνικές ομάδες.» {σελ 47} «Η οικογένεια των κατωτέρων τάξεων γράφει η καθηγήτρια της κοινωνικής ανθρωπολογίας ΕΒ.ΛΗΚΟΚ στην σελίδα 49 του ίδιου έργου, ότι¨ «αποτελεί θεμέλιο της ταξικής κοινωνίας ,μια και καθιστά το άτομο ευάλωτο στην καταπίεση και τον έλεγχο.» «Η απομάκρυνση του κοινού εργαζόμενου από το σύστημα κοινοτικής ασφάλειας που παρείχε το γένος, σημαίνει ότι ο εργαζόμενος είναι πια υπεύθυνος σαν άτομο, όχι μόνο για την δική του συντήρηση, αλλά και ια την συντήρηση της γυναίκας και των παιδιών του.»