Κάλεσμα απευθύνει η κατάληψη Rosa Nera σε συνέλευση την Τετάρτη 13 Νοεμβρίου στις 19:00 στον χώρο της κατάληψης, για να συζητηθεί το οξύ πρόβλημα της στέγης στην πόλη και να βρεθούν τρόποι αντιμετώπισης της.
Η αύξηση της βραχυχρόνιας μίσθωσης και η μετατροπή μεγάλου μέρους της πόλης σε τουριστικό προορισμό έχουν οδηγήσει σε αλματώδη αύξηση των ενοικίων, καθιστώντας τη στέγη ένα πολυτέλεια για πολλούς.
Σε σχετικό κείμενο αναφέρονται τα εξής:
Ζούμε σε μια πόλη που το στεγαστικό αποτελεί το «νούμερο ένα» κοινωνικό πρόβλημα για χιλιάδες ανθρώπους. Είναι πλέον σαφές πως η διόγκωση της βραχυχρόνιας μίσθωσης και των boutique hotel, έχει καταστροφικές επιπτώσεις στον αστικό ιστό, στις συνθήκες εργασίας, στους όρους κατοικίας, στο φυσικό περιβάλλον, στην ποιότητα της ζωής των ανθρώπων στα Χανιά. Η εξαφάνιση της κατοικίας σε ολόκληρες γειτονιές που άλλοτε έσφυζαν από ζωή και η αντικατάσταση τους από ζώνες τουριστικής κατανάλωσης, επιχειρεί να διαλύσει τα όποια επιβιώματα κοινωνικής συνοχής έχουν απομείνει . Με άλλα λόγια, οι τουριστικές ζώνες κατανάλωσης συντείνουν στην ανατίμηση των ενοικίων μακροχρόνιας μίσθωσης, καθώς αφενός τα διαθέσιμα σπίτια μειώνονται αφετέρου η επιχειρηματική δραστηριότητα εντός των ζωνών αυτών απευθύνεται σε άλλα πορτοφόλια. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η ανατίμηση των λαικών αγορών, των καφέ, των μίνι μάρκετ κτλ που βρίσκονται εντός των τουριστικών περιοχών. Έτσι δημιουργείται μια γειτονιά μέσα στη γειτονιά, χωρίς δεσμούς και σχέσεις, η οποία καταναλώνει ευκαιριακά, με αποτέλεσμα όσοι και όσες ζουν και εργάζονται μέσα σε αυτή να μειονεκτούν κοινωνικά και οικονομικά.
Η ενίσχυση της βραχυχρόνιας μίσθωσης, μέσω της ολοένα και μεγαλύτερης εμπλοκής των εταιρειών διαχείρισης του στεγαστικού αποθέματος, καθιστά το «προϊόν» πιο ανταγωνιστικό. Η μεγέθυνση του στεγαστικού προβλήματος συντελείται από τις επενδύσεις στον τομέα του real estate και των ξενοδοχειακών κεφαλαίων, μετατρέποντας τα Χανιά σε ένα τουριστικό «μεγα-κατάλυμα», συνθλίβοντας το δικαίωμα στην πόλη και στη στέγη. Οι εργαζόμενες/οι που δεν έχουν το απαραίτητο «λίπος» σε εισοδήματα ή σε κάποια στεγαστική κληρονομιά, ήδη νιώθουν πως η πόλη δεν τους χωράει. Ακόμα και οι εκπαιδευτικοί, οι εργαζόμενοι στην δημόσια υγεία, όπως και οι φοιτητές/τριες βιώνουν την έλλειψη στέγης και τα απλησίαστα ενοίκια ως το βασικότερο τους πρόβλημα στα Χανιά. Ιδιαίτερη αναφορά θα πρέπει να γίνει και στη μεταναστευτική στέγη. Λόγω των ρατσιστικών πολιτικών και της μακροχρόνιας υποτίμησης της μεταναστευτικής εργασίας, η πρόσβαση των μεταναστών στη στέγη είναι ακόμα πιο επισφαλής ως αποτέλεσμα ταξικών και κοινωνικών αποκλεισμών. Στην πόλη, επίσης, υπάρχουν χρόνια ζητήματα αστεγίας/στεγαστικής επισφάλειας, τα οποία αντιμετωπίζονται κυρίως από πρωτοβουλίες αλληλεγγύης. Τέλος, ενδεικτικό του γενικευμένου χαρακτήρα της στεγαστικής κρίσης είναι και το εξής: Διαφορετικοί ερευνητικοί θεσμοί τεκμηριώνουν πως σε περιοχές που η παρουσία της βραχυχρόνιας μίσθωσης είναι υψηλή (όπως π.χ. στην Αθήνα), το κόστος του ενοικίου μπορεί να «τρώει» ακόμα και τα ¾ του μισθού των ενοικιαστών.
Το φαινόμενο της έλλειψης στέγης δεν είναι τοπικό αλλά διεθνές. Ακούμε πλέον όλο και περισσότερο για τις συνέπειες σε κορεσμένες από την τουριστική βιομηχανία περιοχές της Μεσογείου: Λειψυδρία, αδυναμία διαχείρισης των αποβλήτων, «διάχυση» της υποτίμησης και της απορρύθμισης της εργασίας (μαύρα μεροκάματα, εντατικοποίηση, εργατικά ατυχήματα/ δυστυχήματα) και σε άλλους κλάδους που συσχετίζονται με τον τουρισμό , όπως ο κατασκευαστικός και η εστίαση, ανορθολογική διαχείριση φυσικών πόρων, αλλαγή χρήσεων γης προς όφελος των καταπατητών και αλλοτρίωση της ιστορικής μνήμης και του αστικού ιστού λόγω της τουριστικής υπερδόμησης.
Ενάντια στην τουριστικοποίηση της καθημερινότητας εμφανίζονται διεθνώς κινήματα όπου οι κάτοικοι αντιστέκονται στον βίαιο εκτοπισμό τους. Από αυτά τα κινήματα εμπνεόμαστε και επιθυμούμε να μάθουμε και στην πορεία του χρόνου να συνδεθούμε με αυτά. Προτείνουμε τη δημιουργία μιας μονοθεματικής συνέλευσης για τη στέγη, τα ενοίκια και το κόστος ζωής. Τα μέσα τα οποία προτείνουμε είναι γνωστά από τους αγώνες που ήδη γίνονται. Σε πόλεις όπως τα Χανιά, όπου τα άδεια εγκαταλελειμμένα σπίτια βρίσκονται σε κάθε στενό, η κατάληψη στέγης αποτελεί έναν τρόπο επιβίωσης και ανατίμησης της ζωής, τον οποίο κάνουν πράξη ντόπιες και μετανάστες. Η συνέλευση στα Πατήσια οργανώνει τις αντιστάσεις με λόγο και δράση για το κόστος ζωής. Κινήσεις σωματείων ενοικιαστών αρχίζουν να ξεπηδούν, κάτι το οποίο παρατηρούμε και θα επιθυμούσαμε να το χρησιμοποιήσουμε. Στόχος είναι η συλλογική οργάνωση να θέσει όρια στη βραχυχρόνια μίσθωση και οι τιμές των ενοικίων να κατέβουν.
Αυτή η συνέλευση θα θέλαμε να πιάσει το νήμα από την αρχή. Να βγάλει λόγο σταθερά μέσα στον χρόνο για όλα αυτά. Να θέσει το ζήτημα της στέγης ως προτεραιότητα του τοπικού κινήματος και να εμπλουτίζει με τον λόγο και τη δράση της τις ομάδες, τις οργανώσεις και τα σωματεία στα οποία συμμετέχουμε, ώστε να γίνει συλλογική υπόθεση. Επιθυμούμε να γίνουν αργά και σταθερά βήματα προς αυτήν την κατεύθυνση.
Συνέλευση για το ζήτημα της στέγης, Τετάρτη 13 Νοέμβρη στις 19:00 στην κατάληψη Rosa Nera