Του Γιώργου Μαυρογέννη
Φτάνουμε σιγά σιγά προς τις κάλπες του Μαΐου , για τις δημοτικές εκλογές , τις εκλογές της επονομαζόμενης ΑΥΤΟΔΙΟΙΚΗΣΗΣ του «Καλλικράτη».
Οι περισσότεροι υποψήφιοι δήμαρχοι ή «σύμβουλοι» (οι περισσότεροι άβουλοι) λοιπόν ντύνονται τον «αυτοδιοικητικό» μανδύα τους, «ξεχνούν» τις κομματικές τους καταβολές, τις πρακτικές τους και τις κρυφές ατζέντες τους (ως προς αυτά που αληθινά πρεσβεύουν ) και κατέρχονται στο πεδίο της παράθεσης των «επιχειρημάτων», των «προγραμμάτων» των «ιδεών» για μια «νέα» αυτοδιοίκηση (ψηφαλάκι και μπετονιέρα, το τελικό ζητούμενο των ψηφαλακίων).
Τίποτα απ όλα αυτά, τις περισσότερες φορές, δεν υπάρχει και πολλά υπονοούνται ή κρύβονται. Ψεύτικα παχιά λόγια για να πάρουν τα ψηφαλάκια και μετά… έχει ο θεός. Ο δήμος γίνεται λάφυρο της «ομάδας» που κερδίζει, οι σύμβουλοι άβουλοι από πονηριά ή αληθινή βλακεία, ο Δήμαρχος αυτοκράτορας τρίβει τα χέρια του γιατί τις περισσότερες φορές είναι πιο πονηρός από τους συμβούλους του και τον βολεύει η κατάσταση, ή κάποιες φορές, είναι πιο βλάκας και δεν παίρνει χαμπάρι…
Η μάχη των ιδεών μετατρέπεται σε μάχη των στρατών των χιλίαρχων των πεντακοσίαρχων των τρακοσίαρχων, της Καλλικρατικής τοπικής αυτοδιοίκησης…
Όταν καταρτίζονται τα ψηφοδέλτια των υποψηφίων συνδυασμών το μόνο που ακούγεται στα κατά τόπους επιτελεία – καφενεία, είναι: «να πάρετε μπρε τον τάδε που έει χίλιους ψήφους… πεντακόσιους ψήφους… τρακόσιους ψήφους, αμα θέλετε να βγείτε». Οι ψηφοφόροι προσμετρούνται ως προσωπικός στρατός του χιλιάρχου, ως πρόβατα που αλλάζουν στάνη κατά το δοκούν του βοσκού. Έτσι δημιουργούνται ψηφοδέλτια αχταρμάς, με κάθε λογής καρύδια μέσα…
Βέβαια το λογαριασμό τον πληρώνει ο πολίτης πρόβατο, αλλά και όλοι οι άλλοι που δεν είναι σε κανένα στρατό, ούτε είναι πρόβατα…
Ας αφήσουμε λοιπόν οι υπόλοιποι που βλέπουμε ήντα γίνεται γύρω μας, το ζεστό μας καναπέ, γιατί μαζί με τα πρόβατα θα μας φάνε και μας οι λύκοι…