Η χούντα των Συνταγματαρχών είχε προβεί πραξικοπηματικά σε αλλαγή φρουράς του καθεστώτος εκπαραθυρώνοντας από την εξουσία τον αρχιπραξικοπηματία Γεώργιο Παπαδόπουλο. Εξαιτίας κυρίως των φοιτητικών γεγονότων και του ξεσηκωμού τους στο ηρωικό Πολυτεχνείο το 1973. Ίσως και να δυσαρεστήθηκε μια μερίδα πραξικοποπηματιών από την ελεγχόμενη ψευτο “φιλελευθεροποίηση” που είχε προβεί ο Παπαδόπουλος τοποθετώντας “δωτό” πρωθυπουργό τον πολιτικό και πρώην υπουργό Σπύρο Μαρκεζίνη. Η αλλαγή χουντικής φρουράς είχε γίνει από τον “αόρατο δικτάτορα” ταγματάρχη Ιωαννίδη που του άρεσε να κυβερνά από το παρασκήνιο. Τον ονομαζόμενο αργότερα από τον ελεύθερο τύπο “και σκύλο της ΕΣΑ” {γιατί υπήρξε και διοικητής της στο κολαστήριο που βασανίζονταν οι αντιστασιακοί, } και τα ανδρείκελα του που είχε τοποθετήσει ως πρωθυπουργούς και υπουργούς.Τον Αύγουστο του 1974 ο πρόεδρος της “δημοκρατίας” στρατηγός Φαίδων Γκιζίκης έντρομος για το φιάσκο της Κύπρου είχε παραδώσει την εξουσία στους πολιτικούς οικειοθελώς.Είχε προηγηθεί τον Ιούλιο η γενική επιστράτευση, όπου ξαφνικά η χούντα συνειδητοποίησε ότι ο λαός είχε στα χέρια του βαρύ και ελαφρύ οπλισμό, και η τραγωδία της Κύπρου με κατάλυση της Κυπριακής δημοκρατίας από τους Τούρκους, εισβολή και κατοχή του βορείου τμήματος του νησιού.
Ο Γιώργης Γιωργάκης κοιμόταν με ανοιχτά το παράθυρα του δωματίου του λόγω της καλοκαιρινής κάψας του Ιουλίου. Κι όχι μόνο.Τις περισσότερες φορές δεν κλείδωνε ούτε το μικρό κουρσάκι του που ήταν καινούργιο και το καμάρωνε σαν γύφτικο σκεπάρνι.Το εγώ του είχε φουσκώσει πριν ένα χρόνο όπου το αγόρασε από την τοπική αντιπροσωπεία και έλεγε στους φίλους του ότι¨ “αυτός δεν πήγε μετανάστης στην Γερμανία για ένα κωλοαυτοκίνητο κι ότι εκείνος το πήρε με το κόπο του γιατί δούλευε πολύ και έκανε και το σκατό του παξιμάδι όπως οι προτεστάντες Γερμανοί.” Είσαι ένας αδιόρθωτος μικροαστός τον περιγελούσε ο Σταμάτης ο επαναστάτης της παρέας. Τότε η εγκληματικότητα στο νησί ήταν ελάχιστη και δεν ανησυχούσε για την περίπτωση της κλοπής. Ο Γιώργης κοιμόταν μόνος του στο διπλό κρεβάτι γιατί παρά την νεότητα του είχε προλάβει και είχε παντρευτεί αλλά η νεαρή σύζυγος του είχε επιθυμίσει τους γονείς της και τους επισκέφθηκε στο χωριό τους. Στον ύπνο του ακούει χτυπήματα στην πόρτα λίγο μετά τα μεσάνυχτα και πετάγεται απότομα τρομαγμένος από το κρεβάτι του. Ανοίγει την πόρτα και βλέπει μπροστά του δύο αστυνομικούς.Νόμισε ότι του έκλεψαν το ανασφάλιστο αυτοκίνητο του και οικτείρε τον εαυτόν του για την επιπολαιότητα του. Ο αστυνομικός τον καλησπέρισε και του έδωσε στο χέρι ένα λευκό φύλο επιστρατεύσεως εφέδρων.
Πρώτη φορά στην ζωή του αντιμετώπισε αυτή την κατάσταση και αισθανόταν αμήχανος και σαστισμένος.Ντύθηκε γρήγορα και τράβηξε για ένα χωράφι 20 χιλιόμετρα έξω από την πόλη όπου είχε γίνει πρόχειρο στρατόπεδο επιστράτων έτοιμους να οδεύσουν όταν λάβουν την εντολή για την Κύπρο μας το αγαπημένο μας Ελληνικό νησί για να το υπερασπιστούν από την βαρβαρική εισβολή των Τούρκων που είχαν βάλει σε εφαρμογή το σχέδιο “Ατίλας.”
Τις επόμενες ημέρες ο κόσμος έτρεχε αλαφιασμένος στις τράπεζες να αποσύρει τις καταθέσεις του στα μπακάλικα και στα σούπερ μάρκετς για να γεμίσει το σπίτι του με τρόφιμα. Το ονομαζόμενο “σύνδρομο της κατοχής” ήταν ολοζώντανο γιατί οι γενιές εκείνες ήταν ενεργές και διότι ο Ελληνικός λαός πέρασε δύσκολα και στερημένα μετακατοχικά χρόνια.
Μετά την πτώση της εφτάχρονης δικτατορίας άρχισαν να λειτουργούν τα πολιτικά κόμματα όπου τα είχε βάλει στον “πάγο” ή κατά την δική του φρασεολογία στον “γύψο” ο πράκτορας της C.I.A συνταγματάρχης Γεώργιος Παπαδόπουλος που ήταν ο μοναδικός που έγινε πρωθυπουργός σε ευρωπαϊκή χώρα όπως γράφει ο Ανδρέας Γ. Παπανδρέου στο βιβλίο του “η δημοκρατία στο απόσπασμα.” Άρχισε να ζωντανεύει η ατομική εξυπηρέτηση, οι κουμπαριές των πολιτικών και τα ρουσφέτια των πελατειακού κράτους. Στην πρώτη εκλογική αναμέτρηση ο Γιώργης Γιωργάκης
συνάντησε τυχαία τον Ιωσήφ, ένα μεσόκοπο άνδρα που ήταν κομματάρχης του “κόμματος της ανορθώσεως”. Ο Ιωσήφ είχε το “βαρύ καθήκον” να περιφέρεται από σπίτι σε σπίτι για να συλλέγει ψήφους για τον εκλεκτό του βουλευτή. Ο “Μαυρογιαλούρος” της δεκαετίας του 1960 άρχισε ξανά να αναβιώνει.Ο Ιωσήφ χαιρέτησε με χειραψία τον Γιώργη και του του υπέδειξε το πρόσωπο του υποψηφίου και το κόμμα που θα ψηφίσει. “Ψήφισε τον Δεληγκέκα και μεθαύριο που θα εκλεγεί βουλευτής και θα γίνει υπουργός ότι μου ζητήσεις θα το έχεις.”
Ο Γιώργης Γιωργάκης έφυγε για την οικία του με πλήρη απογοήτευση για την επανάληψη των αρρωστημένων καταστάσεων.
Μανούσος Γ. Δασκαλάκης
