Η δολοφονία του πρωταγωνιστή μιας δημοφιλούς παιδικής σειράς φέρνει και πάλι στο φως έναν τεράστιο μηχανισμό προπαγάνδας και παραπληροφόρησης.
Μια βαθιά θλίψη κάλυψε χιλιάδες σπίτια στα παλαιστινιακά εδάφη όταν έγινε γνωστό ότι το Ισραήλ σκότωσε τον Μοχάμεντ Αλαρίρ κατά τη διάρκεια ενός αεροπορικού βομβαρδισμού στη Γάζα. Για τους περισσότερους από εμάς ήταν απλώς ακόμη ένα όνομα στη λίστα των σχεδόν 2.000 θυμάτων του Ισραήλ. Για τους Παλαιστίνιους όμως, και κυρίως για δεκάδες χιλιάδες παιδιά στη Γάζα, ήταν το αγαπημένο τους… κοτόπουλο. Ο Μοχάμεντ φορούσε καθημερινά μια τεράστια κίτρινη στολή και πρωταγωνιστούσε στους «Πρωτοπόρους του Αύριο», την πιο δημοφιλή παιδική σειρά του δικτύου AlAqsa το οποίο ελέγχεται από τη Χαμάς.
Η είδηση όμως που προκάλεσε βαθιά θλίψη στα παιδιά της Γάζας, αντιμετωπίστηκε με πανηγυρισμούς από αρκετούς δημοσιογράφους στο Ισραήλ. «Πέθανε το κοτόπουλο-δολοφόνος της Χαμάς» έγραψε ένας από αυτούς, αφιερώνοντας στον Μοχάμεντ όχι έναν επικήδειο, αλλά έναν λίβελο για τις παιδικές εκπομπές του AlAqsa, το οποίο κατηγορούσε ότι σπέρνει το μίσος για τους Ισραηλινούς.
Οι «Πρωτοπόροι του Αύριο» αποτελούσαν πράγματι μία από τις πιο αμφιλεγόμενες εκπομπές της αραβικής τηλεόρασης και είχαν βρεθεί πολλές φορές στο στόχαστρο των δυτικών μέσων ενημέρωσης. Οι παρουσιαστές της καλούσαν συχνά στο στούντιο παιδιά που είχαν χάσει τους γονείς τους κατά τη διάρκεια ισραηλινών επιδρομών, ενώ παλαιότερα έρχονταν ακόμη και παιδιά «μαρτύρων» που είχαν σκοτωθεί πραγματοποιώντας βομβιστικές επιθέσεις στο Ισραήλ.
Το AlAqsa είχε δεχτεί επικρίσεις από την Παλαιστινιακή Αρχή αλλά ακόμη και από την Disney, το τμήμα marketing της οποίας συνειδητοποίησε με φρίκη ότι ένας από τους πρωταγωνιστές ντυνόταν Μίκι Μάους και μιλούσε για το δικαίωμα ένοπλης αντίστασης στην ισραηλινή κατοχή.
Προφανώς το αν η συγκεκριμένη εκπομπή αποτελεί το πιο φρικτό πρόσωπο της προπαγάνδας της Χαμάς εξαρτάται από την ευρύτερη θεώρηση που έχει κανείς για το Μεσανατολικό. Για όσους θεωρούν ότι η σφαγή στη Γάζα είναι ένας «κύκλος αίματος» για τον οποίο ευθύνονται εξίσου και οι δυο πλευρές, οι «Πρωτοπόροι του Αύριο» είναι ένα «δηλητήριο» που εγχέεται στο αίμα των παιδιών. Οσοι θεωρούν ότι ο παλαιστινιακός λαός ζει υπό στρατιωτική κατοχή και αντιμετωπίζει τα συνεχή εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας που πραγματοποιούν οι ένοπλες δυνάμεις του Ισραήλ, η ίδια εκπομπή ίσως να θυμίζει περισσότερο τον δικό μας «Μικρό Ηρωα» που σκότωνε τους φασίστες στρατιώτες του Χίτλερ. Πόσες γενιές παιδιών άλλωστε δεν μεγάλωσαν σε όλο τον κόσμο διαβάζοντας κόμικς και βλέποντας κινούμενα σχέδια στα οποία οι αγαπημένοι τους ήρωες σκότωναν ξένους εισβολείς…
Το πραγματικό πρόβλημα για το Ισραήλ όμως ήταν ότι τα γιγαντιαία κοτόπουλα και οι μελισσούλες που πρωταγωνιστούσαν στην παιδική εκπομπή του AlAqsa κατάφεραν, χωρίς να το καταλάβουν, να αποκαλύψουν έναν από τους μεγαλύτερους μηχανισμούς προπαγάνδας που χρησιμοποιεί το κράτος του Ισραήλ για να προωθεί τις απόψεις του στα μέσα ενημέρωσης σε όλο τον κόσμο. Προκειμένου να αποδείξει το φρικτό πρόσωπο των «Πρωτοπόρων του Αύριο», το Ινστιτούτο Ερευνας για τα Μέσα Ενημέρωσης στη Μέση Ανατολή (MEMRI) άρχισε να υποτιτλίζει στα αγγλικά επιλεγμένα αποσπάσματα της παιδικής σειράς, στα οποία οι παρουσιαστές φέρονταν καλούν τα παιδιά να σκοτώνουν Ισραηλινούς.
Οπως απέδειξε όμως το αραβικό τμήμα του CNN και αρθρογράφοι του «Guardian», το MEMRI αλλοίωνε το περιεχόμενο των μεταφράσεων παρουσιάζοντας ψεύτικες στιχομυθίες. Ανατρέχοντας σε παλαιότερες δημοσιεύσεις του Ινστιτούτου αρκετοί ερευνητές ανακάλυψαν με δέος δεκάδες περιστατικά εσκεμμένης παραποίησης κειμένων και ομιλιών που στόχο είχαν να παρουσιάσουν τους επικριτές του Ισραήλ σαν φανατικούς αντισημίτες.
Το MEMRI αποτελεί βασική πηγή ενημέρωσης για χιλιάδες δημοσιογράφους και σχολιαστές, καθώς διανέμει καθημερινά δωρεάν μεταφράσεις επιλεγμένων αραβικών κειμένων και τηλεοπτικών εκπομπών. Ελάχιστοι από τους αναγνώστες του όμως γνωρίζουν τον τεράστιο μηχανισμό προπαγάνδας που κρύβεται από πίσω.
Το Ινστιτούτο Ερευνας για τα Μέσα Ενημέρωσης στη Μέση Ανατολή ιδρύθηκε το 1998 από τον Γιγκάλ Καρμόν, πρώην συνταγματάρχη στις μυστικές υπηρεσίες του ισραηλινού στρατού, και την ακροδεξιά Μεϊράβ Γούρμσερ, εξέχον μέλος των Αμερικανών νεοσυντηρητικών με διασυνδέσεις στο περιβάλλον του πρώην αντιπροέδρου Ντικ Τσένι. Οι ιδρυτές του MEMRI, που ζητούν τη διακοπή κάθε διαπραγμάτευσης με τους Παλαιστίνιους και την έναρξη ενός διαρκούς πολέμου με τους Αραβες, λαμβάνουν κάθε χρόνο εκατομμύρια δολάρια με τη μορφή χορηγιών από ακροδεξιά και φιλοϊσραηλινά ιδρύματα στις ΗΠΑ.
Ο εβραϊκής καταγωγής ακαδημαϊκός Νόρμαν Φινκελστίν έχει δηλώσει ότι οι πρακτικές του MEMRI μοιάζουν βγαλμένες από τη ναζιστική προπαγάνδα του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, ενώ ακόμη και ο πρώην δήμαρχος του Λονδίνου Κεν Λίβινγκστον έχει κατηγορήσει το Ινστιτούτο για «εξόφθαλμη διαστρέβλωση» της πραγματικότητας. «Αλήθεια, πόσες από τις ιστορίες που έφτασαν στα δυτικά μέσα ενημέρωσης από υποτιθέμενες αραβικές πηγές σχετικά με την τρομοκρατία της Χεζμπολάχ, να είχαν κατασκευαστεί σε αυτό το εργοστάσιο ψεύδους στο Τελ Αβίβ;» αναρωτιόταν πριν από χρόνια ο καθηγητής Ιστορίας και συγγραφέας Χουάν Κολ.
Το συγκεκριμένο ερώτημα έχει απασχολήσει αρκετές φορές και την ισραηλινή εφημερίδα «Haaretz», ιδιαίτερα μετά το 2005 όταν αποκάλυψε ότι οι ισραηλινές ένοπλες δυνάμεις «φύτευαν» σε αραβικά μέσα ενημέρωσης ψεύτικες πληροφορίες, οι οποίες στη συνέχεια μεταφράζονταν στα αγγλικά και διανέμονταν σε δημοσιογράφους σε όλο τον κόσμο. Δεν είναι άλλωστε λίγα τα φιλοϊσραηλινά σάιτ και στην Ελλάδα αλλά ακόμη και μεγάλες εφημερίδες που χρησιμοποιούν το MEMRI σχεδόν ως αποκλειστική πηγή για μεταφράσεις αραβικών κειμένων.
Χρειάστηκε ο ισραηλινός στρατός να σκοτώσει το… «αιμοσταγές κοτόπουλο» του δικτύου AlAqsa, για να θυμηθούν ορισμένοι ότι η εικόνα που φτάνει στα δυτικά μέσα ενημέρωσης για ό,τι συμβαίνει στον αραβικό κόσμο είναι κι αυτή ένα μεγάλο παραμύθι.
Διαβάστε
«EngagingTheMuslimWorld»
Ο ακαδημαϊκός Χουάν Κολ αποδομεί την ισλαμοφοβία του δυτικού κόσμου, ενώ συγκρίνει ακροδεξιές φονταμενταλιστικές ομάδες των ΗΠΑ με τη δράση των τζιχαντιστών
TheIdeaofIsrael
Ο Ισραηλινός ιστορικός Ιλάν Παπέ παρουσιάζει τους μηχανισμούς με τους οποίους το Ισραήλ χρησιμοποιεί τα ΜΜΕ και τον κινηματογράφο, για να αναθεωρήσει την ιστορία του Μεσανατολικού.
