Δύο παγκρήτιες κινητοποιήσεις το Σάββατο και την Κυριακή στις Βάσεις της Σούδας για τα 70 χρόνια ΝΑΤΟ

Όχι μία αλλά δύο κινητοποιήσεις με συμμετοχή διαδηλωτών από όλη την Κρήτη θα έχουμε σήμερα και αύριο στις Βάσεις της Σούδας.

Η πρώτη χρονικά θα πραγματοποιηθεί σήμερα Σάββατο 13 Απρίλη με προσυγκέντρωση στον Κόμβο Σούδας στις 12 το μεσημέρι μετά από κάλεσμα της Αναρχικής Ομοσπονδίας και θα συμμετέχουν αναρχικές συλλογικότητες από όλη την Κρήτης ενώ η δεύτερη θα πραγματοποιηθεί αύριο Κυριακή 14 Απρίλη με προσυγκέντρωση στις 12 το μεσημέρι στην πλατεία Δημοτικής Αγοράς μετά από κάλεσμα των Επιτροπών Ειρήνης Κρήτης και θα συμμετέχουν δεκάδες φορείς κυρίως από τα Χανιά αλλά και από όλη την Κρήτη.

Σε σχετικό κείμενο για τη σημερινή κινητοποίηση η Αναρχική Ομοσπονδία αναφέρει τα εξής για τους λόγους της κινητοποίησης:

Απέναντι στις σειρήνες του πολέμου να κρούσουμε τον κώδωνα του προλεταριακού διεθνισμού

Η όξυνση της καπιταλιστικής κρίσης υπερσυσσώρευσης, έχει γεννήσει, πέραν των άλλων, αρκετές εμπόλεμες ζώνες, οι οποίες είναι διασκορπισμένες σε διάφορα μήκη και πλάτη της υφηλίου (βλ. Ουκρανία, Μέση Ανατολή, Κεντρική και Βόρεια Αφρική) περιστοιχίζοντας τα καπιταλιστικά κέντρα. Η καπιταλιστική βαρβαρότητα δεν αφήνει στον ήλιο μοίρα για τους φτωχούς και τους κατατρεγμένους. Η κυριαρχία διαμορφώνει πλέον τους όρους με τους οποίους γίνεται η στυγνή διαλογή του ποιος θα επιβιώσει και ποιος όχι. Η μετάβαση από τη σοσιαλδημοκρατική διαχείριση της κοινωνικής ραστώνης, μέσω της συνδρομής του δανεικού χρήματος και της αξιοποίησης της χρηματοπιστωτικής σφαίρας, στον άγριο νεοφιλελευθερισμό και τη δημοσιονομική εποπτεία συνάδει με την επιθετική ανασυγκρότηση του κεφαλαίου σε παγκόσμιο επίπεδο κατά την απαίτηση των αναγκών που επιτάσσει η κλονιζόμενη πλέον οικονομία της αγοράς. Αντίστοιχα, ο κρατικός μηχανισμός προχωρά σε μέτρα έκτακτης ανάγκης και καταστολής του εσωτερικού εχθρού, τη στιγμή που οι δυτικές μητροπόλεις στρατιωτικοποιούνται χρησιμοποιώντας ως πρόσχημα τις μεταναστευτικές ροές και την καμπάνια ενάντια στην τρομοκρατία.

Οι ασυμφιλίωτες εσωτερικές αντιφάσεις του καπιταλισμού, που συντέλεσαν για άλλη μια φορά στην έκρηξη μιας δομικής κρίσης, ανασύρουν στο προσκήνιο ένα από τα ισχυρά χαρτιά που καλείται να ρίξει σε τέτοιες περιπτώσεις η άρχουσα τάξη. Αυτό το χαρτί είναι ο πόλεμος, καθώς αποτελεί μια διέξοδο για το κεφάλαιο από την καπιταλιστική κρίση, αλλά και μια χρυσή ευκαιρία για τον πλουτισμό των οπλοβιομηχανιών. Το τίμημα, βέβαια, πρόκειται να το πληρώσουν με το αζημίωτο, τόσο από την τσέπη τους όσο και με το αίμα τους, οι όπου γης καταπιεσμένοι και εκμεταλλευόμενοι. Ο πόλεμος είναι μια συμφέρουσα λύση για το κεφάλαιο όταν βρίσκεται μπροστά σε αδιέξοδα. Μπορεί να ανοίξει νέες αγορές, νέες επιχειρηματικές ευκαιρίες μέσα από την ακόρεστη εκμετάλλευση των πρώτων υλών και των εργατικών χεριών των περιοχών που βρίσκονται στο μάτι του κυκλώνα. Επίσης, μετά από την περίοδο της γενικευμένης καταστροφής, η οποία πρόκειται να καταστρέψει τόσο τμήματα του σταθερού (μέσα παραγωγής) όσο και του μεταβλητού (εργάτες/εργάτριες) κεφαλαίου, έπεται πάντα μια περίοδος αναπτυξιακής ανασυγκρότησης του κεφαλαίου, έστω και αν αυτή υλοποιείται πάνω σε συντρίμμια και πτώματα. Όπως προαναφέρθηκε, βέβαια, ο πόλεμος είναι μια εν εξελίξει πραγματικότητα αυτή τη στιγμή. Όμως, διεξάγεται δια αντιπροσώπων και ακόμα τουλάχιστον δεν έχει χτυπήσει την πόρτα της «Δύσης».

Η Ελλάδα βρίσκεται δεύτερη στην κατάταξη των ΝΑΤΟϊκών χωρών με τις μεγαλύτερες στρατιωτικές δαπάνες αναλογικά με το ΑΕΠ τους. Ετησίως υπολογίζεται πως οι στρατιωτικές δαπάνες της Ελλάδας φτάνουν το 2,4% του ΑΕΠ της (ξεπερνώντας το όριο του 2% που έχει θέσει η Συμμαχία σε σύνοδό της το 2006), ποσοστό που μεταφράζεται σε 4,5 δις δολάρια. Τα έξοδα για τις εξοπλιστικές δαπάνες βρίσκονται στην κορυφή των προτεραιοτήτων του κρατικού προϋπολογισμού, τη στιγμή που η κοινωνική πλειοψηφία εξοντώνεται από τις πολιτικές λιτότητας που υπαγορεύουν τα μνημόνια. Μάλιστα, οι μνημονιακές δεσμεύσεις ορίζουν πως η διεθνής οικονομική επιτροπεία της χώρας θα κρατήσει τουλάχιστον μέχρι το 2060.

Ως μέλος του ΝΑΤΟ και ως οργανικό κομμάτι του άρματος του ευρωατλαντικού ιμπεριαλισμού, στο ελληνικό κράτος έχει υποδειχθεί ο ρόλος του τοποτηρητή (δεύτερου τη τάξει μετά το Ισραήλ) των αντίστοιχων συμφερόντων στην Ανατολική Μεσόγειο και στα Βαλκάνια. Αυτό όμως σημαίνει πως, έστω και επικουρικά, το ελληνικό κράτος θα έχει την εμπλοκή του, στο βαθμό που του αναλογεί, στους γεωπολιτικούς ανταγωνισμούς και τις πολεμικές συρράξεις που συμμετέχουν οι πάτρωνές του. Είναι βέβαιο, πάντως, πως η εγχώρια αστική τάξη θα επιδιώξει να λάβει όσο το δυνατόν μεγαλύτερο κομμάτι γίνεται από την πίτα που μοιράζεται στη γειτονιά της. Αυτή τη στιγμή, η ντόπια πλουτοκρατία επιζητεί την ανάδειξη της Ελλάδας σε ενεργειακό κόμβο της Ανατολικής Μεσογείου και δίαυλο για τη μεταφορά φυσικού αερίου και ηλεκτρικής ενέργειας στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Έτσι μεταφράζεται η συμμαχία Ελλάδας-Κύπρου-Ισραήλ-Αιγύπτου, καθώς πέραν των στρατιωτικών συμμαχιών και των ασκήσεων που ορίζει η διακρατική αυτή συμφωνία, αλλά και οι υποδείξεις της Η.Π.Α. και του ΝΑΤΟ που βρίσκονται στην πραγματικότητα πίσω από αυτή, προβλέπεται παράλληλα η κατασκευή του αγωγού φυσικού αερίου East Med καθώς και της διασύνδεσης Euro-Asia Interconnector για τη μεταφορά ηλεκτρικής ενέργειας στις χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Οι ΝΑΤΟϊκοί σχεδιασμοί επιδιώκουν να «φυτέψουν» στρατιωτικές βάσεις στην ελλαδική επικράτεια, προετοιμάζοντας την αναβάθμιση των συγκρούσεων στη Μέση Ανατολή και την Ανατολική Μεσόγειο. Παράλληλα η στρατιωτικοποίηση των ΝΑΤΟϊκών χωρών αποτελεί και μία κίνηση επίδειξης ισχύος, ώστε να τρίξουν τα δόντια στον ρωσικό παράγοντα, ο οποίος αποτελεί τον βασικότερο αντίπαλο των Η.Π.Α. από τον άξονα των BRICS (Βραζιλία, Ρωσία, Ινδία, Κίνα, Νότια Αφρική).

Σε αυτά τα πλαίσια έρχεται να προστεθεί η Συμφωνία των Πρεσπών με την οποία η γείτονα χώρα έγινε μέλος του ΝΑΤΟ,κι έτσι εντάχθηκε στη σφαίρα επιρροής του αμερικανικού ιμπεριαλισμού προκειμένου ο τελευταίος να αποκτήσει πλεονέκτημα στην ευρύτερη περιοχή των Βαλκανίων κόντρα στον ρωσικό ιμπεριαλισμό.

Η αστάθεια των σχέσεων Η.Π.Α.-Τουρκίας (μάλιστα πριν περίπου 1 χρόνο η Τουρκία ανακοίνωσε πως η βάση του Ιντσιρλίκ θα παύσει να εξυπηρετεί το ΝΑΤΟ) αναβαθμίζει τη γεωστρατηγική σημασία της Ελλάδας για το ΝΑΤΟ, διότι το ΝΑΤΟ καλείται πλέον να βρει νέα σημεία για τις στρατιωτικές του δραστηριότητες. Η αεροπορική βάση της Ανδραβίδας (στην οποία πραγματοποιήθηκε τον Μάρτιο του 2018 η πολεμική άσκηση Ηνίοχος) και η αντίστοιχη του Άραξου (υπάρχει πιθανότητα επανεγκατάστασης πυρηνικών) πρόκειται να αναβαθμιστούν. Στη Λάρισα δημιουργείται βάση με drones, ενώ στην Αλεξανδρούπολη προβλέπεται η κατασκευή βάσης ελικοπτέρων.

Για τη Σύρο, ο ΝΑΤΟϊκός σχεδιασμός ορίζει τη μετατροπή του λιμανιού της Ερμούπολης σε στρατηγικό σημείο, όπου θα επισκευάζονται και θα ανεφοδιάζονται τα πλοία του αμερικανικού πολεμικού ναυτικού. Σε παλαιότερη επίσκεψή του στην Ελλάδα, ο Αμερικανός πρέσβης Τζέφρι Πάιατ δήλωσε ότι τα ναυπηγεία στο Νεώριο Σύρου πρέπει να αγοραστούν από επιχείρηση που να ανήκει σε κράτος-μέλος του ΝΑΤΟ, γι’ αυτό άλλωστε υπάρχει και το σχετικό ενδιαφέρον από τις Η.Π.Α..

Ταυτόχρονα, γίνονται συζητήσεις για την ανακατασκευή του λιμανιού της Ερμούπολης, ώστε να είναι δυνατή η πρόσδεση μεγάλων πλοίων των ενόπλων δυνάμεων των Η.Π.Α., καθώς και για το λιμάνι της Θεσσαλονίκης. Μάλιστα, ο Αμερικανός πρέσβης σε πρόσφατη επίσκεψή του στο λιμάνι της πόλης, έλεγξε τη δυνατότητα των εγκαταστάσεων του λιμανιού για εξυπηρέτηση των αμερικανικών στρατευμάτων.

Τέλος, το Υπουργείο Εθνικής Άμυνας απηύθυνε πρόταση στην αμερικανική πρεσβεία για την προώθηση του έργου κατασκευής ενός μεγάλου ελικοδρομίου σε μια επίπεδη νησίδα πλησίον της Καλύμνου, που θα εξυπηρετεί τη στάθμευση και τον ανεφοδιασμό αμερικανικών ελικοπτέρων. Είναι πλέον σαφές με τον πιο έκδηλο τρόπο πως το ελληνικό κράτος παρέχει απλόχερα εκδούλευση στις υποδείξεις που υπαγορεύουν οι πολεμικοί σχεδιασμοί των Η.Π.Α. και του ΝΑΤΟ, με τη χώρα να καθίσταται επί της ουσίας ένα ορμητήριο των πολεμικών επεμβάσεων του ευρωατλαντικού ιμπεριαλισμού.

Οι καταπιεσμένοι και εκμεταλλευόμενοι, σε όποια μεριά του χάρτη και αν βρισκόμαστε, δεν έχουμε να χωρίσουμε τίποτα μεταξύ μας. Οφείλουμε να αντιληφθούμε την κοινότητα των ταξικών μας συμφερόντων και με βάση αυτή να οργανώσουμε την αντεπίθεσή μας απέναντι σε όσους μας καταπιέζουν και ζουν από τον μόχθο μας. Δεν πρόκειται να πολεμήσουμε για τα συμφέροντα των ντόπιων και διεθνών αφεντικών, δεν πρόκειται να πολεμήσουμε για καμία πατρίδα, ούτε να στρέψουμε τις κάννες των όπλων προς τις εργατικές τάξεις των άλλων χωρών, από τις οποίες προσπαθούν να μας χωρίσουν με κάθε τεχνητό μέσο οι κυρίαρχοι, επιστρατεύοντας κάθε διαθέσιμο διαλύτη της ταξικής συνείδησης (π.χ. έθνος, σύνορα, θρησκεία).

Σε περίπτωση πολέμου το παγκόσμιο προλεταριάτο θα είναι αυτό που θα αναγκαστεί να κινήσει τις πολεμικές μηχανές των καπιταλιστών πληρώνοντας το τίμημα με ζωές ανθρώπων της τάξης μας. Τα σύννεφα ενός πολέμου γενικευμένων διαστάσεων φαίνεται πως πυκνώνουν και η εμπλοκή του ελληνικού κράτους στους πολεμικούς σχεδιασμούς του ΝΑΤΟ βαθαίνει όλο και περισσότερο. Σε παλιότερο βομβαρδισμό της Δαμασκού και της Χομς από αεροπορικές δυνάμεις της Μ. Βρετανίας, της Γαλλίας και των Η.Π.Α., συμμετείχαν ένα πλοίο που απέπλευσε από τη βάση της Σούδας και αεροσκάφη εναέριου ανεφοδιασμού που απογειώθηκαν από την ίδια βάση.

Σήμερα, είναι απαραίτητη η συγκρότηση ενός αντιπολεμικού κινήματος στη βάση της διεθνιστικής, ταξικής αλληλεγγύης. Μέρος αυτού του πλαισίου είναι και το σαμποτάζ του στρατού, καθώς και η άρνηση των προλετάριων να υπηρετήσουν στις τάξεις των ενόπλων δυνάμεων. Στηριζόμενοι στην ελλαδική πραγματικότητα, το κίνημα αυτό οφείλει να έχει σαφή αντι-ΝΑΤΟϊκό χαρακτήρα, χωρίς όμως να πέφτει στην παγίδα της υποστήριξης ιμπεριαλιστικών δυνάμεων που κρίνονται «λιγότερο επιζήμιες» με το σκεπτικό πως αποτελούν αντίπαλο δέος στον ιμπεριαλισμό των Η.Π.Α.. Για να μη μας ισοπεδώσει, λοιπόν, μια παγκόσμια πολεμική σύρραξη πυροδοτούμενη από τις ανάγκες των καπιταλιστών, οφείλουμε στο εδώ και στο τώρα να αλλάξουμε τους συσχετισμούς ισχύος στη μαινόμενη κοινωνική και ταξική σύγκρουση. Η απάντησή μας στον πολεμικό όλεθρο που ετοιμάζει η παγκόσμια κρατική και καπιταλιστική βαρβαρότητα πρέπει να είναι η παγκόσμια κοινωνική επανάσταση με σκοπό την αποδέσμευση των υποτελών στρωμάτων από τον βραχνά της κρατικής εξουσίας και της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης της ανθρώπινης εργασίας. Στην επόμενη κρίσιμη στροφή της ταξικής πάλης, πρέπει να έχουμε στήσει τις επαναστατικές υποδομές μας, ώστε να μπορέσουμε να ρίξουμε με όρους ιστορικής υλοποίησης, το δημιουργικό χαρτί του αναρχισμού, την κοινωνική οργάνωση πάνω στις βάσεις του ελευθεριακού κομμουνισμού.

ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ ΚΑΙ ΤΟΝ ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΜΟ

ΚΑΝΕΝΑΣ ΠΟΛΕΜΟΣ ΜΕΤΑΞΥ ΤΩΝ ΛΑΩΝ , ΚΑΜΙΑ ΕΙΡΗΝΗ ΜΕΤΑΞΥ ΤΩΝ ΤΑΞΕΩΝ

ΔΙΕΘΝΙΣΤΙΚΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΜΕΤΑΞΥ ΤΩΝ ΟΠΟΥ ΓΗΣ ΚΑΤΑΠΙΕΣΜΕΝΩΝ ΚΑΙ ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΟΜΕΝΩΝ

ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΚΑΙ ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ,ΤΟΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΚΟ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΜΟ,ΤΗΝ ΑΝΑΡΧΙΑ