Γράφει ο Μανώλης Ντουντουνάκης
Για ένα ακόμα χρόνο, η πολυδιαφημισμένη αναιμική ανάπτυξη δεν ήρθε και οι ελπίδες μεταφέρονται για την επομένη χρονιά. Όλοι μας, επίσης, ξέρουμε τη βασική αρχή της οικονομίας, ότι μείωση της ανεργίας εμφανίζεται όταν έχουμε θετικούς ρυθμούς ανάπτυξης πάνω από 1.5% – 2%. Αποδεικνύεται, λοιπόν, στη πράξη ότι το μνημόνιο και οι συνακόλουθες πολιτικές ως «σπιράλ θανάτου» απομακρύνουν την ανάπτυξη, προκαλούν ύφεση δημιουργούν ανεργία και φτώχεια. Καθημερινός στόχος, πια, ο περίφημος «κοινωνικός μισθός». Οι δαπάνες για την υγεία, την παιδεία και τις παρεχόμενες υπηρεσίες από την τοπική αυτοδιοίκηση μειώνονται και αποδομούνται με μείωση προσωπικού, παραχώρηση – εκποίηση δραστηριοτήτων στην ιδιωτική πρωτοβουλία κλπ. Κλείνουν νοσοκομεία, μετατοπίζονται οι φαρμακευτικές δαπάνες στους ασφαλισμένους, κλείνουν σχολεία, περιορίζεται η πρόσβαση στη τριτοβάθμια εκπαίδευση με το νέο λύκειο, υποχρηματοδοτούνται τα πανεπιστήμια, καταργούνται ερευνητικά κέντρα, εκχωρούνται νερό, καθαριότητα, ΧΥΤΑ σε ιδιώτες κλπ.
Στην ελληνική κεντρική πολιτική σκηνή οι υπηρέτες – εκπρόσωποι της Μερκελ, αποκλειστικά υπεύθυνοι για το πώς φτάσαμε ως εδώ, αγωνίζονται να διατηρήσουν τις θέσεις τους και τα προνόμια τους. Γαντζωμένοι κυριολεκτικά στην εξουσία, άνθρωποι που αντιμετωπίζουν το δημόσιο ως παχιά αγελάδα και περιφέρονται από τη μια κρατικοδίαιτη θέση στην άλλη, πολιτικολογούν θρασύτατα εφευρίσκοντας κάθε φορά νέα σενάρια, είτε «success story», είτε «θεωρία των δυο άκρων», είτε «πρωτογενές πλεόνασμα», είτε «επιστροφή στην ανάπτυξη» και άλλα μυθεύματα. Τελευταία, θυμήθηκαν τις εποχές «Τσαουσέσκου στη Ρουμανία» όταν φτωχοποιήθηκε ο πληθυσμός στη προσπάθεια μείωσης του δημόσιου χρέους. Επίσης, μας δείχνουν τις θεατρικές τους ικανότητες φορώντας ακόμα και τον αντιμνημονιακό τους μανδύα, κάποιες φορές. Όμως όλη αυτή η ιστορία των τελευταίων χρόνων αποδεικνύει ξεκάθαρα ότι ο δρόμος της ανάπτυξης, των δημόσιων επενδύσεων, της αύξησης του ΑΕΠ, της μείωσης της ανεργίας και της καταπολέμησης της φτώχειας, της διατήρησης των στοιχειωδών κοινωνικών δομών σε υγεία, παιδεία, ΟΤΑ είναι η μόνη στρατηγική επιλογή για τη χώρα. Το σύστημα, και οι ντόπιοι και ξένοι υποστηρικτές του, διαπιστώνουν ότι όποτε έρθουν οι εκλογές οι πολίτες θα κοιτάξουν τις άδειες τσέπες τους, τα άνεργα παιδιά τους και θα καταδικάσουν ηχηρά την σημερινή αδιέξοδη πολιτική. Άλλωστε και ο Γ.Α. Παπανδρέου στην αρχή του μνημονίου είχε την αμέριστη συμπαράσταση των ΜΜΕ αλλά το ΠΑΣΟΚ καταβαραθρώθηκε στις προηγούμενες εκλογές. Ας θυμηθούμε, όμως, ότι ο σημερινός πρωθυπουργός είναι πολιτικό τέκνο του ακροδεξιού και φιλοχουντικού κ. Ε. Αβέρωφ και καμιά πολιτική σχέση δεν έχει με τον πράο, ήπιο και ήρεμο κ. Γ. Ράλλη που παρέδωσε την εξουσία ομαλά στον Α.Γ. Παπανδρέου. Θα κάνουν λοιπόν ότι μπορούν για να παραμείνουν στην εξουσία, και η παράδοση της εξουσίας με εκλογές κάθε άλλο παρά δεδομένη πρέπει να θεωρείται. Είναι ικανοί να επικαλεστούν – δημιουργήσουν ακόμα και πολιτική αστάθεια, είναι έτοιμοι να συνεργαστούν με τον Καρατζαφερη στην ακροδεξιά πολυκατοικία, κλείνουν το μάτι στη Χ.Α.. Ταυτόχρονα στοχοποιούν και καταγγέλλουν το ρόλο των κινημάτων και της αριστεράς, ενοχοποιούν το «κακό» δημόσιο και τους «τεμπέληδες» υπάλληλους του, καταγγέλλουν γενικά ως μη πατριώτες τους διαφωνούντες μαζί τους. Νιώθουν, ότι ο φόβος για το άγνωστο, που κυριάρχησε στις προηγούμενες εκλογές και οδήγησε τη ΝΔ στην εξουσία δεν είναι πια αποτελεσματικός. Είναι έτοιμοι να προκαλέσουν διχόνοια, αναταραχή, ίσως και να επικαλεσθούν εθνικούς κινδύνους. Το τελευταίο ατυχές γεγονός μας δείχνει καθαρά τις προθέσεις τους και τα όρια της ηθικής τους. Παραπληροφορούν για τρομοκρατική ενέργεια χωρίς κανένα στοιχείο, μας προβάλλουν πονόψυχα τον Κασιδιάρη τα Μ.Μ.Ε, και δεν αφήνουν, με σκόπιμες διαρροές και υποδείξεις, ούτε τη δική τους αστυνομία να κάνει τη δουλειά της.
Ως αριστερά οφείλουμε:
- να αντισταθούμε στις προκλήσεις, να διατηρήσουμε την ηρεμία μας και να μεταφέρουμε, ως η μόνη ήρεμη πολιτική δύναμη, την πολιτική μάχη στο επίπεδο των ιδεών.
- να δείξουμε και να πείσουμε για την ορθότητα της εναλλακτικής πορείας της χώρας που προτείνει η ριζοσπαστική αριστερά.
- να δημιουργήσουμε κοινό μέτωπο Παιδείας – Υγείας – ΟΤΑ για να προστατεύουμε στοιχειώδεις δομές του κοινωνικού κράτους.
- να δημιουργήσουμε και να στηρίξουμε δομές αλληλεγγύης και αυτοοργανωσης και πάνω από όλα
- ο λόγος μας επιβάλλεται να είναι διάφανος, καθαρός, ενιαίος, χωρίς στρογγυλεύματα.
Μήπως ήρθε η ώρα ο κ. Τσιπρας στη Βουλή να απαιτήσει «Δώστε μας τα κλειδιά, Κε Σαμαρά;»
