Βιβλίο Ορθόδοξης Χριστιανικής μαρτυρίας το 24ο, εξέδωσε ο εξαίρετος συνάδελφος και δάσκαλος του λόγου του θεού.
Στα τέσσερα κεφάλαια του ευσύνοπτου αλλά πυκνογραμμένου βιβλίου των 190 σελίδων αναδεικνύεται λόγος «ορθόδοξος» που ορθοτομεί μετά παρρησίας τα της κοινωνίας – Εκκλησίας και πολιτείας.
Ο Φαρισαϊσμός που από των χρόνων του Ιησού χαρακτηρίζει τους άρχοντες του κόσμου βρίσκει στο βιβλίο αυτό την ανάλυση και τη σύνθεση του φαινομένου των ανθρώπων που με τη δημαγωγία αναδείχνονται και από την αλαζονεία της εξουσίας διαφθείρονται και διαφθείρουν. Ονοματίζονται ως εκείνοι που οδήγησαν στην έσχατη ταπείνωση που βιώνουμε ως έθνος και στην αθλιότητα που εξαναγκάζεται μεγάλο μέρος του κόσμου.
Αν ήταν δυνατόν το βιβλίο αυτό να διδαχθεί στους άρχοντες, και στη θητεία αυτών εκρίνοντο, βάσει των αξιών του ελληνικού και χριστιανικού πολιτισμού που διαπραγματεύεται και τεκμηριώνει το βιβλίο, ύστερα από αντικειμενικές εξετάσεις, τότε όσοι αποτύγχαναν, όχι μόνο δεν θα έπρεπε να συνέχιζαν, αλλά και όσοι έβλαψαν θα τιμωρούνταν, επίσης θα επιβραβεύονταν όσοι ωφέλησαν την πολιτεία.
Αν επίσης ο λαός για να αποφασίζει μετά λόγου γνώσεως, έπρεπε να έχει πιστοποιημένη ικανότητα ήτοι επαρκή παιδεία και κρίση άλλη θα ήταν η κατάσταση της πολιτείας.
Στον φαύλο κύκλο της διαφθοράς, εις μεν το παρελθόν καίτοι εξ ανάγκης οι άνθρωποι είχαν ελλειπή παιδεία, είχαν μόρφωση από ένα παραδοσιακό σύστημα αξιών και ανθρωπιά από τη βαθύτερη σχέση και πίστη και της χριστιανικής μας πορείας, εις δε τη σημερινή κενοδοξία εκτός από την έλλειψη αξιών διέφθειραν και την παιδεία.
Ο «μεγαλοϊδεατισμός» ως επιγράφεται το πρώτο κεφάλαιο είναι η μελέτη του ανθρώπου σε μια κοινωνία που έμαθε να προτάσσει το έχειν και να μη αντιλαμβάνεται – πόσο μάλλον να εκτιμά το Είναι.
Μεγαλοϊδεατισμός -υβριστές και υπερόπτες- αναδείχνονται μέσα από κλασικά και πατερικά κείμενα που και από την αρχαιότητα και ο Δίας «ως κολαστής των υπερφρόνων επικαλείται».
Ο υπεράνθρωπος υβριστής, του Δευτέρου κεφαλαίου, περιγράφεται έτσι, ώστε να καλείται ο καθένας μας σε μια καλώς εννοούμενη αυτοκριτική
Η περί της εξουσίας ανάλυση είναι εμπεριστατωμένη διατριβή, από φιλοσοφικής ιστορικής και θεολογικής θέσης τεκμηριωμένη… Από τον Μένανδρο ως τον μακαριστό Ειρηναίο ο μελετητής μας παραθέτει κείμενα ενδιαφέροντα βαθυστόχαστα.
Το όλο βιβλίο ο σεβαστός πατέρας της Εκκλησίας, αφιερώνει στη μνήμη του δασκάλου και επισκόπου μας Ειρηναίου, του οποίου τον ηθικό πολιτικό λόγο επικαλείται για να αναδείξει τη βαθύτερη ηθική με την οποία πρέπει να διακρίνονται και να κρίνονται οι άνθρωποι που ασκούν εξουσία και στην πολιτεία και την εκκλησία.
Το τέταρτο κεφάλαιο «Πρόληψη και θεραπεία» είναι θα λέγαμε η κατηγορική προσταγή για την ατομική ευθύνη. Ο κάθε άνθρωπος μέσα από την ταπείνωση καλείται να ανυψωθεί περνώντας από την άγνοια στη συνειδητή αναζήτηση της γνώσης «Α μη οίδα ουκ οίομαι ειδέναι» κατά τον Πλάτωνα και «Χαλεπόν εαυτόν γνώναι» κατά τον Θαλή. Η υπέρβαση γίνεται μόνο με την άθληση όπως συχνά διδάσκει ο Απόστολος Παύλος.
Ευχαριστούμε τον π. Ιγνάτιο που αυτή την περίοδο της μεγάλης Σαρακοστής έρχεται να μας υπενθυμίσει, ότι όσοι θέλομε, καλούματε να αγωνιστούμε και το βιβλίο του είναι όπλο στον αγώνα για αυτοβελτίωση κάθε ανθρώπου, κατά τον υμνωδό «το στάδιο των αρετών ηνέωκται οι βουλόμενοι αθλήσαι εισέλθετε».
Γεώργιος Πευκιανάκης
Φιλόλογος – τ. Λυκειάρχης
