Γράφει ο π. Στυλιανός Θεοδωρογλάκης
Για μια ακόμα φορά χαίρουμε και συγχαίρουμε τον π. Ιγνάτιο, τον ευλογημένον αυτόν άνθρωπο του Θεού για το νέο του βιβλίο, 240 στη σειρά των βιβλίων του, ‘’της ψυχής το σκότος’’ και να ευχαριστήσουμε και για την προσφορά του ίδιου του βιβλίου και περισσότερον για την αφιέρωση στο πρόσωπό μου, που παρά την υπερβολή των όρων και των εκφράσεων που χρησιμοποιεί, δείχνει πάντως την εσωτερική του καθαρότητα και ευγένεια που πάντοτε τον διακρίνουν.
Ο λόγος του είναι πάντοτε ζεστός, καρδιακός και με πληρότητα ενδιαφέροντος και αγάπη για όλους.
Πράγματι είναι περίσσια ευλογημένο το πρόσωπο του π. Ιγνατίου από το Θεό.
Είναι ο ίδιος ακάματος πνευματικός σπορέας και πνευματοφόρος καλλιεργητής των αιωνίων ηθικών αξιών που συνέχουν τη ζωή, διακρίνουν τα πρόσωπα και τροφοδοτούν την κοινωνία με δυνάμεις ανάπτυξης, προόδου και πολιτισμού.
Πράγματι ‘’ευφόρησεν αυτού η χώρα’’.
Πολλοί και ευλογημένοι οι καρποί των μόχθων του, τους οποίους δεν συνάγει στις αποθήκες της εγωκεντρικής απληστίας.
Προσφέρονται ως έλεος του Θεού και σε μας όλους ως προσφορά αγάπης και θυσίας του π. Ιγνατίου στους φίλους και τους συμπολίτες του.
Ο π. Ιγνάτιος τολμά και προσεγγίζει με τη γνώση και την εμπειρία του, με ευθύνη και δύναμη τα μεγάλα πράγματι ζητήματα της ζωής των ανθρώπων και των κοινωνιών.
Με το νέο του βιβλίο πράγματι στοχεύει με επιτυχία αυτά τα μεγάλα κεφάλαια της αχαριστίας, της αγνωμοσύνης, της υποκρισίας, της κολακείας και των προεκτάσεώς της και οι αναλύσεις του έχουν πληρότητα στα νοήματα και το περιεχόμενό τους.
Τα παραδείγματα που χρησιμοποιεί, οι λαϊκές επισημάνσεις καθώς και η ποιητική προσφορά του Σταυρακάκη, αλλά και άλλων σοφών από τον Αριστοτέλη και τον Πλάτωνα ως τον Δροσίνη και πολλούς άλλους που με διάκριση χρησιμοποιεί ο π. Ιγνάτιος δείχνουν με σαφήνεια και καθαρότητα τις αρνητικές των επιδράσεις στη ζωή, στα πρόσωπα και την κοινωνία.
Είναι βέβαιο και επαληθεύεται μέσα στους αιώνες ότι, ‘’δεν είναι φίλοι μπιστικοί αυτοί που πάνε πρώτοι στο γλέντι και εις τη χαρά και εις το φαγοπότι’’ και ακόμα ‘’στη θλίψη και το θάνατο αυτοί που πρώτοι πάνε είναι οι φίλοι οι καλοί που ειλικρινά αγαπάνε’’.
Αλλά και για την ευγνωμοσύνη επίσης οι επισημάνσεις του π. Ιγνατίου, με τη βιβλική και πατερική συνδρομή που εύστοχα χρησιμοποιεί, δείχνει ότι πρόκειται για αρετή με υπαρκτικό χαρακτήρα, με σωτηρολογική και σωστική δύναμη.
Ευγνωμόνως οφείλουμε να ζούμε προς τον ουράνιο πατέρα μας και Θεό μας και Δημιουργό μας για τη ζωή και τη δημιουργία.
Ευγνωμόνως επίσης οφείλουμε να ζούμε και προς την ίδια τη δημιουργία, τη φύση και τη κτίση, των οποίων είμαστε υπαρκτικό μέρος ως έχοντες κοινόν γενάρχην.
Ο άνθρωπος της ευγνωμοσύνης, είναι ο ευχάριστος ο ευχαριστημένος άνθρωπος, ο φωτεινός και φωτόλουστος από τις φωτοχυσίες που δέχεται από τις άκτιστες ενέργειες του Θεού.
Αντίθετα ο άνθρωπος της αγνωμοσύνης είναι ο άνθρωπος της δολιότητας, της φθοράς και του θανάτου.
Έχει ‘’το δαιμόνιον της αχαριστίας’’ όπως επιγράφεται από τον ίδιο τον π. Ιγνάτιο κάτω από τον κύριο τίτλο του βιβλίου του.
Και πάλιν και πολλάκις ευχαριστίες πολλές στον π. Ιγνάτιο, φίλτατο και αγαπητό από τα νεανικά μας χρόνια στο Καστέλλι Κισάμου.
Το βιβλίο του είναι ένα ακόμα πολύτιμο δώρο για την τοπική κοινωνία όχι μόνο γιατί διαβάζεται εύκολα αλλά και γιατί κατανοείται ευκολότερα απ’ όλους.
Ευγνωμόνως και ευχαριστιακώς, με πληρότητα αναγνώρισης και περισσής αγάπης στο πρόσωπο του, αναφερόμαστε ευκαίρως ακαίρως στο όνομα και το έργο του.
Με αγάπη Χριστού
π. Στυλιανός Θεοδωρογλάκης