Του Μανώλη Καπετανάκη *
Μόλις το 1844 οι Έλληνες μέσω της επανάστασης στις 3 Σεπτέμβρη του προηγούμενου χρόνου και της διεκδίκησης της συνταγματικής μοναρχίας με πρωτοστάτη τον Μακρυγιάννη κλήθηκαν επιτέλους να διαφεντέψουν τάχατε τη μοίρα τους. Εγκαινιάζοντας έτσι μετά την αποτίναξη του τούρκικου ζυγού (και την αντικατάσταση του με νέο πιο εκλεπτυσμένο και πανούργο από τις καγκελαρίες) το τωρινό κουκλοθέατρο, που δεσπόζει στην πλατεία Συντάγματος.
Μία τότε κατάκτηση (αστική δημοκρατία) όπου με βάση τις ιστορικές συνθήκες εκείνης της περιόδου είχε ένα θετικό, αλλά πεπερασμένο πλέον πρόσημο. Η απολυταρχική φύση του εγκάθετου από τους αποικιοκράτες οθωνικού καθεστώτος (τα γεννοφάσκια της διαιωνιζόμενης υποτέλειας στη ξένη ακρίδα) σε συνδυασμό με την ένεκα των σκληρών μέτρων για την εξυπηρέτηση των δανείων (τα μνημόνια της τότε εποχής) που επέφεραν παραπέρα και αβάστακτη εξαθλίωση του πληθυσμού, αποτέλεσαν τους πυροδότες εκείνης της εξέλιξης.
Έκτοτε μεσολάβησαν 66 προσφυγές στη λαϊκή «ετυμηγορία». Φυσικά με κάποια πιο σκοτεινά διαλείμματα όποτε οι κρατούντες θεωρούσαν, πως η ανάρμοστη για δαύτους κρίση του «κυρίαρχου» λαού δεν έπρεπε να εκφραστεί. Οπότε η ΠΑΝΤΟΤΕ φαλκιδευμένη ψήφος (παλιότερα «ψήφιζαν και τα δέντρα», η βία και νοθεία) έπρεπε να αντικατασταθεί με ερπύστριες. Απαράλλακτα ίδιο όμως ήταν το κοινωνικοοικονομικό σύστημα και διαφορετικός ο τρόπος διαχείρισης του.
Τι όμως διαφοροποιήθηκε 179 χρόνια μετά; Μορφολογικά αρκετά. Στην ουσία της εκμετάλλευσης της εργατολαϊκής μάζας και της σφόδρα κηδεμόνευσης και καταλήστευσης της χώρας (σε σημαντικό βαθμό από το εξωτερικό) ΤΙΠΟΤΑ.
Η στο σήμερα παραγωγικά ρημαγμένη χώρα παραμένει βουτηγμένη ίσαμε τον λαιμό στην εξάρτηση από τους αμερικανοευρωπαίους δημίους και ληστές. Το 1844 νίκησε το ρωσικό κόμμα (ε, τι να κάνουμε που αλλάζουν εντυπωσιακά οι «σωστές» πλευρές της οσφυοκαμψίας στους δυνάστες) και ορίστηκε πρωθυπουργός από το γαλλικό!! Στον ενεστώτα χρόνο όλοι οι επίσημοι και παρατρεχάμενοι πολιτικοί σχηματισμοί και διαθέσιμες υπαλληλίες της ολιγαρχίας ορκίζονται πίστη και υπόκυψη στους υπερατλαντικούς και γαλλογερμανούς πάτρωνες τους.
Ούτε ένας πολιτικάντης και λακές ντόπιας πλουτοκρατίας και ιμπεριαλιστών στην προεκλογική σκιαμαχία τους δεν τολμά να αμφισβητήσει τα ιερά και όσια της φυλής των νεοκοτζαμπάσηδων. Φερειπείν, όλοι εν χορώ επικροτούν την ήδη αποφασισμένη εντατική ενεργοποίηση της μέχρι πρότινος παροπλισμένης πολεμικής βιομηχανίας μας με σκοπό την αποστολή (χώρια τα υπόλοιπα) σύνεργων εξόντωσης αθώων και ισοπέδωσης της Ουκρανίας. Κάθε εβδομάδα ξοδεύονται στο μέτωπο του κυρίως αμερικανορώσικου αντιδραστικού ανταγωνισμού τόσες οβίδες, όσες περιέχουν οι στρατιωτικές αποθήκες Γαλλίας και Αγγλίας!!! Σε μία μέρα καταναλώνει στο πεδίο ο φασίστας και ανδρείκελο της Ουάσινγκτον Ζελένσκι ποσότητα πυρομαχικών αντίστοιχη με την εξαμηνιαία παραγωγή της μη ευκαταφρόνητης Γερμανίας!!! Και να λοιπόν η ψωροκώσταινα στο μακελειό γερά μπλεγμένη.
Γιατί λοιπόν ένοχα και ελεεινά σιωπά και συναινεί το προσωπικό της άρχουσας τάξης στην ολοένα αποφασιστικότερη και εξαιρετικά επικίνδυνη ανάμειξη της χώρας μας στη φρίκη αυτού του άδικου σφαγείου και νάρκης στα θεμέλια της παγκόσμιας ειρήνης; Είναι άσχετη αυτή η στάση του με την αποδοχή και καθαγιασμό του γεγονότος ότι τα χώματα που απελευθέρωσαν Κολοκοτρώνης και Βελουχιώτης καταχτήθηκαν και ταμπουρώθηκαν οι τρανότεροι φονιάδες της οικουμένης; Αντί σπαρτά, σχολειά, φάμπρικες και δομές υγείας απλώνεται και θεριεύει ο θάνατος των βάσεων. Μεταλαβαίνουν ευλαβικά απαξάπαντες οι πατριδοκάπηλοι και λαοπλάνοι από το δισκοπότηρο της εθνικιστικής ιδέας, παρότι η χώρα καταντά υποχείριο των ισχυρών της δύσης. Ξεχειλίζει βέβαια με δόσεις (αδελφοκτόνες για τους λαούς) μεγαλοϊδεατισμού και τυχοδιωκτισμού.
Όλοι αυτοί οι θεομπαίχτες και λυκάνθρωποι εξαπατούν ασύστολα. Μοιράζουν λίγο πριν την κάλπη κούφιες υποσχέσεις σε μέγεθος ψίχουλου. Παριστάνουν τους γενναιόδωρους με ξένων κόλλυβα. Χαρατσώνουν- αφαιμάσσουν τους βιοπαλαιστές και δωρίζουν τον βάρβαρα υφαρπαγμένο μόχθο τους στον κεφαλαιοκράτη για να γιγαντώνεται και απομυζά ακόμη πιο στυγνά τους εργαζόμενους. Η πολυθρύλητη αναβάθμιση της επενδυτικής βαθμίδας των καρχαριών και της κραιπάλης θεμελιώνεται επάνω στο τσάκισμα του βιοτικού επίπεδου των από κάτω.
Σπάταλοι επίσης στην αρματωσιά της υπεράσπισης των ολέθριων για τον λαό επεκτατικών βλέψεων του κηφηναριού της χλιδής σε βάρος αντίπαλων γειτόνων. Εξοργιστικά σφικτοχέρηδες για την κοινωνική πλειοψηφία. Υπερφαλάγγισαν μάλιστα σε στρατιωτικές δαπάνες μέχρι και τη μεγαλύτερη μηχανή του πλανήτη, τις ΗΠΑ! Ενώ την ίδια στιγμή που ξεφυτρώνουν σαν μανιτάρια οι αμερικανονατοϊκές βάσεις, σε αντιδιαστολή παραπαίουν ένεκα υποχρηματοδότησης τα νοσοκομεία. Σφραγίζονται οι πύλες της παιδείας για τα φτωχόπαιδα. Στραγγίζουν οι εγκληματίες των Τεμπών τα κονδύλια για την προστασία των πολιτών από πλημμύρες , πυρκαγιές, σεισμούς και ανασφαλείς συγκοινωνίες. Χλευάζει και συνάμα καταβροχθίζει η καπιταλιστική ακρίβεια (γιατί στους νόμους λειτουργίας της οφείλεται) τα λειψά μεροκάματα, μισθούς και συντάξεις.
Οι κοστολογημένοι από τους κρατούντες σχεδιασμοί λιτότητας και περικοπών συνεπάγονται βαριές θυσίες για τον λαό. Έως και σε κόστος ανθρώπινων ζωών.
Οπλίζονται με μεγατόνους αναίδειας ξανά τώρα οι ξεδιάντροποι Μαυρογιαλούροι, οι πλημυρισμένοι με απέχθεια και περιφρόνηση για τους πληβείους και ζητούν αποδοχή από τους ταξικούς εχθρούς τους. Αξιώνουν την επανέγκριση, ώστε να συνεχίζουν το ξεδίπλωμα της σε βάρους τους ανελέητης επίθεσης. Υλοποιώντας μια πολιτική η οποία μέχρι κεραίας είναι ήδη προαποφασισμένη στα εκτός και εντός συνόρων κέντρα εξουσίας. Δηλαδή από τους εφοπλιστές που αφοδεύουν τον Μητσοτάκη (η περιβόητη δήλωση του Λασκαρίδη στις 21/5/21) ή από τους λυράρηδες πιστωτές που χόρευαν εκείνοι στο ταψί τον λεονταριστή Τσίπρα και μετέπειτα αρνάκι του Σόιμπλε και νεοφώτιστο πιστό στο ιερατείο.
Αποθρασύνεται πάλι η σκεπασμένη με κουρέλια ψεύτικη δημοκρατία τους. Τα τινάζει αδέξια για να φύγει η τοξική σκόνη από τα χημικά των ΜΑΤ και το ξεραμένο αίμα των 57 νέων στο τρένο, των 35000 τουλάχιστον παρατημένων στο έλεος της πανδημίας νεκρών και πόσων άλλων θυμάτων της εργοδοτικής απληστίας και ασυδοσίας. Παμπόνηρα τα στέλνει στο πλυντήριο των εκλογών, για να τα ξαναφορέσει γρήγορα. Βιάζεται. Θέλει με μεγαλύτερη λύσσα και μίσος προς τους καταπιεζόμενους (και ευτυχώς με άλλο τόσο ΦΟΒΟ και ΤΡΟΜΟ) να αναβαπτίσει και κλιμακώσει την εξαθλίωση και πάταξη τους. Τσεκουρώνοντας το καχεκτικό μεροκάματο. Διατάζοντας τους ροπαλοφόρους να κτυπούν με περίσσεια αγριότητα απεργούς, καταληψίες και διαδηλωτές. Εγκλωβίζοντας παραπέρα την Ελλάδα σε ένα πόλεμο μακράς διάρκειας και τεράστιας καταστροφικότητας και ο οποίος ερωτοτροπεί με τη γενικευμένη σύγκρουση και την πυρηνική ανάφλεξη. Με επακόλουθο οι δύο παγκόσμιοι πόλεμοι να φαντάζουν αψιμαχία συγκρινόμενοι με αυτό το εφιαλτικό ενδεχόμενο.
Τέτοια λοιπόν υποκριτική και δολοφονική είναι η δημοκρατία της καμαριέρας (έστω και πεντάστερης) αστικής μας τάξης. Με έσχατη πολυτέλεια να μας επιτρέπει την επιλογή του άρπαγα και βασανιστή μας. Και όπου βγούμε ….. σε στερήσεις και συμφορές.
Να αρνηθούμε τη νομιμοποίηση της εντατικότερης (Στουρνάρας- Παπαδόπουλος το προσυπογράφουν) φτωχοποίησης και κατατρόπωσης μας μαυρίζοντας αυτούς (ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ, ΚΙΝΑΛ και σια), που κάνουν κατάμαυρη τη ζωή μας και μας εγγυούνται ένα ζοφερότερο μέλλον. Και το κυριότερο να στηρίξουμε την άποψη της αντίστασης και διεκδίκησης, που κλείνει τα αυτιά στις ρεφορμιστικές σειρήνες της θεοποίησης της κάλπης, του κοινοβουλευτικού κρετινισμού και των τετράδυμων αδελφών του. Δηλαδή της προγραμματολαγνείας και κυβερνητισμού (πολύ πριν το ξερίζωμα του καπιταλισμού ή και χωρίς καν αυτό), της εξιλέωσης του με βαθειά αντιδραστικό ρόλο αστικού κράτους και της τροχοπέδησης των κινητοποιήσεων.
Ενώ αντίθετα αναδεικνύει την αναγκαιότητα των αγώνων σαν το ΠΡΩΤΑΡΧΙΚΟ μέσο υπεράσπισης κατακτήσεων και δικαιωμάτων του λαού και συμβάλλει στην ανάπτυξη και ενδυνάμωση τους. Δένοντας τους αναπόσπαστα με την προοπτική της επαναστατικής συντριβής του σάπιου αυτού συστήματος, της κατοχύρωσης της ανεξαρτησίας και της παράλληλης –αλληλένδετης οικοδόμησης του σοσιαλισμού.
Η ψήφος στο ΚΚΕ (μ-λ) μεταφράζεται στη συνειδητοποίηση της ισχυροποίησης του λαού στους δρόμους και ουδέποτε μέσω αντιπροσώπων στα έδρανα της βουλής. Αποτυπώνει συνάμα μια δέσμευση και προμηνύει μια συμμετοχή στους κυοφορούμενους αγώνες του αύριο.
Εξανεμίζεται η ασταμάτητη οργή, όταν εξαντλείται και εκφυλίζεται στην κάλπη. Βλαβερή ψήφος είναι αυτή που καταλήγει στους ποικιλώνυμους υπηρέτες του συστήματος και νεκροθάφτες της ζωής μας. Χαμένη είναι όποια παρασύρεται και χάνεται στους υπόνομους των εκλογικών ψευδαισθήσεων, που ρέουν κάτω από τους αδειανούς δρόμους. Η γόνιμη –θετική ψήφος προκρίνει και στέργει το ξεκλείδωμα της ελπιδοφόρας πάλης.
Το φαινομενικά υπερβολικό κεντρικό σύνθημα του ΚΚΕ (μ-λ) «για να ζήσουμε, πρέπει να αγωνιστούμε» είναι απλά προσαρμοσμένο στην ακραία συγκυρία και την οξυνόμενη συνέχεια της.
Η ψήφος στο ΚΚΕ (μ-λ) γκρεμίζει από το «μεσσιανικό» της βάθρο την εξ αριστερών ουρανοποίηση της δυνατότητας της. Επιπρόσθετα χαράζει μια δυναμική αντιστροφής ενός κλίματος κινηματικής ουσιαστικά ηττοπάθειας και αγκύλωσης. Διεγείροντας, πλαισιώνοντας, μαζικοποιώντας, μεστώνοντας πολιτικά, στεριώνοντας οργανωτικά και ζευγαρώνοντας με το απώτερο κομουνιστικό όραμα τα ενθαρρυντικά σκιρτήματα της εργατικής τάξης εντός και εκτός Ελλάδας.
Σε μια εποχή αφηνιασμού των τεράτων μια ψήφος προσανατολισμένη στην αφύπνιση και ανάδυση των αντιστάσεων απέναντι στην λαίλαπα της ανέχειας και της πολεμικής περιδίνησης από κεφάλαιο- ιμπεριαλιστές, καθώς και απρόσβλητη από τις συνδιαχειριστικές- αδρανοποιητικές μολύνσεις του ρεφορμισμού αποκτά ιδιαίτερη αξία.
ΨΗΦΙΣΤΕ- ΣΤΗΡΙΞΕΤΕ το ΚΚΕ (μ-λ)
* μέλος του ΚΚΕ (μ-λ)