«Έλαβα μία αξιοθρήνητη αναφορά για την κατάσταση στην Ελλάδα. Εκεί η πείνα έχει καταστεί ενδημική νόσος. Στους δρόμους της Αθήνας οι άνθρωποι πεθαίνουν κατά χιλιάδες από εξάντληση». Ημερολόγιο Γιόζεφ Γκαίμπελς, 30.1.1942.
Γράφει ο Αριστομένης Συγγελάκης | Με μεγάλη ικανοποίηση υποδεχόμαστε το θαρραλέο δημοσίευμα της αυστριακής εφημερίδας «Der Standard», που τάσσεται ανεπιφύλακτα στο πλευρό του κινήματος διεκδίκησης των γερμανικών οφειλών και του σκληρά δοκιμαζόμενου ελληνικού λαού. Η φράση της εφημερίδας «οι Γερμανοί στρατιώτες ήταν στην Ελλάδα από τον Απρίλιο του 1941 έως το Σεπτέμβριο του 1944 και πίσω τους δεν άφησαν τίποτε άλλο παρά καμένη γη και τη μνήμη για την πείνα, τις σαδιστικές σφαγές και εκτοπίσεις», παραπέμπει στην οργανωμένη από το Γ’ Ράιχ τρομοκρατία της πείνας, που κόστισε το θάνατο 300.0000 και πλέον πολιτών, ενώ επέφερε και την πλήρη αποδιοργάνωση της οικονομικής και κοινωνικής ζωής της χώρας μας.
Κι όμως, την εποχή της κορύφωσης του λιμού, τον Μάρτη του 1942, οπότε και, με βάση τα στοιχεία της Εθνικής Στατιστικής Υπηρεσίας, στην Αθήνα πέθαιναν πάνω από 400 άτομα την ημέρα, διάλεξαν η Γερμανία και η Ιταλία να αρπάξουν το κατοχικό δάνειο. Στη συνέχεια το Γ’ Ράιχ πέρασε από την τρομοκρατία της πείνας στην τρομοκρατία των Ολοκαυτωμάτων, με το αποτρόπαιο δόγμα της συλλογικής ευθύνης και τη λογική των μαζικών αντιποίνων να εφαρμόζονται εις βάρος του ελληνικού λαού.
Το πολύ θετικό αυτό δημοσίευμα έχει πρόσθετη αξία, καθώς έρχεται από την Αυστρία, χώρα με παραδοσιακούς δεσμούς με τη Γερμανία, ιδίως την περίοδο του ναζιστικού καθεστώτος. Στον νου μας, έρχονται μερικές ανάλογες δηλώσεις υποστηρικτών του αγώνα μας μέσα στην ίδια τη Γερμανία. Σύμφωνα με τον σπουδαίο Καθηγητή Christophe Schminck – Gustavus (Φεβρουάριος 2014) «είναι ντροπή για τη Γερμανία να μην αναλαμβάνει την ιστορική της ευθύνη απέναντι στην Ελλάδα. Οφείλει άμεσα να επανορθώσει για τα εγκλήματα του Γ’ Ράιχ», ενώ πολύ πρόσφατα (Οκτώβριος 2014) η Ομάδα «Distomo» από το Αμβούργο τόνισε ότι «η Γερμανία πρέπει επιτέλους να λάβει υπόψη της (την απόφαση του Συνταγματικού Δικαστηρίου της Ιταλίας) και να αποζημιώσει τα θύματα των εγκλημάτων του εθνικοσοσιαλισμού».
Είναι σαφές ότι οι γερμανικές κυβερνήσεις διαχρονικά έχουν επιδείξει ανέντιμη συμπεριφορά απέναντι της Ελλάδας, κάτι που επισημαίνει με θάρρος και η αυστριακή εφημερίδα, καθώς επί δεκαετίες επικαλούνταν ως λόγο μη εκπλήρωσης των υποχρεώσεών τους τη διαίρεση της Γερμανίας σε Λαοκρατική και Ομοσπονδιακή Δημοκρατία. Η επανένωση όμως της Γερμανίας το 1990 δεν επέφερε την εγκατάλειψη της αδιάλλακτης στάσης της αλλά την απροσχημάτιστη αλλαγή επιχειρηματολογίας, με την προβολή της αρχής της ετεροδικίας, προκειμένου να αποφύγει την καταβολή των γερμανικών οφειλών. Στην πορεία οι γερμανικές κυβερνήσεις υιοθέτησαν και άλλα επιχειρήματα, συνήθως άνευ σημασίας, «αμφισβητώντας το προφανές, τα χρέη τους στην Ελλάδα».
Τη σαθρή γερμανική επιχειρηματολογία κατέρριψε και ο Καθηγητής Οικονομικής Ιστορίας στο LSE Άλμπερτ Ριτσλ, σε συνέντευξή του στο Spiegel (Ιούνιος 2011): «Μην ξεχνάτε ότι ζούμε μέσα σε ένα γυάλινο σπίτι: το οικονομικό μας θαύμα έγινε δυνατό αποκλειστικά και μόνο επειδή δεν αναγκαστήκαμε να πληρώσουμε αποζημιώσεις». Προειδοποιώντας δε τους συμπατριώτες του για τις συνέπειες της αλαζονικής συμπεριφοράς – στα όρια της ύβρεως – της Γερμανίας συμπλήρωσε χαρακτηριστικά: «Αν η διάθεση των Ελλήνων γίνει πιο επιθετική, μπορεί να αναβιώσουν οι παλιές διεκδικήσεις! Αν αρχίσει η Ελλάδα και αν ποτέ αναγκαστεί η Γερμανία να πληρώσει, τότε θα μας τα πάρουν όλα».
Όμως, παρά το καθολικό αίτημα του ελληνικού λαού και την θερμή συμπαράσταση στον αγώνα μας των δημοκρατών στη Γερμανία και σε πολλές άλλες χώρες, η ιθύνουσα πολιτική, οικονομική και πνευματική ελίτ στην Ελλάδα, συμβιβασμένη ή και βολεμένη με το μνημόνιο και την εξάρτηση της χώρας από τους ξένους, μοιάζει να αποστρέφεται ή να φοβάται τη διεκδίκηση των γερμανικών αποζημιώσεων. Η κυβέρνηση, παρά τις ρητορικές της διακηρύξεις, λειτουργώντας στην πράξη ως εκπρόσωπος ενός αντιλαϊκού και ξενόδουλου μπλοκ εξουσίας, αναβάλλει συνεχώς την επίσημη υποβολή των δίκαιων αξιώσεών μας στη γερμανική κυβέρνηση, σπαταλώντας πολύτιμο χρόνο με τη συγκρότηση επιτροπών, τα πορίσματα των οποίων στη συνέχεια δεν αξιοποιεί ή και απορρίπτει.
Παρά τα επίμονα αιτήματα του Εθνικού Συμβουλίου Διεκδίκησης των Γερμανικών Οφειλών, των Ενώσεων Θυμάτων, Βουλευτών ή ακόμη και πολιτικών κομμάτων, δεν προχωρά στην χορήγηση αδείας για την εκτέλεση της αμετάκλητης απόφασης της Ελληνικής Δικαιοσύνης υπέρ των θυμάτων του Διστόμου, χωρίς καν να εξηγεί το λόγο και να αναλαμβάνει την ευθύνη.
Η κυβέρνηση της Αριστεράς οφείλει να υποστηρίξει με σθένος τον δίκαιο αγώνα των οικογενειών των θυμάτων της ναζιστικής θηριωδίας και να αναλάβει συγκεκριμένες πρωτοβουλίες προώθησης της διεκδίκησης των δίκαιων, άριστα τεκμηριωμένων και απαράγραπτων αξιώσεων του ελληνικού λαού. Πρόκειται για μία αυτονόητη κίνηση συνέπειας στις δεσμεύσεις της και στις αρχές της αλλά και μία σημαντική επιλογή, που υπηρετεί τη στρατηγική για την ανάκτηση της εθνικής ανεξαρτησίας της χώρας μας. Αποτελεί παράλληλα ισχυρό μήνυμα προς κάθε αποδέκτη ότι δεν χωρά καμία έκπτωση στον αγώνα κατά του ναζισμού και του φασισμού, καμιά υποχώρηση στην υπεράσπιση των δικαίων του λαού μας, καμιά παρέκκλιση από την απαίτηση για απόδοση δικαιοσύνης. Αισιοδοξούμε κι αγωνιζόμαστε!