Γράφει ο Μανούσος Γ. Δασκαλάκης
ΨΑΧΝΩ ΝΑ ΒΡΩ ΤΟ ΚΙΝΗΜΑ ΤΗΣ ΠΑΤΑΤΑΣ
Τώρα που οι πατάτες στα Σ/Μ πήγαν 1,20 το κιλό άφαντο το κίνημα της πατάτας. Μήπως το κίνημα της πατάτας ήταν μια «πατάτα»;
Τώρα που είναι ακριβές οι πατάτες τι έγιναν οι παραγωγοί; Λάκισαν; Πού είναι η δήθεν λύπη τους; Η αλληλεγγύη τους; Ή επειδή παρήγαγαν πολλές πατάτες οργάνωσαν δήθεν κίνημα;
Σαν αφελής ερωτώ.
Α, ρε πατάτες που χρειάζεται η οργάνωσή τους… Και σε ορισμένες ουτοπίες…
ΚΥΠΡΟΣ-“ΦΟΡΟΛΟΓΙΚΟΣ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟΣ”
{ΞΕΠΛΥΜΑ “ΒΡΩΜΙΚΟΥ ΜΑΥΡΟΥ” ΧΡΗΜΑΤΟΣ.}
Τι σημαίνει αυτό; Ότι στον κόσμο κινείται πακτωλός αφορολόγητου χρήματος σε φορολογικούς παραδείσους {όπως νήσοι Κέϋμαν, Ελβετία, Λουξεμβούργο , Άγιος Μαρίνος}για τους μεγιστάνες- φοροκλέφτες και απατεώνες.Ένας ανάλογος φορολογικός “παράδεισος” των μεγαλοαπατεώνων που δεν πλήρωναν τους αναλογούντες φόρους στα κράτη και στους λαούς τους, ήταν και το τραπεζικό σύστημα της Κύπρου σε συνεργασία, με την αριστεροδεξιά πολιτική ελίτ, και το αδελφάκι της την Ορθόδοξη εκκλησία της Κύπρου.
Αυτό το σύστημα κατέρρευσε στην Κύπρο.The party it,s over.Από την ευημερία της Κύπρου βέβαια ωφελήθηκε και ο απλός κόσμος που δεν έπαιρνε αποφάσεις, διότι άλλοι αποφάσιζαν για εκείνον χωρίς εκείνον.
Για να είμαι ειλικρινής. Γιατί θα πρέπει να χύσω δάκρυα για κάθε είδους μαφιόζο μεγαλο-φοροκλέφτη και ματσωμένο απατεώνα; Δεν χύνω δάκρυα για την διεθνή μαφία, αλλά για εκείνους που σαν ανυπεράσπιστα θύματα έχασαν την δουλειά τους. Μήπως όμως έπρεπε να αγωνιστούν πιο μπροστά κοιτώντας κατάματα τον καθρέπτη, για να αλλάξουν την κατάσταση των πραγμάτων;
ΒΑΓΓΕΛΗΣ ΚΑΚΑΤΣΑΚΗΣ ΑΠΟ ΤΗ ΣΤΗΛΗ “ΠΕΤΑΧΤΑ”
ΜΑΝΟΥΣΟ Γ. Δασκαλάκη, ποιητή – συγγραφέα, Χανιά: Σ’ ευχαριστώ πολύ, Μανούσο, που με συμπεριέλαβες στους αποδέκτες και των νέων σου ποιημάτων με τίτλο ‘Η Ελλάδα με πληγώνει’. Ολους μας πληγώνει η Ελλάδα, φίλε, αλλά και όλοι, άλλος λιγότερο κι άλλος περισσότερο, την πληγώνουμε. Εσύ, ως κυρίως πολιτικός ποιητής που είσαι, το ξέρεις αυτό. Μου αρέσει ιδιαίτερα που και στην ποίησή σου έχει τον πρώτο λόγο ο ενεργός πολίτης που επιμένει να εκφράζει άποψη. Καλή συνέχεια!
“Εξω από τις τράπεζες οδύρεται το κοινό./ Θρηνεί σπαρακτικά καταθέσεις και όνειρα/ που έγιναν στάχτη./ Τι σου είναι όμως ο κόσμος;/ Να εναποθέτει όλα του τα όνειρα/ σε τράπεζες συναλλαγών./ Κάντε έρωτα, όχι πόλεμο/ είπαν πριν 50 χρόνια,/ νεανικά κινήματα./ Ναι, ας αγαπήσουμε/ τη ζωή, ας ερωτευτούμε./ Στον έρωτα για τη ζωή/ να καταθέσουμε τα συναλλάγματά μας’.
Από το ποίημα του Μανούσου Δασκαλάκη ‘Κραχ, όπως τράπεζες’.
