Ανακοίνωση της Π.Γ. του ΕΠΑΜ:
Τα σύννεφα μετεξέλιξης της Ε.Ε. σε ένα μόρφωμα ολοκληρωτικού καθεστώτος διακρατικού ελέγχου και εμβέλειας, βαραίνουν όλο και περισσότερο πάνω από τον ουρανό της Ευρώπης. Η αντισυνταγματική απαξίωση δικαστικών αποφάσεων στην Ολλανδία, το πραξικοπηματικό εμφύτευμα διεθνούς τραπεζίτη ως πρωθυπουργού – εντολοδόχου των Βρυξελλών στην Ιταλία, οι σοκαριστικές αποκαλύψεις της DieWelt στη Γερμανία ή της LeMonde στη Γαλλία, δεν είναι παρά η κορυφή του παγόβουνου για όσα εις βάθος συντελούνται στη δρομολόγηση της πλήρους κατάλυσης του κράτους δικαίου στην Ε.Ε.
Μετά από μια βδομάδα εντυπωσιακών κινητοποιήσεων στην Ολλανδία και συγκρούσεων με την αστυνομία, δικαστήριο της Χάγης αποφάσισε στις 16/2 την άμεση άρση της απαγόρευσης κυκλοφορίας από τις 9:00 μμ που είχε επιβάλει η κυβέρνηση Ρούτε. Η δικαστική απόφαση, αναφέρει στο σκεπτικό της ότι πολιτική απαγόρευσης κυκλοφορίας είναι αδιανόητη και δεν έχει εφαρμοστεί στην Ολλανδία από την εποχή της ναζιστικής κατοχής. Ενδεικτικό της αλαζονείας της κυβέρνησης, είναι το ότι πριν ακόμη εφεσιβάλει την απόφαση και χωρίς ακόμη να έχει κριθεί η προσφυγή, ο κ. Ρούτε δήλωνε ότι η απαγόρευση κυκλοφορίας ισχύει ως έχει, γράφοντας στα παλαιότερα των υποδημάτων του την ανεξαρτησία της δικαιοσύνης, κάτι πρωτοφανές μέχρι τώρα για μια δυτικοευρωπαϊκή χώρα.
Στην Ιταλία έχουν προβεί για άλλη μια φορά σε κοινοβουλευτικό πραξικόπημα τοποθετώντας τον κ. Ντράγκι στη θέση του «πρωθυπουργού», παρά και ενάντια στη θέληση του ιταλικού λαού. Για άλλη μια φορά μετά τον Μουσολίνι, η Ιταλία γνωρίζει ξανά ένα μονοκομματικό κράτος. Με πολυκομματικό φτιασίδωμα αυτήν τη φορά και την πρόθυμη σύμπραξη όλων των κομμάτων της βουλής, που αποζημιώθηκαν με υπουργικές θέσεις στην εκ Βρυξελών ελεγχόμενη «κυβέρνηση». Και με δεσπόζουσα θέση των επιχειρηματιών της αρπαχτής στην πολιτική ζωή, παρά το ότι κάτι τέτοιο αντιτάσσεται σε οποιαδήποτε έννοια και κανόνα δικαίου.
Στην Γερμανία έχει ξεσπάσει σάλος με τις αποκαλύψεις της DieWelt, για την εν κρυπτώ συνεννόηση της γερμανικής κυβέρνησης με ερευνητικά ινστιτούτα και τη στρατολόγηση επιστημόνων από το υπ. Εσωτερικών, προκειμένου να δικαιολογήσουν μεστημένα επιστημονικοφανή στοιχεία την προειλημμένη πολιτική απόφαση των σκληρών περιοριστικών μέτρων. Εξαπατώντας το λαό να αποδεχθεί τη στέρηση των ελευθεριών του μέσω της τεχνητής τρομοκράτησης και μετατρέποντας την επιστήμη, όπως επί λέξει αναφέρει η κυριακάτικη DieWelt, σε εκτεταμένο βραχίονα της πολιτικής. Σε συνδυασμό με τις αποκαλύψεις στη Γαλλία από την LeMonde, για τις ασφυκτικές πιέσεις και τους εκβιασμούς που δέχονταν τα μέλη του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Φαρμάκων (EMA) από την Επίτροπο Υγείας της Ε.Ε. και την κα Φον ντερ Λάιεν, προκειμένου να εγκρίνουν τα γενετικής τεχνικής «εμβόλια» της Pfizer-BioNTech και της Moderna, αναδεικνύεται σε όλο της το μεγαλείο η διασάλευση των θεσμών που εξασφάλιζαν το κράτος δικαίου, η έννοια του οποίου καταρρέει πλέον με ταχείς ρυθμούς στην Ευρώπη.
Ο Έλληνας βέβαια δεν γνωρίζει τίποτα από αυτά, αφού τα ντόπια ΜΜΕ τον εξαπατούν συστηματικά με απόλυτα ελεγχόμενη δημοσιογραφία, απόκρυψη ειδήσεων και συνεχή παραπληροφόρηση. Και είναι επόμενο κάτι τέτοιο, αφού το κράτος δικαίου στη χώρα μας έχει καταλυθεί ολοκληρωτικά στα χρόνια των μνημονίων. Παρόμοια συνωμοσία με αυτήν που αποκαλύπτει με πηχυαίους τίτλους η DieWelt για τη χειραγώγηση της κοινής γνώμης, έγινε και στη χώρα μας με τη σύμπραξη της λεγόμενης «επιστημονικής επιτροπής» και της κυβέρνησης προκειμένου να εφαρμοστούν τα καταστροφικά λοκντάουν, αλλά εδώ δεν βρέθηκε κανένας δημοσιογραφικός οργανισμός που να έχει την εντιμότητα να καταγγείλει τη συμπαιγνία. Με μεθοδεύσεις που δεν διαφέρουν από αυτές που καταγγέλλει η LeMonde και παρά την έλλειψη στοιχείων για την αποτελεσματικότητα ή τις παρενέργειες τους, η κυβέρνηση προχώρησε με φούρια στην έγκριση των ίδιων γενετικών ιδιοσκευασμάτων χάριν της κερδοφορίας φαρμακευτικών πολυεθνικών. Επιβάλλοντας συνεχώς σκληρά μέτρα γενικής καταστολής του υγιούς πληθυσμού, που δεν έχουν καμιά σχέση με επιλογές υγειονομικής αντιμετώπισης της πανδημίας αλλά αποτελούν καθαρά πολιτικές επιλογές.
Στην Ελλάδα δεν θα βρεις πλέον εύκολα δικαστές που να έχουν το θάρρος να πουν το αυτονόητο: ότι απαγόρευση κυκλοφορίας των πολιτών υπήρξε μόνο στη ναζιστική κατοχή της χώρας μας και είναι αδιανόητο να επανέρχεται σε συνθήκες –υποτιθέμενης έστω- δημοκρατίας. Στην Ελλάδα η ανεξαρτησία της δικαιοσύνης είναι πλέον φράση κενή περιεχομένου, αφού το δικαστικό σώμα, σχεδόν στην ολότητά του, έχει πλήρως αποδεχθεί το βιασμό του ελληνικού λαού. Κρίνοντας νόμιμα τα μνημόνια υποδούλωσης της χώρας, κλείνοντας τα μάτια και τ’ αφτιά στην αδρανοποίηση και άρα την ντε φάκτο κατάλυση του συντάγματος, κρίνοντας χιλιάδες αποφάσεις σε βάρος του λαού και υπέρ των τραπεζικών του βιαστών.
Αν κάπου προηγούμαστε και αποτελούμε «πρότυπο μίμησης» για τους ταγούς της Ε.Ε., είναι στις αυταρχικές μεθόδους διακυβέρνησης σε συνδυασμό με την εθελούσια παραλυσία του κοινοβουλίου και την φίμωση κάθε αντίθετης φωνής στα δημόσια φόρα, που αφού οι επικυρίαρχοι τις εφάρμοσαν με επιτυχία εδώ με τη συνέργεια των ντόπιων πολιτικών τους ανδρεικέλων, τις αναπαράγουν πλέον ταχύτατα και στην υπόλοιπη Ευρώπη. Την πραξικοπηματική τοποθέτηση τραπεζίτη στον πρωθυπουργικό θώκο, άνευ εκλογών και λαϊκής συναίνεσης, την πρωτοεφάρμοσαν στην Ελλάδα με τον Παπαδήμο πριν νιώσουν έτοιμοι να την εξάγουν με τον Ντράγκι στην Ιταλία. Η επιστροφή στο μετεμφυλιακό κράτος της δεξιάς είναι πλέον γεγονός στη χώρα μας. Αφενός με την ασυδοσία και την αυθαιρεσία της εκτελεστικής εξουσίας, αφετέρου με τη μετάλλαξη της δικαιοσύνης αλλά και όλων των πολιτειακών θεσμών, σε μηχανισμούς καταστολής του λαού και των δικαιωμάτων του, με μεθόδους εφαρμογής που θα ζήλευε ακόμη και η χούντα.
Η μόνη διαφορά από το αλήστου μνήμης κράτος της δεξιάς της 10ετίας του ’60, είναι ότι τότε η αριστερά, πατριωτική μέσα από το εαμικό της παρελθόν, είχε ταυτιστεί με τα δίκαια και τους αγώνες του λαού για κοινωνική δικαιοσύνη και εθνική ανεξαρτησία. Σήμερα οι ηγεσίες της σύγχρονης αριστεράς, σε όλες τις ιδεολογικές αποχρώσεις της, αποτελούν το στυλοβάτη του καθεστώτος υποταγής και ταπείνωσης του λαού και της χώρας, συμβάλλοντας τα μάλα στην καταρράκωση του κράτους δικαίου και στη θεσμοθέτηση μέτρων εξόντωσης της ελληνικής κοινωνίας. Ας μην αμφιβάλλουμε όμως ότι αν κριθεί πως κινδυνεύει η σταθερότητα της σημερινής μονοκομματικής βουλής των έξι ομοειδών κομμάτων, όπως επίσης αν κριθεί ως αναγκαίο για την παράδοση τμημάτων της εθνικής επικράτειας (Αιγαίου, ΑΟΖ) στους Τούρκους, θα είναι κοντά η μέρα που θα δούμε να μας φοριέται κι εδώ το «ιταλικό κουστούμι»: Κοινή κυβέρνηση αποτελούμενη απ’ όλο το φάσμα του κοινοβουλίου, δεξιού κι αριστερού φυράματος. Προκειμένου, είτε να νιώσουν παγιδευμένοι οι πολίτες χωρίς να έχουν εναλλακτικές, είτε η ομερτά απεμπόλησης εθνικών δικαίων και εθνικής κυριαρχίας, να είναι μοιρασμένη στις ευθύνες όλων των κομμάτων, για να νιώσει ανήμπορος ο Έλληνας να αντιταχθεί.
Το παρακράτος έχει πλήρως αποκατασταθεί για άλλη μια φορά στην Ελλάδα. Ένα παρακράτος εντεταλμένων από το Βερολίνο και τις Βρυξέλλες που κατοικοεδρεύει όχι μόνο στα υπουργεία, αλλά επικάθεται και σε κάθε υπηρεσία ή οργανισμό μέσα από έναν εσμό παρατρεχάμενων και κολαούζων, καταλαμβάνει θέσεις-κλειδιά σε κομματικά γραφεία και στους εποπτικούς μηχανισμούς ΜΚΟ και ιδρυμάτων, διαχεόμενο μέχρι και τον έλεγχο των μέσων κοινωνικής δικτύωσης για τη χειραγώγηση της κοινής γνώμης. Ένα παρακράτος που κατευθυνόμενο από την γραφειοκρατία των Βρυξελλών, επεκτείνεται σε όλες τις χώρες της Ε.Ε., χρησιμοποιώντας τις πολιτικές δομές των κρατών/μελών ως ξενιστές για να αναπτύσσεται. Με στόχο να πειστούν και να αποδεχθούν οι λαοί, ειδικά τώρα με πρόσχημα την πανδημία, την απεμπόληση θεμελιωδών ελευθεριών τους και την ντε φάκτο αλλοίωση των θεσμικών πλαισίων των χωρών τους για λόγους «έκτακτης ανάγκης». Φτάνοντας έτσι μέχρι την πλήρη κατάλυση της έννοιας του κράτους δικαίου στις χώρες της Ευρώπης, προκειμένου να διασφαλιστούν τα συμφέροντα των ισχυρών της Ε.Ε. και των πολιτικών επιλογών τους. Η μετεξέλιξη αυτή αποτελεί τον ορισμό του ολοκληρωτικού καθεστώτος, στον οποίο συνειδητά, με αυτοκρατορική έπαρση και ταχείς ρυθμούς, οδεύει το μόρφωμα της Ε.Ε.
Όλη αυτή η έκταση του παρακράτους που δίνει την εντύπωση πολύπλοκου και ισχυρού ιστού, είναιπανεύκολο να αποκοπεί απ’ τον ομφάλιο λώρο του και να ξηλωθεί εν μία νυκτί σαν τα πουλόβερ. Διότι δεν στηρίζεται πουθενά παρά μόνο στην εθελοδουλία ντόπιων και ασπόνδυλων επιτηρητών σαν τον Κυριάκο Μητσοτάκη και χαμαίζηλων βαστάζων σαν τα μέλη της κυβέρνησής του. Αυτά τα ασπόνδυλα ερπετά πρέπει να αποτινάξει από το σβέρκο του ο ελληνικός λαός, για να χορέψει πάνω απ’ το πολιτικό κουφάρι τους την ελευθερία του και να ξαναβρεί την υγειά του που την υπόσκαψαν και την ζωή του που του στέρησαν. Για να επανακτήσει το κράτος δικαίου που το διέλυσαν και να αποτινάξει τον ολοκληρωτισμό στον οποίο τον οδηγούν.
Μετά από 11 χρόνια κατατρεγμών, ανέχειας και απόλυτης καταστροφής, ήρθε ο καιρός για την ανατροπή τους. Συσπειρωμένοι όλοι γύρω από τη Συμμαχία των Δημοκρατικών και Πατριωτικών δυνάμεων που οικοδομείται και αναπτύσσεται μέρα τη μέρα, να δώσουμε τέλος στους χαλεπούς καιρούς για να ανατείλειη Ημέρα της Ελευθερίας για τον λαό και τον τόπο.
Το ΕΠΑΜ και οι συμμαχικές πολιτικές δυνάμεις, παραμένουν στις επάλξεις του αγώνα μέχρι την τελική νίκη.
