Γράφει ο Δημήτρης Κ. Τυραϊδής*
Δεν υπάρχει πολυτιμότερο αγαθό στον άνθρωπο από την ελευθερία. Τίποτα δεν είναι πιο ωραίο, απ’ το να μπορείς να εκφράζεσαι ελεύθερα, να λες τη γνώμη σου ελεύθερα, να περιφέρεσαι ελεύθερα, να δημιουργείς, να γράφεις, δίχως να περνούν τα γραπτά σου από λογοκρισία πριν δημοσιευτούν, αρκεί βέβαια να μην προσβάλεις τα πιστεύω του όποιου συνανθρώπου σου.
Τώρα αν προσβάλεις με όποιον τρόπο π.χ. τη θρησκεία κάποιων άλλων, πιστεύω ότι αυτό το δικαίωμα δεν το έχεις, όπως δεν έχεις το δικαίωμα να περιφέρεσαι π.χ. γυμνός μπροστά σε πλήθος συνανθρώπων σου. Θεωρώ, ότι κάπου πρέπει να μπαίνει φραγμός και στην ελεύθερη έκφραση. Η ελευθερία όμως πιστεύω, ότι δεν είναι μόνο να μπορείς να πραγματοποιείς τα παραπάνω, πρέπει να νιώθεις και ελεύθερος άνθρωπος και θα εξηγήσω πιο κάτω γιατί το γράφω αυτό.
Ο ναρκομανής παραδείγματος χάριν ή ο αλκοολικός και άλλοι πολλοί, έχω την εντύπωση ότι δεν είναι ελεύθεροι άνθρωποι. Είναι σκλάβοι του πάθος τους και τούτο γιατί, παρόλο που γνωρίζουν εκ των προτέρων ότι ο δρόμος που ακολουθούν τους οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια στην ολοκληρωτική καταστροφή τους, εξακολουθούν να βαδίζουν σ’ αυτόν.
Εδώ θέλω να πω ότι το όποιο πάθος στενεύει τον ορίζοντα των ονείρων αντί να τον διευρύνουν. Είναι αλήθεια ότι το μόνο πράγμα που σκέφτονται τα εξαρτημένα άτομα είναι πώς να ικανοποιήσουν το πάθος τους κι αυτό είναι ένα είδος σκλαβιάς. Βέβαια οι εν λόγω συνάνθρωποί μας δημιουργούν πάρα πολλά προβλήματα στην κοινωνία, όμως πρέπει ν’ αντιμετωπίζονται με τρόπους που πάνω απ’ όλα δεν θα τους προσβάλλουν, κι όχι με παραδειγματική τιμωρία που πολλοί προτείνουν. Με παραδειγματική τιμωρία πρέπει να τιμωρούνται οι ευθύνοντες για την κατάντια τους αυτή και εκείνοι που τους σπρώχνουν προς την καταστροφή.
Τώρα πολλοί άλλοι συνάνθρωποί μας έχουν κολλημένη στη σκέψη τους ότι θα τους συμβεί κάτι κακό στο μέλλον και καταφεύγουν σε κάθε είδους τσαρλατάνους που οι εν λόγω, δηλαδή οι τσαρλατάνοι, έχουν πιστέψει ότι με το χάρισμα δήθεν που διαθέτουν μπορούν να προβλέπουν τα μελλούμενα και κάνουν θύματα και σκλάβους με όλη τη σημασία των λέξεων, τους αφελείς που τους πλησιάζουν, καταστρέφοντάς τους και οικονομικά αλλά το κυριότερο τους δημιουργούν συνειδητά και ψυχολογικά προβλήματα. Τέτοιου είδους τσαρλατάνοι π.χ. χαρτορίχτρες, καφετζούδες και άλλοι πολλοί αποτελούν μέγα κίνδυνο για την κοινωνία μας και πρέπει να τους αποφεύγουμε για τον απλούστατο λόγο ότι κανένας δεν γνωρίζει τι του επιφυλάσσει η επόμενη στιγμή. Κι ερωτώ, γιατί δεν προβλέπουν π.χ. έναν καταστροφικό σεισμό ώστε να γλιτώσουν από την καταστροφική του μανία χιλιάδες θύματα πολλές φορές.
Άλλοι πάλι, δυνάστες, τύραννοι, αιμοχαρείς κ.α. από καταβολής κόσμου είχαν πιστέψει ότι ήταν οι εκλεκτοί του θεού και με διάφορους τρόπους είχαν πετύχει εκατομμύρια άνθρωποι να τους υπηρετούν. Τέτοιου είδους δεν ήταν άλλοι εκτός από τους βασιλιάδες, τους πρίγκιπες, τους δούκες, τους προύχοντες που μόνοι τους βέβαια βάπτιζαν τους εαυτούς τους, δίνοντάς τους, τους παραπάνω ηχηρούς τίτλους. Με την πειθώ δε και με τη δύναμη της εξουσίας που διέθεταν έκαναν τους γύρω τους να πιστεύουν ότι είναι υποτελείς κι ενός κατώτερου θεού πλάσματα, δούλοι και υπηρέτες, που πρέπει να υπηρετούν τους «αφεντάδες» τους, δηλαδή εκείνους. Ο βασιλιάς απέθανε, έλεγαν, ζήτω ο βασιλεύς, παίρνοντας βέβαια το θρόνο τους ο «εκλεκτός» κληρονόμος τους.
Δυστυχώς και σήμερα υπάρχουν τέτοιου είδους άνθρωποι, νοσταλγοί του παρελθόντος, που ονειρεύονται να γίνουν κυρίαρχοι άλλων λαών γιατί ακόμα πιστεύουν ότι είναι ανώτεροι των πολλών. Τώρα βέβαια χρησιμοποιούν εκτός των άλλων και την οικονομική υπεροχή τους και τα κάθε είδους φονικά σύνεργα που διαθέτουν.
Συνάνθρωπε μην εμπιστεύεσαι αυτούς που σου τάζουν λαγούς με πετραχήλια, όπως λέει και η σοφή παροιμία του λαού μας. Πάλεψε για το δίκιο σου και μην σκύβεις το κεφάλι σε κανέναν, μην πουλάς την ελευθερία σου στους έχοντες για να αποκτήσεις την εύνοιά τους. Σίγουρα κάποια στιγμή όταν δεν θα σε χρειάζονται πια θα σε προδώσουν.
Και κλείνω το σημερινό μου άρθρο, λέγοντας τα πιο κάτω: ο άνθρωπος γεννιέται ελεύθερος και τούτο δεν το λέω εγώ , άλλοι πιο μπροστά από μένα το έχουν γράψει πάρα πολλές φορές, και αυτό μην το ξεχάσεις ποτέ.
* συγγραφέας – ποιητής
