Τις άθλιες συνθήκες νοσηλείας του στο Πανεπιστημιακό Γενικό Νοσοκομείο Πατρών περιγράφει σε επιστολή του προς τους υπουργούς Υγείας ο Επίτιμος Προέδρος Εφετών Διοικητικών Δικαστηρίων και Περιφερειακού του Πολίτη κ. Γιώργος Φαλτσέτος.
Ο κ. Φαλτσέτος κάνει λόγο για ξεκοιλιασμένα στρώματα κρεβατιών, μαξιλάρια χωρίς μαξιλαροθήκες και σεντόνια τρύπια αποδεικνύοντας πόσο νοσεί το Δημόσιο Σύστημα Υγείας. Περιγράφει πώς αναγκαζόταν να μεταφέρει μόνος του τον ορθοστάτη με τον ορό όταν χρειαζόταν να πάει για εξετάσεις, ότι έτρωγε το ίδιο φαγητό για εννιά μέρες, ενώ κατά τη διάρκεια της νοσηλείας του νόσησαν με νοσοκομειακή λοίμωξη η σύζυγος και ο γιος του.
Διαβάστε ολόκληρη την επιστολή
«Κύριε υπουργέ
Στις 26-12-2016, ημέρα Δευτέρα, στις 9 περίπου το βράδυ, υπέστην, στο σπίτι μου στην Πάτρα, ένα λιποθυμικό επεισόδιο. Διακομίσθηκα άμεσα με το ΕΚΑΒ στο εφημερεύον Πανεπιστημιακό Γενικό Νοσοκομείο Πατρών στα «επείγοντα». Εκεί, κατά την αναμονή μου για ιατρική εξέταση, υπέστην ένα δεύτερο λιποθυμικό επεισόδιο. Με τοποθέτησαν σε ένα φορείο μεταφοράς ασθενών στον θάλαμο ανάνηψης. Εξετάσθηκα, σε διάστημα τεσσάρων ωρών περίπου, από καρδιολόγο, παθολόγο, νευρολόγο -ελήφθησαν αίμα και ούρα για εξέταση· μου τοποθέτησαν ορό και υποβλήθηκα σε ακτινογραφία θώρακος και αξονική τομογραφία εγκεφάλου. Από το σύνολο των εξετάσεων η διάγνωση ήταν: «”η καθορισμένη οξεία λοίμωξη του κατωτέρου αναπνευστικού”.
ΑΦΩΝΟΣ
Όμως, μολονότι υπήρξε διάγνωση, παρέμεινα στο φορείο, παρά τις διαμαρτυρίες μου και το αίτημά μου να μεταφερθώ σε θάλαμο με κανονικό κρεβάτι. Το απόγευμα της επόμενης ημέρας (27-12-2016) μεταφέρθηκα όχι στην Πνευμονολογική Κλινική, αλλά στην Ουρολογική. Δήλωσα την ιδιότητά μου (επίτιμος πρόεδρος εφετών ΔΔ και Συμπαραστάτης του Πολίτη και της Επιχείρησης Περιφέρειας Δυτικής Ελλάδας) και ζήτησα να έχω την εκ του νόμου προβλεπόμενη θέση. Μου απάντησαν ότι μόνον εκεί υπήρχε ελεύθερο κρεβάτι.
Ετσι, εισήχθην στον θάλαμο 401 της Ουρολογικής Κλινικής, θέση Γ’, με έξι κρεβάτια. Έμεινα ενεός. Εικόνα άθλια από άποψη τάξης και καθαριότητας. Ενας πολυσυλλεκτικός θάλαμος νοσηλευομένων με διαφορετικές παθήσεις, για τους οποίους (νοσηλευόμενους) δεν μπορώ να αναφερθώ, γιατί θα παραβιάσω προσωπικά δεδομένα. Το στρώμα του κρεβατιού σχισμένο, σχεδόν ξεκοιλιασμένο. Μαξιλάρι σε πλαστική θήκη χωρίς μαξιλαροθήκη (τελικά, μου έφεραν μαξιλαροθήκη από το σπίτι). Σεντόνι τρύπιο και κουβέρτα φθαρμένη. Οταν ξάπλωσα στο κρεβάτι, αισθάνθηκα ό,τι κατά την επιστράτευσή μου επί “χούντας” το καλοκαίρι του 1974 στον «Ριγανόκαμπο» Πατρών, όπου κοιμόμουν σε μια σκηνή κατάχαμα πάνω σε μια κουβέρτα. Μόνο που τότε ήμουν νέος και υγιής, ενώ τώρα ηλικιωμένος και βαριά ασθενής.
Τη δεύτερη ημέρα νοσηλείας μου ασθένησαν από ενδονοσοκομειακή λοίμωξη η σύζυγός μου και ο γιος μου. Αναγκάσθηκα, λοιπόν, να προσλάβω «αποκλειστική νοσοκόμα» από τον κατάλογο του Νοσοκομείου. Ετσι, είχα μια σχετική φροντίδα, που δεν μπορούσε να παράσχει το ελλιπές νοσηλευτικό προσωπικό, και μια στοιχειώδη ατομική καθαριότητα στο κρεβάτι, γιατί η ατομική υγιεινή στο μπάνιο του θαλάμου ήταν αδιανόητη. Ανησυχούσα, σφόδρα, μήπως, εκτός από την πνευμονία που είχα, αποκτήσω και άλλο νόσημα που θα επιβάρυνε την κατάστασή μου. Προμηθεύτηκα αντισηπτικά και χαρτομάντιλα οινοπνεύματος για να προστατευθώ, κατά το δυνατόν.
9 ΗΜΕΡΕΣ ΜΑΚΑΡΟΝΑΚΙ
Το φαγητό ξεπερνούσε κάθε όριο ανοχής. Πανομοιότυπο, άγευστο και μη φαγώσιμο. Επί εννέα ημέρες, που έμεινα στο Νοσοκομείο, το ίδιο κι απαράλλακτο· μεσημέρι – βράδυ, μεσημέρι – βράδυ, σούπα με μακαρονάκι κοφτό. Εκτός από μια φορά που περιείχε μερικά ψήγματα μοσχαριού και μια ακόμη φορά που η σούπα συνοδευόταν από βραστά καρότα. Ηταν τα μόνα που έφαγα, καθ’ όλο το διάστημα. Τις τελευταίες ημέρες της νοσηλείας μου ζήτησα και μου έφεραν φαγητό από το σπίτι, συμβατό με την περίπτωσή μου, για να μπορέσω να συντηρηθώ. Οταν επέστρεψα στο σπίτι μου και ζυγίστηκα, είχα χάσει 4,5 κιλά, δηλαδή, κατά μέσο όρο, έχανα μισό κιλό την ημέρα. Και να ληφθεί υπόψη ότι μου εχορηγείτο βαριά αντιβίωση.
ΓΑΖΑ ΒΡΗΚΑΝ, ΓΑΖΑ ΕΦΕΡΑΝ
Υποβλήθηκα σε έξι εργαστηριακές εξετάσεις (τρεις ακτινογραφίες θώρακος, μια αξονική τομογραφία θώρακος, μια αξονική τομογραφία εγκεφάλου και ένα TRIPLEX καρωτίδων). Τις περισσότερες φορές μετέβην στα εργαστήρια μόνος και ασυνόδευτος, κουβαλώντας τον ορθοστάτη με τον ορό, είτε γιατί δεν υπήρχε μέσο μεταφοράς είτε μεταφορέας. Κάποια ημέρα ζήτησα λίγη ταινία να στερεώσω την «πεταλούδα», η οποία σχεδόν αιωρείτο, και κινδύνευα να σπάσει η φλέβα. Μου απάντησαν ότι δεν έχουν κι όταν βρουν θα μου φέρουν. Πράγματι, μετά από αρκετή ώρα, μου έφεραν, όχι ταινία αλλά μια λωρίδα αυτοκόλλητης γάζας, γιατί αυτό βρήκαν.
Παραμονή της Πρωτοχρονιάς, αγανακτισμένος, ζήτησα από τους γιατρούς της εφημερίας, που με επισκέφθηκαν, να μου φέρουν τα σχετικά έντυπα, να τα υπογράψω και να φύγω υπ’ ευθύνη μου. Θεώρησα αδιανόητο να έχω εργασθεί 40 χρόνια (4 χρόνια δικηγόρος και 36 χρόνια δικαστής), να έχω καταβάλει υψηλότατες ασφαλιστικές εισφορές, ακόμα και τώρα ως συνταξιούχος να καταβάλλω εισφορά για περίθαλψη 177 € και εισφορά αλληλεγγύης 762 € μηνιαίως, ενώ τώρα που χρειάστηκα για πρώτη φορά στη ζωή μου την κάλυψη του ΕΣΥ να αισθάνομαι σαν πεταμένος στον σκουπιδοτενεκέ. Οι γιατροί δεν ενέδωσαν και αρνήθηκαν να ικανοποιήσουν το αίτημά μου. Την κατάλληλη στιγμή επέστρεψε από την άδειά του ο δ/ντής της Πνευμονολογικής Κλινικής, καθηγητής Ιατρικής κ. Κων/νος Σπυρόπουλος, ο οποίος με κάλεσε στο γραφείο του και με έπεισε να παραμείνω και να ολοκληρώσω τη θεραπεία. Εξήλθα από το Νοσοκομείο στις 4-1-2017 με διάγνωση «πνευμονία, από μη καθορισμένους μικροοργανισμούς».
ΟΙ ΗΡΩΕΣ
Θέλω να ευχαριστήσω και να απονείμω τα εύσημα στον καθηγητή κ. Σπυρόπουλο, στους γιατρούς της Πνευμονολογικής Κλινικής και όλο ανεξαιρέτως το νοσηλευτικό προσωπικό της Ουρολογικής Κλινικής, στην οποία νοσηλεύθηκα, οι οποίοι κάτω από αντίξοες συνθήκες, με τα κενά και τις ελλείψεις, δίνουν καθημερινά τιτάνιο αγώνα για τη νοσηλεία εκατοντάδων ασθενών. Ομως αυτό δεν αρκεί. Το ΕΣΥ νοσεί και το ΠΓΝΠ παρουσιάζει εικόνα αποσύνθεσης, από τις ελλείψεις σε ιατρικό, νοσηλευτικό και βοηθητικό προσωπικό, σε αναλώσιμα υλικά και κυρίως καθαριότητα, τα οποία είναι ορατά σε κάθε νοσηλευόμενο.
ΑΝΤΙ ΝΑ ΘΥΜΩΝΕΙ
Γι’ αυτό, κ. υπουργέ, αντί να θυμώνει, σύμφωνα με τα δημοσιεύματα του Τύπου, ο αναπληρωτής υπουργός Υγείας, με το δημοσίευμα του «Guardian» (ενδεχομένως με υπερβολές) ή για όποια κριτική ασκείται, φρονώ, ότι πρέπει να δώσετε μάχη για την επίλυση των προβλημάτων των νοσοκομείων, που αφορούν την υγεία των πολιτών, γιατί ο θυμός των νοσηλευομένων, κάτω από τις προαναφερόμενες συνθήκες, είναι μεγαλύτερος απ’ αυτόν του αναπληρωτή υπουργού Υγείας».