Λάβαμε και δημοσιεύουμε την παρακάτω επιστολή του Γ. Τσουκάτου, αρχιτέκτονα και ενεργού στα κινήματα της πόλης επί πολλά χρόνια, στην οποία καταγγέλει την άρνηση δημοσίευση κειμένου για τις υπέρογκες δαπάνες για εξοπλισμό της αστυνομίας, από τοπικό μέσο ενημέρωσης.
Στην επιστολή αναφέρονται τα εξής:
κ. Διευθυντά,
Ο λόγος που απευθύνομαι με ανοιχτή επιστολή στην εφημερίδα σας (Χανιώτικα Νέα), είναι ότι αρνηθήκατε να δημοσιεύσετε κείμενό μου που σχολίαζε τις υπέρογκες δαπάνες για εξοπλισμό της αστυνομίας τη στιγμή που άλλες ανάγκες έχει ο τόπος.
Η παρούσα επιστολή είναι ανοιχτή και δημοσιοποιείται σε όλα τα τοπικά ΜΜΕ όχι γιατί θεωρώ σπουδαίο το κείμενό μου, εξ άλλου ο καθένας που θα το διαβάσει (το παραθέτω παρακάτω) διαπιστώνει ότι αναφέρει τα αυτονόητα. Και είναι η δεύτερη φορά που συμβαίνει τον τελευταίο μήνα. Το προηγούμενο κείμενο που κόψατε σχολίαζε τον αυταρχισμό της κυβέρνησης με τις επιθέσεις στους διαδηλωτές της 17/11 και 6/12 (επέτειοι εξέγερσης Πολυτεχνείου και δολοφονίας Γρηγορόπουλου).
Ποτέ δεν θεωρούσα τον εαυτό μου δημοσιογράφο. Πίστευα και πιστεύω ότι ο κάθε πολίτης αν έχει κάτι να πει πρέπει να το λέει. Αν γράφει ακόμα καλύτερα, να το γράψει για να το διαβάσουν και οι άλλοι. Δεν θα το κάνει κανείς άλλος για μας. Δεν θίχτηκα λοιπόν επειδή κόπηκε κείμενό μου, δεν έχει να κάνει με μένα, με αυτά που γράφω ή την συγκεκριμένη εφημερίδα, αλλά με άλλα πιο σοβαρά θέματα, που βιώνουμε τελευταία και μας ξεπερνάνε. Για να είμαι ειλικρινής, όλα αυτά τα 12 χρόνια που στέλνω κείμενά μου στην εφημερίδα, (που συνολικά έχει δημοσιεύσει πάνω από 130 άρθρα μου) δεν με έχετε δει ποτέ, δεν έχω πιέσει ποτέ κανένα για να δημοσιευτούν και ελάχιστες φορές τα έχετε διορθώσει (πάντα μετά από επικοινωνία).
Τώρα τι έγινε; Τι έχει αλλάξει και αναγκάζεστε να αυτολογοκριθείτε; Ποιος σας πιέζει; Ποιος φοβάται μια επαρχιακή εφημερίδα και ένα απλό πολίτη που απλά γράφει αυτά που σκέφτεται και που μας απασχολούν όλους; Ποιοι άλλοι «κόβονται» και δεν μιλάνε; Εκτός και αν δεν ισχύει τίποτα από όλα αυτά αλλά θεωρείτε ως Διεύθυνση ότι με την φίμωση των αντιδράσεων θα σταματήσετε τα προβλήματα. Άλλοι φταίνε για την κατάσταση που ζούμε και όχι αυτοί που αντιδρούν.
Σε κάθε περίπτωση πολύ φοβάμαι ότι αν τέτοια φαινόμενα, όπως και άλλα που έχουν να κάνουν με την ευρύτερη ενημέρωση και τα δημοκρατικά δικαιώματα τα αφήσουμε αναπάντητα, τότε θα περάσουμε με γοργούς ρυθμούς σε μια ιδιότυπη κοινοβουλευτική δικτατορία. Για το λόγο αυτό σας πληροφορώ ότι σταματάω τη συνεργασία μου με την εφημερίδα. Είναι λόγοι αξιοπρέπειας και ηθικής να μη δέχομαι την λογοκρισία.
Ελπίζω να ξεπεράσουμε την πανδημία και αυτούς που τη χρησιμοποιούν για να περνάνε την αυταρχική πολιτική τους με κάθε κόστος.
22/12/2020
Γιάννης Τσουκάτος
Το κείμενο που «κόπηκε»:
«ΕΧΟΥΜΕ ΠΟΛΕΜΟ ΜΗΝ ΤΟ ΓΕΛΑΣ ΜΩΡΟ ΜΟΥ»
Όταν μια κυβέρνηση για την αντιμετώπιση της πανδημίας αντί να εξοπλίζει τα νοσοκομεία προμηθεύεται δακρυγόνα και αστυνομικά αυτοκίνητα με ένα από τα μεγαλύτερα εξοπλιστικά προγράμματα ύψους 31 εκατ. €.
Όταν σε μια συμβολική διαδήλωση 50 ατόμων είναι 150 αστυνομικοί, που μόλις οι διαδηλωτές τολμούν να ανοίξουν πανό, τους δέρνουν και τους συλλαμβάνουν «για το καλό τους».
Όταν την ίδια ώρα που χάνουμε καθημερινά εκατοντάδες συνανθρώπους μας, την ίδια ώρα που οι ΜΕΘ ασφυκτιούν και οι υγειονομικοί εκλιπαρούν απελπισμένα για βοήθεια, οι κυβερνώντες έχουν γυρίσει την πλάτη και προετοιμάζονται για την επόμενη διαδήλωση.
Όταν η ασφάλεια Χανίων παίρνει στο τηλέφωνο Περιφερειακό Σύμβουλο και του ζητάει να πάει στην αστυνομική διεύθυνση για να παραλάβει κλήση επειδή ήταν σε συγκέντρωση.
«Έχουμε πόλεμο μη το γελάς μωρό μου» όπως έλεγε και ο Τζιμάκος.
Το θέμα είναι να καταλάβουμε ότι όσο περνάει η αστυνομοκρατία και η τρομοκρατία τόσο χάνουμε από τη δημοκρατία. Εκεί που ανοίγει ένα σχολείο κλείνει μια φυλακή έλεγε ο Βίκτωρ Ουγκώ. Τώρα λέμε όταν ανοίγει ένα κελί κλείνει μια ΜΕΘ.