Με κείμενό της η ΕΣΕ Εκπαιδευτικών και Εργαζόμενων στην Εκπαίδευση στο Ρέθυμνο αναφέρεται στη δημοσιοποίηση περιστατικού όπου διευθύντρια σχολεία κάλεσε δασκάλα σε απολογία επειδή δεν δέχθηκε να εφαρμόσει την από απόσταση εκπαίδευση, μία διαδικασία προαιρετικού χαρακτήρα, κατά τις εγκυκλίους.
Στο σχετικό κείμενο αναφέρονται τα εξής:
Καμία εντύπωση δεν μας έκανε η δημοσιοποίηση περιστατικού, όπου διεύθυνση σχολείου πιέζει εκπαιδευτικό να εφαρμόσει την από απόσταση εκπαίδευση, σύμφωνα με τις οδηγίες του υπουργείου. Μια διαδικασία προαιρετικού χαρακτήρα, κατά τις εγκυκλίους. Για την οποία διαδικασία βέβαια, δεν υπάρχει καν νομοθετικό πλαίσιο που να χρήζει διευκρίνισης από εγκυκλίους. Σίγουρα υπάρχουν πολλές τέτοιες ιστορίες αυθαιρεσίας.
Ένα μεγάλο Μπράβο στην ΣΥΝΑΔΕΛΦΙΣΣΑ που βγήκε και τα είπε.
Για την προσπάθεια του υπουργείου να δημιουργήσει εντυπώσεις και success stories μετατροπής -εν μία νυκτί- της φυσικής τάξης σε ψηφιακή, έχουν βγάλει τα συμπεράσματά τους τα παιδιά, οι κηδεμόνες και οι εκπαιδευτικοί, είτε συμμετείχαν είτε όχι στην διαδικασία. Χωρίς υλικά δεν χτίζεις σπίτια. Καμία έκπληξη κι εδώ.
Αυτό που μας άφησε άφωνες/ους (για λίγο βέβαια γιατί όλα έχουν την εξήγησή τους) είναι ο εργοδοτικός λόγος που έβγαλε το σωματείο, στο οποίο καλά έκανε και απευθύνθηκε η ΣΥΝΑΔΕΛΦΙΣΣΑ.
Όχι μόνο δεν την στήριξε και δεν απαίτησε να αποσύρει η διεύθυνση του σχολείου το έγγραφο με το οποίο καλεί την ΣΥΝΑΔΕΛΦΙΣΣΑ σε απολογία, ενώ την απειλεί με συνέπειες για άρνηση εκτέλεσης καθήκοντος, αλλά της κουνά και το δάχτυλο γιατί δεν έβαλε πλάτη στην δύσκολη αυτή συγκυρία, όπως καθολικά, ισχυρίζονται στο έγγραφό τους, το έκαναν οι εκπαιδευτικοί της χώρας με φιλότιμο, ευθύνη, αγάπη προς τους μαθητές και άλλα τέτοια ηθικοπλαστικά.
Μετά από τέτοιον κόλαφο από το σωματείο-γραφείο τύπου της διοίκησης- ποιος ανάξιος εκπαιδευτικός που δεν αγαπά τους μαθητές του και δεν ξενυχτά στις πλατφόρμες ή δεν υπακούει τον κάθε προϊστάμενο – αξιολογητή θα τολμήσει να απευθυνθεί στο σωματείο για στήριξη;
Ούτε λόγος δεν έγινε στο έγγραφο-απάντηση του σωματείου και για την παρέμβαση της συντονίστριας εκπαιδευτικού έργου.
Όσο για την ισοτιμία μεταξύ εκπαιδευτικού και διευθυντή…αλήθεια τώρα; Έρχεται σε εσάς ένας εκπαιδευτικός να καταγγείλει εργοδοτική αυθαιρεσία, γιατί τέτοια είναι όταν ο προϊστάμενος καταχράται την θέση του, και τηρείτε ίσες αποστάσεις; Μέλος ισότιμο του σωματείου είναι ένας τέτοιος αξιολογητής-διευθυντής-προϊστάμενος;
Το μεγάλο μας ζήτημα όμως είπαμε, δεν είναι η κακοδιοίκηση, και έχουν ευθύνη και οι σύλλογοι διδασκόντων/ουσών αν την επιτρέπουν και την δικαιολογούν, αλλά ότι ο ρόλος ενός σωματείου είναι να προασπίζει τα συμφέροντα των εκπαιδευτικών, να στηρίζει απέναντι στις αυθαιρεσίες της διοίκησης και όχι να κάνει τον καλοθελητή του υπουργείου και της διοίκησης. Πέρα από τα μικροκομματικά συμφέροντα που κρύβονται πίσω από τον συνδικαλιστικό μανδύα, σημασία έχει ότι χάνεται η εμπιστοσύνη στο σωματείο. Αλλά ίσως αυτό δεν είναι και τόσο κακό αν καταλάβουμε ότι άλλο είναι ένα σωματείο από και προς τον/ην εργαζόμενο/η και άλλο ο εργοδοτικός κυβερνητικός συνδικαλισμός. Και αυτό ισχύει σε όλους τους εργασιακούς χώρους.
Η ΕΣΕ Ρεθύμνου παρουσιάζει επίσης το κείμενο της δασκάλας, το έγγραφο της διευθύντριας, και το κείμενο του ΣΕΠΕ Χανίων Περί καταγγελιών για δίωξη εκπαιδευτικού -Κίτρινος Τύπος
Η καταγγελία της δασκάλας:
Σχετικά με την διευθυντική αυθαιρεσία εναντίον μου με αφορμή την εξ’ αποστάσεως εκπαίδευση και την στάση της πλειοψηφίας του ΔΣ του ΣΕΠΕ Χανίων
Είμαι αναπληρώτρια εκπαιδευτικός εικαστικών ΠΕ08 και εργάζομαι στα Χανιά. Στέλνω αυτήν την ενημερωτική επιστολή προς ενημέρωση όλων των συναδέλφων, και ζητάω τη στήριξη της εκπαιδευτικής κοινότητας, στο θέμα που έχει προκύψει σχετικά με τα περιστατικά διοικητικής αυθαιρεσίας, πιέσεων και απειλών που έχω δεχτεί και έχουν βγει στο φως της δημοσιότητας. Είμαι σίγουρη ότι δεν είναι ένα «μεμονωμένο» περιστατικό, αλλά παρόμοια συμβαίνουν σε πολλές περιοχές και Δ/νσεις Εκπαίδευσης, τα οποία δεν βγαίνουν όλα στην επιφάνεια. Στη δική μου περίπτωση, το περιστατικό έχει πάρει αρκετή έκταση και δημοσιότητα (ανακοινώσεις, δημοσιεύματα, αναρτήσεις), καθώς η κατάσταση και οι απειλές έχουν φτάσει στα άκρα με απειλητικά έγγραφα και παρεμβάσεις στελεχών εκπαίδευσης. Παρά τη στήριξη της πλειοψηφίας των συναδέλφων, δεν εισπράττω την ίδια αντιμετώπιση και από την πλειοψηφία του Δ.Σ. του Συλλόγου μας. Με ευθύνη των παρατάξεων που πλειοψηφούν σε αυτό, αρνήθηκε εξ αρχής να πάρει θέση, παρά βγάζει 10 μέρες μετά μια ανακοίνωση που συγκαλύπτει τις ευθύνες της Δ/νσης και της διοίκησης θεωρώντας ότι δε συμβαίνει τίποτα μεμπτό, και «αγνοώντας» το επίμαχο έγγραφο. Αφήνει εμένα ακάλυπτη και έκθετη για αυτό οφείλω να ενημερώσω για τα περιστατικά, τα έγγραφα και τις απόπειρες απειλών και παρεμβάσεων από πλευράς διοίκησης, καλώντας συγχρόνως την εκπαιδευτική κοινότητα, το εκπαιδευτικό κίνημα και τους οργανωμένους φορείς του (Συλλόγους, ΔΟΕ, συλλογικότητες) να πάρουν θέση, να καταγγείλουν το περιστατικό και να με στηρίξουν.
Πριν αναφέρω τα γεγονότα που εκτυλίχθηκαν, θέλω να πω δυο λόγια γι’ αυτή την περίφημη “τηλεκπαίδευση”. Αρχικά, όπως έχει ειπωθεί πολλές φορές, η τηλεκπαίδευση, βάσει των εγκυκλιών και των οδηγιών του Υπουργείου είναι προαιρετική. Θα ήταν αντισυνταγματική η υποχρεωτικότητά της με το παρόν νομικό πλαίσιο και υποδομές. Πάμε όμως στην ουσία της. Ήδη από την αρχή του κλεισίματος των σχολείων ήταν έκδηλη η πρεμούρα του Υπουργείου να μας πείσει ότι όλα πάνε καλά. Ότι είμαστε όλοι και όλες σπίτι, τα σχολεία είναι ανενεργά, αλλά τα παιδιά μας μορφώνονται. Ποια παιδιά άραγε; Είναι η τηλεκπαίδευση για όλους; Πόσες οικογένειες έχουν ίντερνετ και η/υ ή τάμπλετ για κάθε παιδί; Τα προσφυγόπουλα στη Μόρια δε θα έπρεπε να εκπαιδεύονται κι αυτά όπως τα άλλα παιδια; Και στην τελική, σε ένα υποτιθέμενα δημόσιο και δωρεάν σχολείο, ο απαραίτητος υλικοτεχνικός εξοπλισμός δεν θα έπρεπε να παρέχεται δωρεάν; Και πώς μορφώνονται τα παιδιά μέσω της τηλεκπαίδευσης; Οι αλλεπάλληλες ασκήσεις, ή το προχώρημα της ύλης (προαιρετικά πάντα) διαμεσολαβημένα από μια οθόνη είναι μόρφωση; Γιατί η πρώτη κίνηση της κυβέρνησης σε σχέση με το πρότερο σχολικό περιβάλλον ήταν να επαναφέρει το μάθημα, αλλά όχι τα σχολικά γεύματα, με τα οποία σιτίζονται χιλιάδες παιδιά που ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας; (Και φυσικά, τώρα καλούνται με μηδαμινές υποδομές να παρακολουθούν την τηλεκπαίδευση) Δεκάδες άλλοι προβληματισμοί τριβελίζουν τα κεφάλια πολλών συναδέλφων, μαζί και το δικό μου ένα μήνα τώρα.
Αλλά επειδή εκτός από παιδαγωγοί είμαστε και εργαζόμενοι, θέλω ν’ αναρωτηθούμε λίγο ως προς το νομικό πλαίσιο της τηλεκπαίδευσης. Υπάρχει ωράριο; Υπάρχουν εργάσιμες και μη μέρες; Υπάρχουν άδειες; Υπάρχει παιδαγωγική ελευθερία; Προφυλασσόμαστε κάπως από την επερχόμενη αξιολόγηση, όταν καθημερινά το περιεχόμενο της διδασκαλίας μας, ή καλύτερα, της επικοινωνίας μας με τους μαθητές μας, είναι προσβάσιμο σε δ/ντες, διοίκηση και Υπουργείο; Μετά από έναν βαθύ προβληματισμό και σκέψη όλων αυτών των ζητημάτων, αποφάσισα να απέχω από τις πλατφόρμες του Υπουργείου και να δημιουργήσω έναν δίαυλο επικοινωνίας με γονείς και παιδιά ανάλογα με τις δυνατότητες του καθενός και με την προαιρετική συμμετοχή του κάθε μαθητή/τριας. Αλλά για να μην μακρηγορώ, θ’ αναφερθώ πιο συγκεκριμένα στο περιστατικό διευθυντικής αυθαιρεσίας σε ένα από τα 3 σχολεία που διδάσκω.
Η ιστορία εκτυλίσσεται ως εξής: Αρχικά, η διεύθυνση του σχολείου επί της ουσίας με απέκλεισε από τις συζητήσεις του συλλόγου διδασκόντων, αφού είτε δεν είχα πρόσβαση στην πλατφόρμα συνομιλίας είτε δεν μου δίνονταν οι κωδικοί πρόσβασης από εκείνη. Αρνήθηκα με γραπτή μου δήλωση στον σύλλογο διδασκόντων του εν λόγω σχολείου να συμμετάσχω στις επικοινωνιακές φιέστες του Υπουργείου Παιδείας, καλώντας και τους υπόλοιπους συναδέλφους της να πράξουν αναλόγως. Εξήγησα και τους λόγους αυτής μου της επιλογής, οι οποίοι αναφέρονται παραπάνω. Αντ’ αυτού επέλεξα να απασχολήσω δημιουργικά τους μαθητές και τις μαθήτριές μου με όποιον τρόπο μπορώ στέλνοντάς τους παιδαγωγικό υλικό (μέσω μέιλ και όχι χρησιμοποιώντας τις πλατφόρμες του ΥΠΑΙΘ, διότι αυτές δημιουργούν επιπλέον προβλήματα στην πρόσβαση σε γονείς και μαθητές), γνωρίζοντας όμως πολύ καλά ότι και με αυτόν τον τρόπο θα αποκλείονταν μερίδα τους.
Η διεύθυνση του εν λόγω σχολείου, μου απέστειλε έγγραφο με την επισήμανση κατεπείγον, με αριθμό πρωτοκόλλου, σφραγίδα και υπογραφή, το οποίο στην ουσία του στερείται νομιμότητας. Σύμφωνα με αυτό έχω προβεί σε άρνηση εκτέλεσης καθήκοντος (εννοώντας την προαιρετική τηλεκπαίδευση του υπουργείου), το οποίο θα έχει τις ανάλογες συνέπειες (ποιες και από ποιον;). Στην κατακλείδα του με καλεί ν’ απαντήσω γραπτώς γιατί δεν έχω εκτελέσει τα καθήκοντά μου.
Αμέσως απευθύνθηκα στο προεδρείο του Δ.Σ. του ΣΕΠΕ Χανίων, ώστε να προβεί σε επώνυμη καταγγελία εναντίον της δ/νσης του σχολείου. Αντ’ αυτού, η μόνη ενέργεια που έγινε ήταν η τηλεφωνική επικοινωνία του προέδρου με τη δ/νση του σχολείου και η προτροπή του πρώτου προς εμένα να σέβομαι τη διεύθυνση του σχολείου, ν’ απευθυνθώ μόνη μου στον προϊστάμενό, λέγοντάς μου πως κατά τη γνώμη του, το σωματείο πρέπει να κρατήσει ουδέτερη στάση, αφού και οι 2 είμαστε μέλη του (με άλλη εργασιακή σχέση βέβαια-διευθυντή και διευθυνόμενου). Η ιστορία συνεχίζεται με την επικοινωνία που είχα με τη συντονίστρια εκπαιδευτικού έργου του αντικειμένου μου, η οποία αφού μου ανέφερε ότι έχει γνώση του περιεχομένου των μέηλ που έστειλα στους μαθητές μου, κάτι που της το γνωστοποίησε η διευθύντρια, προσπαθούσε με διάφορους τρόπους να παρέμβει στην επικοινωνία μου με τους μαθητές μου και στο περιεχόμενο αυτής. Μετά την απόπειρα αξιολόγησης μέσω κλεμμένων mail από την συντονίστρια του αντικειμένου μου, απευθύνομαι ξανά στο διοικητικό συμβούλιο του ΣΕΠΕ Χανίων, αυτή τη φορά γραπτώς, απαιτώντας να πάρει θέση. Σιωπή…
Οι παρατάξεις της πλειοψηφίας του ΔΣ όλο αυτό το διάστημα έκαναν σαν να μη συμβαίνει τίποτα. Και επέλεξε να τοποθετηθεί μετά από δέκα μέρες, αφού το γεγονός πήρε έκταση μετά από ένα ρεπορτάζ ενός τοπικού site, λέγοντας ουσιαστικά ότι δεν τρέχει και τίποτα, ότι παρακολουθούν το θέμα κι ότι κρύβονται μικροπαραταξιακά οφέλη γύρω από τις καταγγελίες της διευθυντικής αυθαιρεσίας. Στην ουσία, με αυτήν τη στάση παρέχεται κάλυψη στη Δ/νση και στη Διοίκηση, και σαφές «μήνυμα» προς τα στελέχη «προχωρήστε», αντί να δώσει μήνυμα στήριξης όλων των συναδέλφων και καταγγελίας του περιστατικού ώστε να κοπεί ο αυταρχικός αέρας της Διοίκηση και οι βλέψεις όψιμων αξιολογητών. Εδώ να διευκρινίσω ότι η διεύθυνση του σχολείου δεν προχώρησε σε γραπτή αναφορά εναντίον μου, όπως αναφέρθηκε σε αυτό το τοπικό site, αλλά μικρή σημασία έχει. Δεν υπάρχει και μεγάλη διαφορά μιας αναφοράς και ενός απειλητικού εγγράφου από τη δ/νση του σχολείου, η ουσία είναι ίδια. Τα εκλεγμένα μέλη του Δ.Σ. είναι εκπρόσωποι των εργαζομένων και οφείλουν να ενημερώνεται από τα μέλη του σωματείου τα οποία πλήττονται και οφείλουν να εκπροσωπούν κι όχι από το τάδε ή το δείνα ειδησεογραφικό site. Επειδή αμφισβητείται λοιπόν και η ίδια η ύπαρξη του εγγράφου, το επισυνάπτω (με καλυμμένα τα ονόματα).
Άννα Μ., αναπληρώτρια εκπαιδευτικός ΠΕ08, μέλος του ΣΕΠΕ Χανίων
Το έγγραφο της διευθύντριας:
Το κείμενο του ΣΕΠΕ Χανίων:
Οι εκπαιδευτικοί του νομού Χανίων, όπως και οι εκπαιδευτικοί όλης της χώρας, συμμετέχουμε καθολικά στην εξ αποστάσεως εκπαίδευση στηρίζοντας τους μαθητές μας με κάθε πρόσφορο τρόπο. Χωρίς τεχνολογική υποστήριξη, χωρίς επιμόρφωση στο ζήτημα της εξ αποστάσεως εκπαίδευσης, με τεράστια προβλήματα και δυσκολίες, αφιερώνοντας απεριόριστο προσωπικό χρόνο και καταβάλλοντας περισσή προσπάθεια. Οδηγός μας σε αυτήν την προσπάθεια αποτελεί το αυξημένο αίσθημα ευσυνειδησίας, φιλότιμου, ευθύνης, η ιδιαίτερη αίσθηση για κοινωνική αλληλεγγύη, η αγάπη για τους μαθητές και τις μαθήτριές μας. Είναι άξια συγχαρητηρίων η προσπάθεια του καθενός ξεχωριστά μέσα στην υγειονομική κρίση που διανύουμε.
Σχετικά με δημοσιεύματα και ανακοινώσεις περί δήθεν αναφοράς εναντίον συναδέλφου μας, δηλώνουμε ότι καμία αναφορά δεν έχει υποβληθεί στη Διεύθυνση Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης Χανίων για κανένα εκπαιδευτικό, ούτε θα επιτρέψουμε ως σύλλογος να υπάρξουν, για την εξ αποστάσεως εκπαίδευση, τέτοιες αναφορές. Συνεχίζουμε να παρακολουθούμε το συγκεκριμένο ζήτημα και θα παρέμβουμε δυναμικά όποτε και αν κρίνουμε σκόπιμο.
Το διοικητικό συμβούλιο έχει έρθει σε επαφή τόσο με εκπαιδευτικούς όσο και τη διεύθυνση του σχολείου και ενημερώνουμε, σύμφωνα με όσα μας ανέφεραν, ότι οι εκπαιδευτικοί του σχολείου επικοινωνούν, μέχρι στιγμής, με τους μαθητές τους με τη χρήση e–mail ενώ δε δέχθηκαν την οποιαδήποτε πίεση ή παρέμβαση.
Μια εσωτερική διαδικασία του σχολείου, που προέκυψε εξαιτίας των απανωτών αυτοαναιρούμενων εγκυκλίων του υπουργείου, της δημιουργικής ασάφειας που υπάρχει στους οδηγούς για την εφαρμογή της εξ αποστάσεως εκπαίδευσης και της έλλειψης ψύχραιμης και νηφάλιας αντιμετώπισης του ζητήματος, από την πλευρά κυρίως της διεύθυνσης του σχολείου, ανάγεται σε μείζον ζήτημα της εκπαιδευτικής κοινότητας, από κάποιους που προσπαθούν να παρουσιαστούν ως υπερασπιστές των δήθεν αδυνάτων προσδοκώντας μικροπαραταξιακά οφέλη.
Ως σύλλογος θα συνεχίσουμε να κρατάμε υπεύθυνη στάση σε όλα τα ζητήματα που απασχολούν την εκπαιδευτική κοινότητα και δεν θα δημιουργούμε ζητήματα εκεί όπου δεν υφίστανται.