Ακύρωσε την παρουσία της στο 4ο Φεστιβάλ Βιβλίου Χανίων η γνωστή συγγραφέας και δημοσιογράφος – Έντονη πολιτική δήλωση για Παλαιστίνη, ΗΠΑ και τον ρόλο της Κρήτης

Την απόφασή της να μην συμμετάσχει στο 4ο Φεστιβάλ Βιβλίου Χανίων, όπου είχε προγραμματιστεί να διαβάσει αποσπάσματα από το νέο της βιβλίο «Γράμματα σε μια νέα δημοσιογράφο», ανακοίνωσε η συγγραφέας και δημοσιογράφος Ευγενία Λουπάκη.

Η εκδήλωση ήταν προγραμματισμένη για την Παρασκευή 27 Ιουνίου 2025, από τις 18:00 έως τις 19:00, στο Μεγάλο Αρσενάλι. Ωστόσο, η κ. Λουπάκη προχώρησε σε δημόσια δήλωση αποχής, επικαλούμενη λόγους συνείδησης και πολιτικής στάσης απέναντι στα διεθνή γεγονότα.

«Δεν μπορώ να σιωπήσω» – Πολιτική καταγγελία με επίκεντρο την Παλαιστίνη

Σε ανάρτησή της που δημοσίευσε στα κοινωνικά δίκτυα, η Ευγενία Λουπάκη δηλώνει με σαφήνεια:

«Με ειλικρινή λύπη αλλά με ήσυχη συνείδηση, αποφάσισα να μην συμμετάσχω στο Φεστιβάλ Βιβλίου στα Χανιά».

Αιτιολογώντας την απόφασή της, σημειώνει ότι ενώ μόλις μία ώρα από τα Χανιά εξελίσσεται, κατά τα λόγια της, μια «φρικιαστική γενοκτονία σε βάρος του Παλαιστινιακού λαού», η τοπική κοινωνία – και ειδικά ένα κορυφαίο πολιτιστικό γεγονός όπως το φεστιβάλ – «δεν περιλαμβάνει καμία αναφορά σε αυτό το κορυφαίο έγκλημα του 21ου αιώνα».

Κριτική σε ΗΠΑ, Ισραήλ και τον ρόλο της Κρήτης

Η συγγραφέας ασκεί σφοδρή κριτική στο κράτος του Ισραήλ, το οποίο χαρακτηρίζει «ρέπλικα του ναζισμού», και στις Ηνωμένες Πολιτείες, που – σύμφωνα με την ίδια – στηρίζουν την “υπεροψία και υπεροπλία” του.

Αναφερόμενη στην Κρήτη και στον γεωστρατηγικό της ρόλο, δηλώνει:

«Η Όμορφη Πόλη που με γέννησε… είναι επιβεβαιωμένο ότι συμμετέχει και τώρα, στον επικίνδυνο πόλεμο εναντίον του Ιράν…».

Η αναφορά αυτή αφορά, προφανώς, τη Σούδα, ως υποδοχέα στρατιωτικών επιχειρήσεων του ΝΑΤΟ και των ΗΠΑ.

«Δεν κάνω επαναστατική πράξη – κάνω αυτό το μικρό που μου αναλογεί»

Η κ. Λουπάκη υπογραμμίζει πως η απόφαση αποχής είναι προσωπική, τονίζοντας ότι δεν επιδιώκει να προκαλέσει, αλλά δεν μπορεί να σιωπήσει. Αναφέρει χαρακτηριστικά:

«Δεν θεωρώ ότι κάνω κάποια επαναστατική πράξη, είμαι και πάλι το κολιμπρί. Και δεν μπορώ παρά να κάνω αυτό το μικρό που μου αναλογεί».

Ζητά συγγνώμη από τους συνομιλητές της στο φεστιβάλ και τις εκδότριες του βιβλίου της, σημειώνοντας ότι η απόφαση πάρθηκε με δυσκολία, αλλά με καθαρή συνείδηση:

«Δεν μπορούσα να κοιμηθώ… Για μένα το Δίκιο είναι πάντα ζόρικο πολύ».

Πιο αναλυτικά σε ανάρτησή της αναφέρει για τους λόγους που δε θα συμμετάσχει:

Το δίκιο είναι ζόρικο πολύ

Με ειλικρινή λύπη αλλά με ήσυχη συνείδηση, αποφάσισα να μην συμμετάσχω στο Φεστιβάλ Βιβλίου στα Χανιά.

Μια ώρα μακριά από την ‘Ομορφη Πόλη που με γέννησε, εξελίσσεται επί δύο σχεδόν χρόνια μια φρικιαστική γενοκτονία σε βάρος του Παλαιστινιακού λαού και εδώ και δυο βδομάδες ένας επικίνδυνος πόλεμος, που μετά την χθεσινοβραδυνή άμεση εμπλοκή των ΗΠΑ ενδέχεται να μετατραπεί στον Γ’ Παγκόσμιο. Θύτης το αιώνιο “θύμα” το σιωνιστικό Ισραήλ που έχει μετατραπεί σε ρέπλικα του ναζισμού. Και σπόνσορας της υπεροψίας και της υπεροπλίας του, φυσικά οι ΗΠΑ.

Η Ομορφη Πόλη που με γέννησε, που ανάστησε τους γονείς και τους παππούδες μου και πολέμησε με νύχια και με δόντια κυριολεκτικά τον ναζισμό, δεν είναι δυνατόν κατά την ταπεινή μου γνώμη, να σφυράει αδιάφορα φιλοξενώντας ένα κορυφαίο πολιτιστικό γεγονός, που δεν περιλαμβάνει καμμία αναφορά σε αυτό το κορυφαίο έγκλημα του 21ου αιώνα.

Η Ομορφη Πόλη που με γέννησε, υποθηκευμένη δεκαετίες τώρα στις πολεμικές διαθέσεις των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ είναι επιβεβαιωμένο ότι συμμετέχει και τώρα, στον επικίνδυνο πόλεμο εναντίον του Ιράν, που και μόνο με μια διαρροή από τους βομβαρδισμούς των αντιδραστήρων του μπορεί να καταδικάσει δεκάδες χώρες.

Η απόφασή μου ήταν δύσκολη και απολύτως προσωπική. Δεν συνηθίζω να μακρηγορώ, αλλά ελπίζω να με καταλάβετε. Δεν θεωρώ ότι κάνω κάποια επαναστατική πράξη, είμαι και πάλι το κολιμπρί. Και δεν μπορώ παρά να κάνω αυτό το μικρό που μου αναλογεί.

Ευχαριστώ τον Μανώλη Πιμπλή, τον οποίο εκτιμώ βαθύτατα και καταλαβαίνω τη δύσκολη θέση του.

Ζητώ συγγνώμη από τις εκδότριές μου που τις αιφνιδιάζω αλλά δεν μπορώ να κάνω αλλιώς. Ζητώ συγγνώμη από τους συναδέλφους μου συνομιλητές, αλλά δεν μπορούσα να κοιμηθώ.